De rat zou meer empathie hebben dan de moderne man ...

[Christophe]

Om minder een rat te zijn, moet je meer boeken lezen: http://www.lepoint.fr/culture/la-litter ... 3078_3.php

Literatuur, een bron van empathie en sociale cohesie

Onderzoekers proberen de functie van lezen in het digitale tijdperk te begrijpen, terwijl wordt gewezen op de negatieve effecten van beeldschermen.

MASSIMO SALGARO* EN ADRIAN VAN DER WEEL* (DE GESPREK FRANKRIJK)

Tijdens de feestdagen is de kans groot dat uw dierbaren een bestseller lezen op hun telefoon, eReader of tablet. Sinds de komst van de iPhone in 2007 en de Kindle op de e-readermarkt in 2010 hebben nieuwe media de relatie die we hebben met boeken veranderd. De meeste kranten, waaronder de New York Times, die al 166 jaar bestaat, zijn digitaal gegaan en sommige bestaan ​​nu alleen nog als webversies. In de wetenschappelijke wereld verschijnen artikelen steeds meer in digitale vorm, en soms zelfs helemaal niet meer op papier. Aan de kant van de literatuur vertoont het papieren formaat echter een verbazingwekkende weerstand.

Revolutionaire uitvindingen
De digitale revolutie die we vandaag meemaken, kan worden vergeleken met twee andere cruciale momenten in de geschiedenis van de mensheid: de uitvinding van het schrift, 6 jaar geleden, met de spijkerschriftinscripties gegraveerd in kleitabletten, in Mesopotamië, toen, in de 000e eeuw, de uitvinding van typografisch drukwerk door Gutenberg, met gebruik van beweegbare metalen letters.

Deze uitvindingen wekten echter veel twijfels op het moment van verschijnen. Plato zag schrijven als een bedreiging voor het menselijk geheugen, terwijl monniken zich zorgen maakten over het verdwijnen van hun rol als kopiisten. In 1492 schreef de abt Johannes Trithemius zelfs de lof van dit werk in De laude scriptorum manualium, dat hij in 1494 toch liet drukken. En in beide gevallen weten we vandaag dat de vrees van de tijdgenoten voor deze uitvindingen gegrond was.

Ons vermogen om informatie vast te houden is inderdaad niet meer hetzelfde als vóór de uitvinding van het schrift, en de uitvinding van de boekdrukkunst betekende het einde van de scriptoriums van kopiistische monniken.

Natuurlijk heeft de alomtegenwoordigheid van schermen en de revolutie die het teweegbrengt ook tegenstanders, en ook hier is hun kritiek gebaseerd op wetenschappelijk onderbouwde elementen. In het onderzoeksnetwerk E-READ, waarin we werken, proberen we de functie van lezen in het digitale tijdperk te begrijpen, terwijl onderzoek blijft wijzen op de negatieve effecten van beeldschermen.

Verslaving aan schermen
Smartphonegebruik onder tieners wordt wel eens vergeleken met drugsverslaving. Uit veel onderzoeken over de hele wereld blijkt dat een hele generatie is opgegroeid met constant verbonden zijn en hun mobiele telefoons tot 75 keer per dag checken. Deze ‘digital natives’, zoals ze worden genoemd, zouden volgens een recent Italiaans onderzoek minder autonoom en minder gelukkig zijn dan hun voorgangers. Ze ervaren nieuwe vormen van sociale angst genaamd FOMO ("Fear Of Missing Out" of "angst om een ​​belangrijke gebeurtenis of nieuws te missen") of "vamping" (een gewoonte om 's avonds laat sms'jes uit te wisselen).

Het eerste slachtoffer van deze verbonden praktijken – het aanmoedigen van een continue verbinding die afleiding bevordert – is meeslepend lezen, datgene wat een bepaald niveau van concentratie vereist, of het nu gaat om literatuur, essays of wetenschappelijke teksten.

Hebben we de mogelijkheid om de ongelukkige neveneffecten van de digitale revolutie tegen te gaan? Het goede nieuws is dat er een oplossing is, die onder meer bestaat uit het veranderen van onze gewoonten om meer fictie te lezen en het heiligen van momenten van eenzaamheid.

eenzaamheid ervaren
Met haar collega's aan de Universiteit van Rochester ontdekte Thuy-vy Nguyen dat eenzaamheid kan leiden tot minder stress en ontspanning. In de context van dit experiment definiëren de onderzoekers eenzaamheid als: “Een bepaalde tijd alleen zijn, zonder toegang tot enig verbonden apparaat, zonder interactie met anderen, zonder externe prikkels, zonder bepaalde activiteit. In de vier onderzoeken die door deze teams werden uitgevoerd, duurde het eenzaamheidsexperiment 15 minuten en moesten de proefpersonen alleen zitten en niets doen.

Tijdens een van de experimentsessies werd proefpersonen gevraagd een artikel te lezen met de titel "Glamorous Crossing: How Pan-Am Airways Dominate International Travel in the 1930s." 1930s). Bij deze variant waren de resultaten hetzelfde als bij het experiment zonder te lezen: de mensen die dit moment van eenzaamheid hadden ervaren, waren gewoon meer ontspannen.

Lezen, wanneer het plaatsvindt in "vruchtbare eenzaamheid", versterkt de veerkracht van lezers en maakt ze minder vatbaar voor sociale druk en verzoeken, met name die afkomstig van sociale media. Maar als lezen in het algemeen goed voor ons is, lijkt het lezen van fictie zelfs nog nuttiger.

Onthul het beste in jezelf
Onderzoekers zijn er inderdaad in geslaagd om recent aan te tonen dat het lezen van fictie positieve effecten heeft op sociale cognitie, sociale vaardigheden en empathie. Psycholoog Raymond Mar en zijn collega's hebben ontdekt dat hoe meer fictie mensen lezen – ongeacht de gekozen genres – hoe hoger ze scoren wanneer ze worden onderworpen aan tests die bedoeld zijn om een ​​vorm van empathie te meten.

In een ander experiment ontdekte psychologieprofessor Dan Johnson dat deelnemers die een fragment lazen uit een roman waarin de sociale moeilijkheden van een Arabische vrouw van het moslimgeloof werden beschreven, na het lezen meer empathie toonden voor Arabische mensen van het moslimgeloof in het algemeen, en meer waren. geneigd om te vechten tegen de vooroordelen die mensen treffen met kenmerken die dicht bij de hoofdpersoon van deze fictie liggen.

Dankzij deze effecten op empathie zou lezen een goed tegenwicht kunnen vormen voor de verwoestende effecten van de haat en onverschilligheid die het internet teisteren. In experimenten die verband houden met een lopend project van het Institute for Advanced Studies in Parijs, proberen we aan te tonen dat mensen die literatuur lezen medeleven voelen met personages die moreel goed zijn en niet met degenen die kwaadaardig zijn. Aan het Max Planck Instituut voor Empirische Esthetiek in Frankfurt voerden we een experiment in deze richting uit, met verschillende versies van dezelfde literaire tekst.

In de ene versie is de hoofdrolspeler een vrijwillige arts die op het Afrikaanse continent werkt, en in de andere is hij een nazi die naar Zuid-Afrika is gevlucht. In beide versies hebben we slechts vier zinnen gewijzigd, die allemaal betrekking hadden op de moraliteit van de held. We hebben bijna niets anders aan de tekst veranderd, noch inhoudelijk, noch qua vorm. 120 Duitsers namen deel aan het experiment, de ene groep las de versie met een "goed" karakter en de andere met een "slecht" karakter. Vervolgens moesten ze de esthetische en morele waarde van de tekst beoordelen en een aantal vragen beantwoorden die verband houden met gevoelens van empathie/sympathie. Hoewel de resultaten van deze studie nog niet zijn gepubliceerd, tonen ze heel duidelijk aan dat de evaluatie van de sympathie die wordt gevoeld voor de hoofdrolspeler rechtstreeks verband houdt met zijn morele kwaliteiten.

Literatuur kan dus worden gezien als een moreel laboratorium dat ons vermogen om sociale relaties te verwerken kan versterken.

Maar hoe zorgen we ervoor dat de jongsten – onze digital natives – kunnen lezen zonder voortdurend gestoord te worden door de verschillende sociale netwerken waaraan ze deelnemen, of door andere opdringerige communicatiemiddelen? Hier zijn een paar tips.

Leer (echt) lezen
Om ervoor te zorgen dat literatuur weer een centrale plaats krijgt – of gewoon krijgt – in ieders leesplannen, verdient het literatuuronderwijs in het digitale tijdperk een grondige herziening. Terwijl in Europa tekst- en auteurgerichte benaderingen de neiging hebben om te domineren, tonen nieuwe studies aan dat er behoefte is aan 'ervaringsgerichte' benaderingen, waarbij de focus meer ligt op degenen tot wie de tekst is gericht, bijvoorbeeld studenten.

Onderzoek heeft de neiging om aan te tonen dat aandacht hebben voor wat leerlingen leuk vinden (in plaats van hen teksten op te leggen) en hen helpen het juiste boek te kiezen om hen op een belangrijk moment in hun leven te vergezellen, leidt tot een veel sterkere implicatie van de kant van jonge lezers.

Op deze manier zullen we erin slagen ervoor te zorgen dat fictieliteratuur een plaats inneemt in het leven van adolescente lezers en de voordelen optimaliseren die ze eruit kunnen halen, zowel in de context van hun sociale leven als voor hun persoonlijke ontwikkeling.

Bovendien zou papier in dit geval wel eens een belangrijke bondgenoot kunnen blijken te zijn. Uit onderzoek blijkt dat de materiaaleigenschappen beter geschikt zijn voor de werking van ons geheugen dan digitale media. De psycholoog Rakefet Ackermann, die ook lid is van het E-READ-netwerk, legt uit dat ondanks de enorme technologische vooruitgang van de afgelopen jaren, studenten nog steeds liever op papier leren dan op computerschermen. Het toonde aan dat hoewel de prestaties goed bleven voor degenen die vanuit een digitaal document studeerden, het nog beter was voor degenen die op papier studeerden. Het zijn inderdaad onze meta-cognitieve vermogens die worden beïnvloed door schermlezen. Dit soort lezen bereidt ons minder goed voor om ons begrip van de tekst te beoordelen – of om te beoordelen hoe goed we de inhoud ervan hebben onthouden.

Wat onze experimenten rond de aantrekkingskracht van het papieren boek hebben aangetoond, is dat degenen die op papier lezen meer betrokken zijn bij het lezen, terwijl degenen die digitale hulpmiddelen gebruiken de neiging hebben oppervlakkiger te lezen.

Ons doel is helemaal niet om ons te verzetten tegen de praktijken van lezen op het scherm en op papier, noch om te zeggen dat we moeten stoppen met lezen op schermen. We hoeven alleen maar de tools die we gebruiken aan te passen aan onze behoeften en ze te ontwikkelen met het doelbewuste doel om van lezen een essentieel onderdeel van onze sociale en culturele gewoonten te maken. Want hoe beter we begrijpen hoe we op het scherm lezen, hoe beter we het kostbare verleden dat we hebben geërfd kunnen beschermen.

De originele versie van dit artikel is in het Engels gepubliceerd.

Massimo Salgaro, RFIEA Fellows 2017-2018, IEA Parijs, onderzoeker literatuurwetenschap, Universiteit van Verona. Adriaan van der Weel, onderzoeker Boek- en digitale mediastudies, Universiteit Leiden. De originele versie van dit artikel is in het Engels gepubliceerd.