Maar wie zit er achter dit woord Lees minder, synoniem met ineenstorting, en waarmee we nu praten over het verval van onze industriële beschaving?
De literaire referentie lijkt te zijn het boek van Pablo Sévigne titel "Hoe alles kan instorten. Een korte handleiding voor instorting voor het gebruik van huidige generaties".
Overzicht :
Wat als onze beschaving zou instorten? Niet in enkele eeuwen, maar in ons leven. Ver verwijderd van Maya-voorspellingen en andere millennium-eschatologieën, kondigt een groeiend aantal auteurs, wetenschappers en instellingen het einde aan van de industriële beschaving zoals die al meer dan twee eeuwen bestaat. Wat moeten we denken van deze grimmige voorspellingen? Waarom is het zo moeilijk geworden om een dergelijk scenario te vermijden?
In dit boek ontleden Pablo Servigne en Raphaël Stevens de bronnen van een mogelijke ineenstorting en bieden ze een interdisciplinair overzicht van dit onderwerp - erg ongemakkelijk - dat ze 'collapsologie' noemen. Door intuïties te verwoorden die door velen van ons worden gedeeld, herstelt dit boek de begrijpelijkheid van de verschijnselen van 'crises' die we ervaren, en bovenal herstelt het de betekenis van onze tijd. Want vandaag is de utopie van kant veranderd: een utopist is iemand die gelooft dat alles door kan gaan zoals voorheen. Ineenstorting is de horizon van onze generatie, het is het begin van haar toekomst. Wat zal daarna zijn? Dit alles blijft om te denken, te fantaseren en te leven...
Pablo Servigne is landbouwkundig ingenieur en doctor in de biologie. Als specialist op het gebied van ineenstorting, transitie, agro-ecologie en de mechanismen van wederzijdse hulp, is hij de auteur van Europa voeden in tijden van crisis (Nature & Progrès, 2014).
Het concept van collapsologie is een jonge universitaire discipline die erin bestaat na te denken over de duurzaamheid (of het gebrek daaraan) van ons thermo-industriële productiesysteem door de conclusies van de verschillende bestaande onderzoeksgebieden (biologie, economie, milieustudies, enz.) ..). Zijn gelijknamige stelling is simpel: we stevenen af op een ineenstorting van dit systeem en daarmee van onze huidige manier van leven.
Vanuit deze observatie zijn verschillende opties mogelijk, waaronder onder andere voorbereiding op het einde van de wereld zoals de beroemde Amerikaanse survivalists (tot karikatuur: we graven bunkers, we bewapenen ons en we slaan voedsel in). Of om ruimte te creëren voor discussie om te bespreken wat zo'n ineenstorting betekent, de uitdagingen, de angsten en angsten die het bij ieder van ons kan veroorzaken, en de mogelijke alternatieven en overgangspaden die tot onze beschikking staan...
Zoals aangegeven door de Franse collapsologen Pablo Servigne, Raphaël Stevens en Gauthier Chapelle, is het eerste werk dat een overgang in een instortende omgeving overweegt, het eerste interieur. Het is een werk van reflectie, van acceptatie, van een band met een gemeenschap om de hoop en de kracht te behouden om morgen te leven, en niet alleen om het te overleven. We willen geloven in morgen, en in onszelf, ook in tijden van crisis, een soort ‘Happy Collapse’.
Kortom, de Collapsologie :
- is het gewoon een manier om de Buzz eng te maken? ,
- een esoterisch woord gebruiken om te schitteren in de samenleving? ,
- om op een minder consensuele manier de kwestie van het verval van de hedendaagse beschaving te analyseren en te begrijpen?
-...?