Hallo Dede
Het is simpel, zonder behandeling of met homeopathische behandeling (wat op hetzelfde neerkomt) is de overleving maar een paar maanden.
De statistieken zijn overweldigend in het voordeel van behandeling, vooral bij jonge mensen
Bedankt voor de reactie, ik dacht niet dat er zo'n hoog percentage mislukkingen was bij de behandeling van leukemie...
Laat u niet misleiden door deze mengsels tussen ALL en andere vormen van leukemie.
https://fr.wikipedia.org/wiki/Leuc%C3%A9mie_aigu%C3%AB_lymphoblastique#Traitements
https://fr.wikipedia.org/wiki/Leuc%C3%A9mie
De meest voorkomende vormen bij volwassenen zijn AML, CML en CLL, terwijl ALL overheerst bij kinderen.
Zelfs binnen deze typen zijn er andere categorieën die een meer gerichte behandeling mogelijk maken. Dit zijn de FAB- en WHO-classificaties.Meng de kool niet met de wortels.
Bovendien is de bewering van de nutteloosheid van H (wat niet het enige therapeutische alternatief is) slechts een deel van zijn gebruikelijke negationisme vanwege zijn onvoorstelbare onwetendheid.
Mijn reactie betrof het eerste deel van de zin, waarin de invloed van de omgeving op het genezingsproces categorisch werd uitgesloten!
Droom niet, hij gaat je zijn gebruikelijke tegenstrijdige toespraak houden dat de rest niet academisch is, zoals voor de 146.000 sterfgevallen door kanker, waarbij academische uitspraken niets kunnen doen.
Ik had ook twee gevallen van leukemie, die heel erg op elkaar leken, met chemische behandelingen die ervoor zorgden dat de omstandigheden aanhielden en uiteindelijk, door uitputting, ervoor zorgden dat ze stierven. Hier is dan de getuigenis die ik al heb aangegeven:
«
Op een dag klopte ik op een deur: “Hallo meneer, ik kom u kennis laten maken met alles wat met gezondheid te maken heeft.” Wat had ik daar niet gezegd? Gelukkig had hij geen pistool in zijn handen, anders was ik vandaag dood geweest. 'Ga bij me vandaan, stop met het vervolgen van ons. Je hebt ons genoeg kwaad gedaan door onze dochter te vermoorden, anders sla ik je in je gezicht. » (Dit zijn niet de exacte woorden, maar hun essentie). Ik begreep meteen dat er verwarring was over de persoon en dat hij mij voor iemand van de gezondheidszorg hield. “Stop meneer, ik maak geen deel uit van de gezondheidszorg.” De heer werd zachter, verontschuldigde zich voor de verwarring en stemde er op mijn verzoek mee in mij uit te leggen wat zijn woede had veroorzaakt.
Hier is zijn verhaal in twee en een halve woorden.
Haar kleindochter had leukemie. Na veel behandeling werd ze bij hen teruggebracht om haar laatste momenten met haar familie door te brengen; dit toont de ernst van zijn toestand aan. Net als alle ouders konden ze niet besluiten het onvermijdelijke te accepteren en op hun trommels te slaan om deze fatale uitkomst te voorkomen. Ze kregen de naam van een natuurgeneeskundige (je kent de charlatans!) die, gezien de toestand van het kind, geen resultaten beloofde, maar alleen haar best zou doen. En tegen alle verwachtingen in verbeterde de gezondheid van het kind langzaam. Maar daar eindigt het verhaal niet. De sociale dienst kwam op bezoek bij de familie om te informeren naar de gezondheid van het kind (of om hun medeleven te betuigen?). Toen ze de verbetering van zijn toestand opmerkten, wilden ze de behandeling hervatten en moesten de ouders hun kind achterlaten bij degenen die eerder van hem af waren gekomen. Herbehandeling, terugval, terugkeer naar het ouderlijk huis.[*] Keer terug naar de natuurgeneeskundige die haar bedenkingen herhaalt: herverbetering van de toestand van het kind. Daar had het verhaal kunnen eindigen, maar er zijn kopjes die tot de bodem toe moeten worden leeggedronken. Wederom opnieuw bekeken door de sociale diensten, die, nadat ze de verbetering van het kind hadden opgemerkt, hun werk hervatten waar ze het hadden onderbroken, ondanks de protesten van de ouders. Het kind kon deze derde aanval niet weerstaan en stierf.Ik heb geen idee wat deze natuurgeneeskundige deed, maar het werkte duidelijk beter dan de academische geneeskunde.
[*] Dit doet vreemd genoeg denken aan het geval van kinderen die aan AZT zijn onderworpen.
"We maken wetenschap met feiten, zoals het maken van een huis met stenen: maar een opeenstapeling van feiten is niet meer een wetenschap dan een stapel stenen is een huis" Henri Poincaré