CertainesIdées, jij schrijft :
Ik heb de indruk dat u niet gelooft in een staatsoplossing voor milieuproblemen, maar alleen in een optelsom van persoonlijke veranderingen.
Daarna :
Heb ik het mis?
Is het humor?
Op het eerste punt heb je gelijk, we geloven niet dat de oplossing van bovenaf komt. Niet alleen omdat de Europese regeringen (en niet alleen zij!) zweren bij groei en werkgelegenheid (ongeacht de inhoud!), maar ook omdat er geen politieke kracht is om dubbelzinnige maatregelen die u voorstaat te steunen: het is de woestijn.
Ondanks deze grote bezwaren, die meer dan genoeg zijn om uw goede bedoelingen te ondermijnen, ligt de hoofdzaak ergens anders.
Het spreekt voor zich dat de ontwikkeling van alternatieve energieën geen obstakels meer zal ondervinden op de dag dat de winstgevendheid voldoende aantrekkelijk zal zijn om de maximale hoeveelheid afval te genereren die nodig is voor de goede werking van het systeem...
De vraag is dus de volgende: hoe zou je je kunnen voorstellen in een kader dat is gewijd aan de accumulatie van abstracte waarde
ernstig een oriëntatie die er tegen in zou gaan?
Praten over nuchterheid is ronduit godslasterlijk!
Wat betreft de oligarchieën, wat is hun geloofwaardigheid wanneer ze de "mensen*" aanspreken, zoals jij doet, met de neerbuigendheid die daarmee gepaard gaat, om hen uit te leggen (dat is aardig van ze!) minder verdienen?
Wat het tweede punt betreft, geloof ik niet in een optelsom van individuele veranderingen, maar in een organisatie van individuen (wat heel anders is) om radicale veranderingen teweeg te brengen ten opzichte van de huidige doelstellingen en in evenwicht met de rest te voorzien in de werkelijke behoeften. van het leven.
Er is geen bewijs dat dit kan werken en dat het systeem niet onverstoorbaar verder gaat, maar het is de enige mogelijkheid die er is.
Le « bourrage de crâne » qui explique depuis tant de décennies que le salut réside dans la fuite en avant technologique prévaudra-t'il, ou bien la conscience que les vielles recettes ne sont plus la solution mais le problème s'imposera-t' zij ?
Verderop heb je het over participatie en coöperaties, twee vormen die tot doel hebben tegenstrijdige belangen tussen sociale categorieën ten onrechte met elkaar te verzoenen: door het systeem acceptabeler te maken, verbergen we de gebreken ervan en verlengen we de invloed ervan.
Participatie verandert niets aan de sociale verhoudingen van het werk, noch aan de vervreemding, noch aan de inhoud ervan: het houdt alleen de afhankelijkheid van geld in stand.
Coöperaties kunnen verschijnen als vrijplaatsen van vrijheid, terwijl ze, onderworpen aan de wetten van de markt, alleen de vrijheid hebben om zich eraan te onderwerpen.
Janic, jij schrijft :
...de afbraak/bouwbalans staat momenteel tegen de tweede...
Inderdaad, als, zoals Sen-no-sen zegt, het kapitalisme geen leugen is geweest, gemeten naar de maatstaf van de transformatie van de wereld en de accumulatie van materiële goederen, zal het proces van
constructieve vernietiging, dierbaar
Schumpeter, lijkt nu voor velen een dwaas koopje en de hoop die het wekte is niet langer geldig. De omvang van de schade en de onmogelijkheid om deze te verhelpen lijken voor wat ze zijn: geen bedieningsfouten die met een paar handige regels kunnen worden verholpen, maar die deel uitmaken van de meest intieme essentie.
Net zoals de cellen van een lichaam in de loop van de tijd fouten ophopen en de dood van het geheel tegemoet gaan, zal dit systeem dat zich toelegt op ophoping ten onder gaan aan zijn tegenstrijdigheden. Het verschil, en dat is niet onbelangrijk, is dat het ons meesleurt als we niet in staat zijn om het gevaar ervan in te zien en ons ervan te bevrijden voordat het te laat is.
*Ik zou deze term van mijn kant niet gebruiken en wel om twee redenen: de eerste is dat het ongepast is om een diverse werkelijkheid onder één naam aan te duiden, de tweede dat ik, als deel van het volk, niet wil adopteren deze afstand die allesbehalve neutraal is.
