Christophe schreef:Ja ja, maar het is geen junkfood ... het is industrieel voedsel bedoeld voor de professionals van de mond !! Jaren geleden waren er zelfs salons, het is geen geheim meer!
Als de klanten tevreden zijn, is dat toch het enige dat telt?
Er zijn genoeg vakmensen die vacuüm verpakken weet je!! Is dat dan onzin?
Je weet heel goed wat ik bedoel. Speel niet dom. Tussen een "goedkope" industriële blanquette en een zelfgemaakte blanquette, zelfs vacuüm verpakt, zit een enorm verschil. Sommige resaturateurs (ik allebei) voegen een beetje peterselie toe aan de eerste en noemen het "zelfgemaakt". Als je 50 gerechten op een menu ziet staan, zeg me dan niet dat het zelfgemaakt is. Je vaat stofzuigen is erg goed en hygiënisch. Ik doe het thuis, ik koop ze niet kant-en-klaar. Wat betreft desserts, wie maakt ze nog steeds in de restaurantbusiness ???
Toen ik in de twintig was, waren er nog tal van etablissementen die "arbeidersrestaurants" werden genoemd, voornamelijk gerund door families, waar we vaak heel goed aten voor 30 frank. Er waren 3 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 3 desserts. De meeste zijn verdwenen.
Het is een schandaal om een KFC of een McDonald's "restaurant" te durven noemen. Dat had de beroepsgroep moeten voorkomen.
Ps: Voor de andouille die mij een wraakzuchtige dwaas noemt... Ik zal hem (vriendelijk) erop wijzen dat er een vraagteken aan het einde van de titel staat. In het geval dat hij het niet heeft gezien of doet alsof hij het niet ziet of als hij de betekenis niet kent ...
Een vraagteken, ook wel een vraagteken genoemd, is een leesteken dat eindigt aan het einde van een vragende zin, in plaats van de punt.
In de taalkunde is de ondervraging een taalhandeling waarbij de afzender van een verklaring de ontvanger ervan een verzoek om informatie over de inhoud ervan stuurt. Een vragende zin wordt gewoonlijk een "vraag" genoemd.
(wiki)
De rien.