Waarom gaat het niet fout?

Essay, Editions Fayard, Collection Transversales geregisseerd door Jacques Robin en Joël de Rosnay

De kern van de ongelooflijke en angstaanjagende mishandeling die de mensheid tegen zichzelf beoefent, is de angst en de pijn van het leven: de 1 miljard dollar die jaarlijks aan wapens wordt uitgegeven, wat zijn ze zo niet? de prijs van angst en overheersing? De 000 miljard die aan drugs en verdovende middelen worden uitgegeven, wat zijn dat anders dan de prijs die een toenemend aantal mensen betaalt om hun eigen leven te vergeten dat als te moeilijk of te saai wordt beschouwd? En wat betekenen de jaarlijkse uitgaven van 500 miljard aan reclame als we weten dat slechts een vijfde van dit bedrag voldoende zou zijn om hongersnoden effectief te bestrijden, toegang tot water en basisgezondheidszorg voor alle levende mensen te garanderen? op deze planeet?

Het is niet catastrofaal om te zeggen dat de mensheid het risico loopt haar eigen avontuur voortijdig te zien eindigen vanwege haar onvermogen om het hoofd te bieden aan de grote ecologische, sociale, financiële of culturele uitdagingen die haar bedreigen.

Lees ook:  An Inconvenient Truth: The Movie van de aarde?

Maar deze uitdagingen kunnen ook de aanleiding zijn, zoals het geval was tijdens het biologische proces van hominisering, voor een kwalitatieve, culturele en politieke sprong voorwaarts in de weg van zijn eigen humanisering.

De relatie tussen persoonlijke transformatie en collectieve transformatie komt niet langer tot uiting in de oude tegenstelling van mentaliteits- of structuurhervormingen. Het is in de complementariteit van een dynamische spanning tussen deze twee transformatieve benaderingen dat de twee hervormingen moeten worden doordacht en uitgevoerd. Het is niet langer een kwestie van dromen van een andere mogelijke wereld. We moeten andere manieren van zijn in de wereld die al aanwezig zijn, maar die we niet zien, erkennen en tot leven brengen. Het is een kwalitatieve verandering in de democratie, die het beste van hartstocht en menselijke rede combineert, dat we moeten slagen, aangezien democratie voor een menselijke gemeenschap het equivalent is van ‘aan zichzelf werken’ dat wordt verricht door een individu in zoektocht naar wijsheid.
Patrick Viveret, filosoof, is adviseur van de Rekenkamer. Hij is met name de auteur van Reconsidering Wealth (Éditions de l'Aube). Voormalig hoofdredacteur van Transversales Science Culture, runt hij ook het Pierre Mendès France International Centre en was een van de oprichters van de vereniging Interactions, personal transformation, social transformation.

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *