Door te ontbinden, als gevolg van de temperatuurstijging, zal de toendra koolstofdioxide produceren en zo de opwarming verder versnellen.
Tot nu toe voorspelden de meeste studies dat de opwarming van de aarde de toendra een groener gebied zou maken. Volgens dit scenario zouden de planten die het bezetten zich snel ontwikkelen door meer koolstofdioxide op te slaan. Paul Grogan, specialist in noordelijke ecosystemen aan Queen's University, en zijn collega's komen tot de tegenovergestelde conclusie: zij geloven dat opwarming ook de afbraak van veen, mos en andere vegetatie bevordert. En dat hierdoor de concentratie kooldioxide in de atmosfeer met ongeveer 25% zal toenemen. Michelle Mack, die de studie leidde, bestudeerde kunstmatig bemeste percelen in Alaska. Door stikstof en fosfor aan hun bodem toe te voegen, reproduceerde ze de voedzame kwaliteit die een uitgesproken opwarming van de arctische zone zou produceren. Tussen 1981, toen het experiment begon, en 2000 leden de bodems die ze bestudeerde een nettoverlies van 2 kilogram koolstof per vierkante meter. Het grootste verlies deed zich voor op meer dan 5 centimeter onder het maaiveld. Het was tot nu toe onopgemerkt gebleven omdat de metingen alleen de oppervlaktelaag bedekten.
Naarmate de grond warmer wordt, neemt de microbiële activiteit toe. Micro-organismen verteren organisch materiaal en geven zowel koolstofdioxide als stikstof en fosfor vrij, wat de plantengroei stimuleert. Door de opwarming van de aarde is deze groei verdubbeld: struiken van zo'n vijftig centimeter vervangen nu zegge [een compact gras] dat op grondniveau groeit. Maar de hoeveelheid koolstof die wordt uitgestoten door de versnelde afbraak is groter dan die wordt geabsorbeerd door deze nieuwe vegetatiebedekking.
Paul Grogan en Michelle Mack wijzen erop dat hun experimenten gericht waren op slechts één aspect van de koolstofcyclus, die op een complexe manier plaatsvindt tussen de atmosfeer en de aarde: het effect van een toename van voedingsstoffen in de bodem. Deze resultaten zijn niet noodzakelijkerwijs van toepassing op andere noordelijke regio's, zoals de immense boreale veengebieden of de poolwoestijn. En er moet rekening worden gehouden met andere omgevingsfactoren, zoals het smelten van permafrost en de opwarming van de bodem, specificeren de onderzoekers. "Deze resultaten dagen echter enkele van onze aannames uit. Vroeger dacht men dat als je meer planten en bomen had, je automatisch koolstof opsloeg, al was het maar tijdelijk', zegt Tim Moore, een aardrijkskundeprofessor aan McGill University die de koolstofcyclus bestudeert in een veenmoeras bij Ottawa.
Peter Calamai De Toronto-ster
Bron: International Courier