Nigeria en olie

Nigeria is met zijn 120 miljoen inwoners het dichtstbevolkte land in Afrika. Onafhankelijk sinds 1960, verzamelt deze Federale Republiek 36 States of the Territory en dicht bij 200 etnische groepen.

De economie van het land was ooit gebaseerd op overtollige landbouw, wat de export van voedsel en relatieve welvaart mogelijk maakte. Maar in de jaren tachtig daalde het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking van ruim $80 naar minder dan $1000. In de Nigerdelta is de vervuiling zodanig dat het gevaarlijk is geworden voor de levens van de inwoners; opstanden, politiegeweld, moorden, executies en industriële ‘ongelukken’ zijn legio. Waarvoor ? Omdat de regio op een van de meest fantastische oliereserves ter wereld ligt….

Nigeria is inderdaad de 7e-wereldproducent voor 2 miljoen vaten die elke dag worden geproduceerd. Olie wordt natuurlijk geëxploiteerd door westerse bedrijven, als een joint venture of op basis van andere overeenkomsten met de staat. Hoewel Nigeria lid is van de OPEC, is er geen verplichting voor het geld dat naar het land wordt teruggestuurd en, belangrijker nog, er is geen controle over de bestemming van dit geld. Dit is (in grote mate) de oorzaak van de politieke instabiliteit in dit land, waar macht krijgen betekent dat je een enorme bron van inkomsten in handen krijgt!

De productie is vooral geconcentreerd in de Niger-delta in het zuiden van het land. Dit moerassige gebied wordt bevolkt door verschillende etnische groepen die de mangrove en sommige velden exploiteren. Maar vervuiling veroorzaakt door olievlekken is zodanig dat vuile grond en water ongeschikt worden voor landbouw, visserij en consumptie. De lucht is verzadigd door de verbranding van gassen en de zure regen eindigt om de bodem en het bos te denatureren. Deze stand van zaken brengt zowel volksgezondheidsproblemen als sociale problemen met zich mee, omdat werkloosheid moeilijk is in die regio's waar mannen niet langer op het veld of in de visserij kunnen werken.

Lees ook:  Productie van transgene populieren

Olie-inkomsten vertegenwoordigen 65% van het overheidsbudget, maar alleen 5% gaat naar de producerende regio's. Naast alle hierboven beschreven ongemakken, blijven ze in een staat van onderontwikkeling door de centrale overheid. Geen drinkwater, wegen, elektriciteit, scholen of ziekenhuizen die de naam waard zijn ... en herhaalde tekorten aan gas! De bevolking probeert op zijn eigen manier gebruik te maken van manna ... door pijpleidingen over te hevelen. 800 werd vernield tussen januari en oktober 2000, een verlies dat overeenkomt met 4 miljard dollar voor het 2000-jaar. Dit geeft een idee van de omvang van het verkeer, maar de prijs is zwaar: in oktober 1998 werden 1000 mensen gedood in de explosie van een lijn, 250 mensen in juli 2000, 60 in december 2000 ....

De acties van protest vermenigvuldigden zich, soms zeer gewelddadig en onderdrukt met een gelijkwaardig geweld. In oktober 1995 beweegt de ophanging van milieuactivist Ken Saro-Wiwa en acht van zijn metgezellen de internationale gemeenschap. Zijn opgetuigde proces verdiende Nigeria zijn verdrijving uit het Gemenebest. De situatie bleef echter verslechteren tot het punt waarop bedrijven soms werden gedwongen hun productie te verlagen en hun werknemers te repatriëren.

Lees ook:  Waterinjectie op ArgusAuto

Sinds 1999 (en de uitzetting van militaire regimes) is de situatie een beetje verbeterd. De oliemaatschappijen en de overheid kopen een beetje sociale vrede door deel te nemen aan de ontwikkeling van de regio. Ecologische oplossingen zouden zelfs worden bestudeerd. Het is legitiem om te denken dat deze pacificatie niet vreemd is aan het belang dat de Verenigde Staten bezwijken voor de ontdekking van gigantische reserves in de Golf van Guinee. De Verenigde Staten willen afstand nemen van hun traditionele bondgenoot, Saoedi-Arabië. Ze moeten daarom nieuwe en meer toegankelijke bronnen (Irak) (Afrika) vinden. Tegen maart 2000 hadden Amerikaanse tankers hun voornemen aangekondigd om in de regio te investeren. De bezoeken aan Afrika door C. Powell en G. Bush in 2002 hadden geen ander doel dan het benaderen van potentiële staatshoofden. In Nigeria ligt olie in het zuiden. Een onafhankelijke staat in het zuiden, doorzeefd met een centrale overheid die enorme royalty's heft en wiens nalatigheid tot productiedalingen heeft geleid, zou ideaal zijn voor oliemaatschappijen. Dit vooruitzicht heeft misschien gewogen bij de versoepeling van het beleid van de centrale overheid, evenals waarschijnlijk andere Amerikaanse voorstellen.
We kunnen daarom vrezen dat deze tevredenheid alleen de tijd zal duren om aan de behoeften van tankers te voldoen. Met de problemen van een landbouw die worstelt om een ​​groeiende bevolking te voeden, de radicalisering van islamisten in het noorden en de strijd om olie die zich klaarmaakt, is de manoeuvreerruimte voor een definitieve vrede erg klein.

Lees ook:  Autosalon van Genève: Quant NanoFlowCell, de elektrische auto die op elektrolyt rijdt!

Bronnen/links:
- Nigeria en olie, het samenvattende artikel
– Zeer compleet artikel maar dan in het Engels: http://www.eia.doe.gov/emeu/cabs/nigeria.html
– De meervoudige fracturen van Nigeria door Joëlle Stolz, Le Monde diplômatique, februari 99: http://www.monde-diplomatique.fr/1999/02/STOLZ/11638
– De woede van de deltagemeenschappen, Africa Recovery (Verenigde Naties), 99 juni: http://www.un.org/french/ecosocdev/geninfo/afrec/vol13no1/deltafr.htm
– Olie: een tweesnijdend economisch voordeel, Africa Recovery (Verenigde Naties), 99 juni: http://www.un.org/french/ecosocdev/geninfo/afrec/vol13no1/petrole.htm
– Offensief op het Afrikaanse zwarte goud door Jean-Christophe Servant, Le monde diplomatique, januari 2003:
http://www.monde-diplomatique.fr/2003/01/SERVANT/9856?var_recherche=nigeria

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *