Fascia: het lang over het hoofd geziene weefsel dat uw gezondheid vormt

Hoe om gezond te blijven en de risico's en gevolgen voor de gezondheid en de volksgezondheid te voorkomen. beroepsziekte, industriële risico's (asbest, luchtvervuiling, elektromagnetische golven ...), bedrijf risico (stress op het werk, overmatig gebruik van drugs ...) en individuele (tabak, alcohol ...).
Avatar de l'utilisateur
GuyGadeboisTheBack
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 14825
Inschrijving: 10/12/20, 20:52
Plaats: 04
x 4302

Fascia: het lang over het hoofd geziene weefsel dat uw gezondheid vormt




par GuyGadeboisTheBack » 19/09/22, 14:53

De fascia, deze innerlijke matrix die onze gezondheid vormt

Lang genegeerd, begint dit weefsel dat onze spieren en organen op hun plaats houdt speciale aandacht te krijgen. Een groeiend aantal onderzoeken suggereert dat het een rol speelt bij de behandeling van verschillende pathologieën, zoals chronische pijn of disfunctie van het immuunsysteem.
Beeld

Wetenschappelijke revoluties kunnen ontstaan ​​uit de meest onwaarschijnlijke dingen. Bijvoorbeeld van een rat, in een laboratorium, die zich uitstrekt in de houding van de “omgekeerde hond”.

Volgens sommige wetenschappers, die een manier hebben gevonden om ratten yoga te laten doen, hebben deze kleine wezens net zoveel baat bij een goede stretchsessie als wij. Bovendien onthult hun studie het ware belang van een stof die eeuwenlang door de wetenschap is genegeerd.

In de XNUMXe eeuw zei de anatoom Erasmus Wilson in Engeland over dit weefsel - tegenwoordig "fascia" genoemd - dat het een natuurlijk verband is. Bij dissectie ziet het er precies zo uit: banden van vezelig, wit bindweefsel, kleverig, stevig maar flexibel, perfect geschikt om spieren en organen op hun plaats te houden. Bovendien voorkomt het dat je de spieren, botten en organen ziet die het bedekt, wat verklaart waarom anatomen het jarenlang hebben doorgesneden, verwijderd, weggegooid en al snel vergeten.

Meer recentelijk zijn onderzoekers echter begonnen met een frisse kijk op fascia en beseffen ze dat het allesbehalve een inerte envelop is. In werkelijkheid is het de zetel van een biologische activiteit die licht werpt op bepaalde verbanden tussen levensstijl en gezondheid. De fascia kan zelfs een zintuig van een nieuw soort zijn. "Er is veel meer aan de hand in de fascia dan algemeen wordt aangenomen", zegt Karl Lewis van de Cornell University in Ithaca, New York.

Een alomtegenwoordig weefsel in het lichaam

We worden ons bewust van de dringende noodzaak om dit alomtegenwoordige weefsel in ons lichaam nader te bestuderen. Met betere kennis is het misschien mogelijk om nieuwe manieren te bedenken om een ​​groot aantal veelvoorkomende maar moeilijk te behandelen aandoeningen aan te pakken, van disfunctie van het immuunsysteem tot chronische pijn.
Een van de eerste problemen waarmee de studie van fascia wordt geconfronteerd, is dat er geen consensus bestaat over de definitie ervan. Wat zeker is, is dat het deel uitmaakt van de groep bindweefsels, die volgens hun breedste definitie niet alleen pezen en ligamenten omvatten, maar ook botten, huid en vet.

De meeste fascia-onderzoekers zijn het er ook over eens dat het weefselmembranen zijn die zijn samengesteld uit sterke collageenvezels en meer rekbare elastinevezels. Vaak worden deze vezelige membranen gescheiden door "areolaire" of "losse" fascia, die minder vezels bevat, en de ruimtes ertussen worden gevuld met een slijmerige substantie waardoor aangrenzende lagen langs elkaar kunnen schuiven. De hoofdbestanddelen van deze stroperige soep zijn hyaluronzuur, dat een smerende werking heeft, en proteoglycanen, moleculen die als schokdempers werken. Fasciavezels en deze soep worden geproduceerd door gespecialiseerde cellen die in de fascia worden gevonden - de recent ontdekte fibroblasten en fasciacyten.

Als je een menselijk lichaam zou doorsnijden, zou je gemakkelijk twee lagen van deze natuurlijke voedselfilm ontdekken: de oppervlakkige fascia, die direct onder de huid ligt, en de diepe fascia, die spieren en organen omhult en met elkaar verbindt . Sommige onderzoekers breiden de definitie van fascia uit tot "viscerale fascia" (die de buikholte bekleedt en verdeelt in compartimenten waar verschillende organen passen), evenals de dunne lagen bindweefsel die vrijwel elk deel van het lichaam bedekken. Volgens deze definitie vormt de fascia een netwerk dat alle elementen van ons lichaam bij elkaar houdt.

Opvallend is dat tot het begin van de jaren 2000 niemand dit centrale weefsel van het lichaam in detail had bestudeerd. Carla Stecco, orthopedisch chirurg en anatoom aan de Universiteit van Padua, Italië [auteur van de Functional Atlas of the Human Fascial System, gepubliceerd in 2020 door Tita Editions] is een van de pioniers. Ze richtte zich twintig jaar geleden op fascia, toen haar vader, Luigi Stecco, een fysiotherapeut, een nieuwe fysiotherapie ontwikkelde: 'fasciale manipulatie'. Volgens hem zou deze methode alles kunnen genezen, van hoofdpijn tot spier- en gewrichtspijn. Het maakt nu deel uit van het arsenaal aan fysieke therapieën, gebaseerd op het idee dat massage een te stijf geworden fascia kan verzachten.

Op zoek naar bewijs

Het probleem is dat er destijds geen bewijs was om het idee te valideren of te ontkrachten dat massage een specifieke werking zou kunnen hebben op fascia en op pijn. Sindsdien hebben Carla Stecco en andere onderzoekers aangetoond dat de fascia rijk is aan zenuwen en dat deze verschillende informatie door het lichaam doorgeven. De zenuwen van de oppervlakkige fascia zijn gespecialiseerd in het waarnemen van druk, temperatuur en beweging. Die van de diepe fascia zijn betrokken bij proprioceptie (perceptie van de positie van het lichaam in de ruimte) en nociceptie (perceptie van pijn).

Wetenschappers hebben experimenten uitgevoerd waarbij gezonde vrijwilligers pijnlijke injecties kregen in de huid, spieren en fascia. Deze experimenten laten zien dat zenuwen in de huid en spieren lokale pijn veroorzaken, terwijl het zenuwnetwerk in de fascia uitstralende pijn veroorzaakt, waarvan de oorsprong moeilijker te lokaliseren is. Dit type diffuse pijn is kenmerkend voor verschillende chronische pijnstoornissen, waaronder fibromyalgie, die in sommige onderzoeken wordt geassocieerd met ontsteking van de fascia. Dit diffuse karakter is ook kenmerkend voor pijn na inspanning, die lang werd toegeschreven aan spierbeschadiging, maar die onderzoekers nu meer toeschrijven aan fascia-letsel of -ontsteking.

Slecht nieuws: wanneer de ontsteking te lang aanhoudt, verandert het lichaam de samenstelling van de fasciale zenuwen, die gevoeliger worden voor pijn. Bij ratten neemt het aandeel nociceptieve vezels – receptoren die reageren op pijnprikkels – in de fascia toe van 4 tot 15% na chronische ontsteking van de diepe fascia in de onderrug.

Dit zou kunnen verklaren waarom lage rugpijn zo moeilijk te behandelen is. Hoewel ze wereldwijd een van de meest voorkomende oorzaken van werkverzuim en mobiliteitsbeperking zijn, worden ze in 85% van de gevallen geclassificeerd als "niet-specifiek", d.w.z. dat de exacte oorzaak niet kon worden vastgesteld.

De thoracolumbale fascia is een ruitvormige structuur in de onderrug en bestaat uit verschillende lagen, die aansluiten op verschillende spiergroepen in de romp. Gezien onze huidige kennis lijkt deze thoracolumbale fascia de juiste plaats om de oorsprong van onze rugpijn te zoeken. “De thoraco-lumbale fascia is als een grote receptor die in staat is de spanningen van de bovenste ledematen, de wervelkolom en de buik waar te nemen”, vat Carla Stecco samen. En het zou best kunnen dat de sensorische neuronen in de fascia deze spanningen interpreteren als pijn.

Het flexibiliteitspad

Ook kan een ontsteking van de losse fascia de zaken verergeren. Helene Langevin van de National Institutes of Health in Maryland gebruikte ultrasone beeldvormingstechnieken om de onderrug te onderzoeken. Volgens zijn resultaten hebben mensen met chronische pijn in deze regio een thoracolumbale fascia die 20% stijver is dan mensen zonder pijn. Deze stijfheid lijkt te zijn omdat meerdere weefsellagen aan elkaar zijn geplakt en voorkomen dat de losse fascia wegglijdt.

Onderzoeken die ze bij varkens heeft uitgevoerd ondersteunen deze hypothese: als de aanvankelijke verwonding eenmaal is verdwenen, kan een gebrek aan mobiliteit in de onderrug de fascia-stijfheid in stand houden en verklevingen veroorzaken - gebieden waar twee lagen aan elkaar vastzitten door nieuwe collageenvezels. Deze verklevingen, zoals andere studies suggereren, beperken de beweging niet alleen in de fascia die zich dicht bij de stijve zone bevindt, maar ook in nabijgelegen verbonden gebieden. In sommige extreme gevallen kunnen de fascialagen aan elkaar hechten tot het punt dat ze een onbeweeglijk blok vormen dat van de oppervlakkige fascia naar de diepe fascia en de spier gaat.
Naast verwonding en ontsteking kunnen veel factoren de flexibiliteit van de fascia aantasten. Volgens onderzoek door Robert Schleip van de Technische Universiteit van München zorgt activering van het sympathische zenuwstelsel (betrokken bij de vecht-vluchtreactie) ervoor dat de fascia samentrekt door de fibroblasten die het bevat te instrueren om te transformeren in myofibroblasten. Deze cellen maken deel uit van de ontstekingsreactie op verwonding, vaak betrokken bij gewrichtsproblemen zoals adhesieve capsulitis (of frozen shoulder).

We zijn nog lang niet klaar met het bestuderen van hoe de vecht-vluchtreactie [geïmpliceerd door bijvoorbeeld angst of stress] stijfheid veroorzaakt. Dat gezegd hebbende, denkt Robert Schleip al dat adrenaline de expressie van een ontstekingsstof, TGF-bèta, zou verhogen. Dit zou dan worden opgeslagen in de losse fascia in afwachting van de volgende keer dat het lichaam wordt gestrest. Wanneer dit gebeurt, "absorberen de fibroblasten de TFG-bèta en transformeren ze binnen enkele uren in myofibroblasten", legt hij uit. Hij voegt toe :
Ze zijn dan vier keer minder flexibel dan voorheen. Het zijn samentrekkingsmachines. Dit is hoe adrenaline de fascia kan verstijven.


De lijst met factoren die de elasticiteit van de fascia kunnen veranderen, groeit zelfs naarmate ons onderzoek vordert. “Oestrogeen kan een meer elastische fascia creëren, verzekert Carla Stecco. Fascia is een zeer dynamisch weefsel dat in staat is te reageren op hormonale, chemische en mechanische factoren. Deze factoren samen bepalen de elasticiteit van onze fascia.”

Rekken voor een betere gezondheid

Aan de positieve kant, omdat fascia dynamisch is, zijn er sterke redenen om aan te nemen dat het veranderen van onze levensstijl sommige fascia-gerelateerde problemen kan oplossen. Vooral bij het doen van rekoefeningen. Bij ratten merkte Helene Langevin op dat uitrekken leidt tot modificaties van de fibroblasten die de matrix van de losse fascia vormen: ze vermenigvuldigen, verlengen en vlakken af. "Rekken ontspant de weefsels", benadrukt ze.

Andere studies die ze bij varkens heeft gedaan, geven aan dat het tweemaal per dag vijf minuten strekken van de onderrug niet alleen de grootte van een ontstoken gebied vermindert, maar ook een reeks ontstekingsremmende chemische gebeurtenissen lijkt te veroorzaken. Deze bevinding is veelbelovend omdat chronische ontstekingen worden geassocieerd met bijna elke moderne ziekte, van hartaandoeningen en diabetes tot kanker en depressie.

Een team van de Harvard Medical School doet een proef met mensen om te bepalen of hetzelfde voor ons geldt. In de pilotstudie die ze eind 2021 afrondde, had de groep gezonde vrijwilligers die een uur rekt, veranderde niveaus van cytokines, moleculen [met name betrokken bij ontstekingen] die behoren tot het immuunsysteem, bijvoorbeeld in vergelijking met de groep die niet uitgerekt. Deze resultaten suggereren dat rekken resulteert in regulatie van ontstekingen.

Wat betreft fysieke therapieën die zich richten op de ontspanning van de fascia, zoals massage, is het nog steeds onduidelijk of ze dezelfde cellulaire en ontstekingsremmende effecten hebben als stretchen, of dat ze slechts een tijdelijke werking hebben op de fascia. Het kan bijvoorbeeld zijn dat als manuele therapieën de weefsels opwarmen, ze de fascia-matrix minder stroperig maken en tijdelijk de verschillende lagen beter over elkaar laten glijden. Voorzichtig herinnert Helene Langevin zich dat, zolang we niet meer weten over de mechanismen van deze therapieën, we hun effecten op de fascia niet kunnen weten - als ze die al hebben.

Voordat dit onderzoek zich vertaalt in evidence-based behandelingen, zal fascia zijn imago onder wetenschappers moeten herstellen. Zijn slechte reputatie dateert uit de jaren 1940 en 1950, toen het klassieke medische onderzoek er weinig aandacht aan besteedde en het het centrale object werd van een alternatieve therapeutische methode die werd ontwikkeld door wijlen [Amerikaanse] biochemicus Ida Rolf. Deze methode, ook wel 'structurele integratie' genoemd, maar beter bekend als 'Rolfing', is een mix van fysiotherapie en aannames over de uitlijning van de energievelden van het lichaam. Sindsdien is 'fascia' een modewoord in allerlei alternatieve therapieën.

Hoe dan ook, voor Carla Stecco is het de hoogste tijd dat de conventionele geneeskunde zich wat meer gaat interesseren voor dit weefsel en het belang ervan op veel gebieden erkent. We moeten eindelijk begrijpen dat het een venster opent op de menselijke gezondheid. Dit zou volgens haar "de echte fascia-revolutie" zijn.

Caroline Williams

https://www.courrierinternational.com/a ... otre-sante
1 x

Terug naar "Health and Prevention. Vervuiling, oorzaken en gevolgen van milieurisico's "

Wie is er online?

Gebruikers die dit bekijken forum : Geen geregistreerde gebruikers en 210-gasten