Onderzoek tegen kanker met Laurence Zitvogel
gepubliceerd: 30/03/06, 17:34
Parijs Matchnummer 2962 van 23/2/2006 sorry voor de referentie...maar moeilijk om informatie over dit onderwerp te vinden.
Kanker. Hoop op een nieuw killer-molecuul.
Professor Laurence Zitvogel, van het Gustave-Roussy Instituut in Villejuif, legt de hoop uit die wordt gewekt door de identificatie, in het immuunsysteem, van een nieuw molecuul dat kankercellen direct doodt.
Kun jij ons uitleggen hoe ons immuunsysteem werkt?
Het afweersysteem van dit lichaam bestaat uit verschillende soorten cellen. 1 Monocyten macrofagen. Deze cellen (witte bloedcellen) arriveren als eerste op de plaats waar de tumorcellen zijn binnengevallen en zullen onmiddellijk bepaalde stoffen (soort vlaggen) afscheiden die bedoeld zijn om de aandacht van de soldatencellen van het immuunsysteem te trekken. 2 Dendritische cellen, ‘opvoedercellen’ van dodelijke lymfocyten die de strijd aangaan. 3 Nk-lymfocyten (“natuurlijke moordenaars”) die, zodra het signaal wordt gegeven, tumorcellen (of andere vreemde elementen zoals virussen) aanvallen om ze te vernietigen in de uren na het binnendringen. 4 T-lymfocyten, een soort schildwachtcel die de herinnering aan de vijand vasthoudt en klaar staat om legersoldaten te waarschuwen zodra deze weer verschijnt. Deze lymfocyten kunnen doden, maar dit keer pas na een bepaalde vertraging: ongeveer 10 dagen. 5 Bewaking van B-cellen – door antilichamen.
Het immuunsysteem bestaat uit nog veel meer cellen, maar het zou vervelend zijn om ze allemaal te noemen. Je hoeft alleen maar te weten dat al deze immuuncellen in staat zijn stoffen (cykotine, interferon, enz.) uit te scheiden die van kapitaal belang zijn voor de onderlinge communicatie van immuuncellen.
Waarom slaagt ons immuunsysteem er niet in om kanker uit te roeien als er sprake is van bewezen kanker?
In elk biologisch proces is er een evenwicht tussen positieve en negatieve signalen. Vanaf de vorming van de eerste kankercellen begint er een competitie tussen de kwaadaardige cellen die zich vermenigvuldigen en het immuunsysteem. Het probleem is dat deze zeer intelligente kankercellen onmiddellijk een vriend in het lichaam maken, een spionagelymfocyt: de “regulator” T, die kankercellen helaas als gezond weefsel beschouwt. Deze T-lymfocyten reproduceren zich, in het geval van kanker, veel sneller en remmen de werking van dodelijke lymfocyten, waardoor ze niet kunnen optreden tegen kwaadaardige cellen. Op een gegeven moment is het de kanker die wint en zich vermenigvuldigt. Deze spionagecellen gebruiken een dodelijk wapen: een stof die in het lichaam aanwezig is en ‘Tgf beta’ wordt genoemd.
Welke nieuwe verdedigingsmoleculen heb jij met je team ontdekt?
We hebben in het immuunsysteem van muizen een nieuwe hybride cel benadrukt die tot de dendritische familie behoort. Maar deze keer is deze cel, in plaats van een opleider voor dodelijke lymfocyten, in staat zelf kankercellen direct te doden. Het is de eerste cel van ons afweersysteem die rechtstreeks naar het kankerelement kan migreren, het kan herkennen en binnen vier uur kan vernietigen. Deze nieuwe killercel genaamd “Ikdc” (een echte bazooka!) herkent tot 70% van de tumorcellen, terwijl Nk-lymfocyten slechts een minderheid herkennen! Het scheidt een echt gif af voor de spionagelymfocyten: een stof uit de interferonfamilie. In theorie is het dus een uitstekend verdedigingswapen dat geen hulp nodig heeft. Helaas is deze Ikdc-cel zeldzaam: 1 per 1 circulerende witte bloedcellen, en het is deze zeldzaamheid die verklaart waarom ze het spel tot nu toe niet hebben kunnen winnen.
Welke onderzoeken zijn er met deze Ikdc-cellen gedaan?
Er werden twee soorten tests uitgevoerd. De onderzoekers vergeleken eerst twee groepen muizen met melanoom. De eerste kreeg ongeveer 30 Ikdc-cellen in de tumor geïnjecteerd. De tweede werd behandeld met 000 Nk. Twintig dagen later kon met Ikdc bij de tien behandelde muizen het verdwijnen van de tumoren worden waargenomen. In de andere groep was de kanker al vergevorderd en waren al verschillende muizen gedood. Tijdens de tweede test injecteerden we niet alleen Ikdc-cellen, we wilden ervoor zorgen dat ze zich vermenigvuldigden in het organisme van muizen die leden aan melanomen die al waren uitgezaaid naar de longen. Om deze proliferatie van Ikdc te verkrijgen, kregen de dieren twee antikankerproducten toegediend: Glivec en Interleukine II. Na veertien dagen constateerden de onderzoekers dat de longmetastasen van de behandelde muizen verdwenen waren, terwijl bij de controlegroep de uitzaaiingen grotendeels de longen waren binnengedrongen. Na deze observatie werd een microscopische analyse van de longen uitgevoerd, waaruit bleek dat deze nieuwe killercellen massaal aanwezig waren: de Ikdcs. We hebben dus bewijs dat de combinatie van Glivec en Interleukin II leidt tot een enorme vermenigvuldiging van deze nieuwe wapens. het immuunsysteem.
Zijn we er zeker van dat deze Ikdcs ook bij mensen voorkomen?
De hypothese dat deze cellen ook bij mensen voorkomen, vormt een grote hoop in de oncologie (de belangrijke biologische verschijnselen blijven bewaard bij zoogdieren). Onderzoekers hopen dat de combinatie van Glivec en Interleukin II de amplificatie van Ikdc bij mensen mogelijk zal maken. Binnenkort zal een klinische studie beginnen, enerzijds bij patiënten met eierstokkanker die resistent zijn tegen de gebruikelijke chemotherapie, anderzijds bij patiënten met maag-darmsarcoom die resistent zijn tegen behandeling met alleen Glivec.
Voor onderzoek naar Ikdcs bij kanker kunt u uw donaties sturen naar Pr. Laurence Zitvogel, Gustave-Roussy Instituut, 39, rue Camille-Desmoulins, 94805 Villejuif Cedex (cheques betaalbaar gesteld aan Igr).
Auteur: Sabine de la Brosse
bron: http://www.parismatch.com/rubriques/lir ... cle_id=847
Meer info: http://www.curie.fr/home/presse/jic_art ... le/334.htm
Kanker. Hoop op een nieuw killer-molecuul.
Professor Laurence Zitvogel, van het Gustave-Roussy Instituut in Villejuif, legt de hoop uit die wordt gewekt door de identificatie, in het immuunsysteem, van een nieuw molecuul dat kankercellen direct doodt.
Kun jij ons uitleggen hoe ons immuunsysteem werkt?
Het afweersysteem van dit lichaam bestaat uit verschillende soorten cellen. 1 Monocyten macrofagen. Deze cellen (witte bloedcellen) arriveren als eerste op de plaats waar de tumorcellen zijn binnengevallen en zullen onmiddellijk bepaalde stoffen (soort vlaggen) afscheiden die bedoeld zijn om de aandacht van de soldatencellen van het immuunsysteem te trekken. 2 Dendritische cellen, ‘opvoedercellen’ van dodelijke lymfocyten die de strijd aangaan. 3 Nk-lymfocyten (“natuurlijke moordenaars”) die, zodra het signaal wordt gegeven, tumorcellen (of andere vreemde elementen zoals virussen) aanvallen om ze te vernietigen in de uren na het binnendringen. 4 T-lymfocyten, een soort schildwachtcel die de herinnering aan de vijand vasthoudt en klaar staat om legersoldaten te waarschuwen zodra deze weer verschijnt. Deze lymfocyten kunnen doden, maar dit keer pas na een bepaalde vertraging: ongeveer 10 dagen. 5 Bewaking van B-cellen – door antilichamen.
Het immuunsysteem bestaat uit nog veel meer cellen, maar het zou vervelend zijn om ze allemaal te noemen. Je hoeft alleen maar te weten dat al deze immuuncellen in staat zijn stoffen (cykotine, interferon, enz.) uit te scheiden die van kapitaal belang zijn voor de onderlinge communicatie van immuuncellen.
Waarom slaagt ons immuunsysteem er niet in om kanker uit te roeien als er sprake is van bewezen kanker?
In elk biologisch proces is er een evenwicht tussen positieve en negatieve signalen. Vanaf de vorming van de eerste kankercellen begint er een competitie tussen de kwaadaardige cellen die zich vermenigvuldigen en het immuunsysteem. Het probleem is dat deze zeer intelligente kankercellen onmiddellijk een vriend in het lichaam maken, een spionagelymfocyt: de “regulator” T, die kankercellen helaas als gezond weefsel beschouwt. Deze T-lymfocyten reproduceren zich, in het geval van kanker, veel sneller en remmen de werking van dodelijke lymfocyten, waardoor ze niet kunnen optreden tegen kwaadaardige cellen. Op een gegeven moment is het de kanker die wint en zich vermenigvuldigt. Deze spionagecellen gebruiken een dodelijk wapen: een stof die in het lichaam aanwezig is en ‘Tgf beta’ wordt genoemd.
Welke nieuwe verdedigingsmoleculen heb jij met je team ontdekt?
We hebben in het immuunsysteem van muizen een nieuwe hybride cel benadrukt die tot de dendritische familie behoort. Maar deze keer is deze cel, in plaats van een opleider voor dodelijke lymfocyten, in staat zelf kankercellen direct te doden. Het is de eerste cel van ons afweersysteem die rechtstreeks naar het kankerelement kan migreren, het kan herkennen en binnen vier uur kan vernietigen. Deze nieuwe killercel genaamd “Ikdc” (een echte bazooka!) herkent tot 70% van de tumorcellen, terwijl Nk-lymfocyten slechts een minderheid herkennen! Het scheidt een echt gif af voor de spionagelymfocyten: een stof uit de interferonfamilie. In theorie is het dus een uitstekend verdedigingswapen dat geen hulp nodig heeft. Helaas is deze Ikdc-cel zeldzaam: 1 per 1 circulerende witte bloedcellen, en het is deze zeldzaamheid die verklaart waarom ze het spel tot nu toe niet hebben kunnen winnen.
Welke onderzoeken zijn er met deze Ikdc-cellen gedaan?
Er werden twee soorten tests uitgevoerd. De onderzoekers vergeleken eerst twee groepen muizen met melanoom. De eerste kreeg ongeveer 30 Ikdc-cellen in de tumor geïnjecteerd. De tweede werd behandeld met 000 Nk. Twintig dagen later kon met Ikdc bij de tien behandelde muizen het verdwijnen van de tumoren worden waargenomen. In de andere groep was de kanker al vergevorderd en waren al verschillende muizen gedood. Tijdens de tweede test injecteerden we niet alleen Ikdc-cellen, we wilden ervoor zorgen dat ze zich vermenigvuldigden in het organisme van muizen die leden aan melanomen die al waren uitgezaaid naar de longen. Om deze proliferatie van Ikdc te verkrijgen, kregen de dieren twee antikankerproducten toegediend: Glivec en Interleukine II. Na veertien dagen constateerden de onderzoekers dat de longmetastasen van de behandelde muizen verdwenen waren, terwijl bij de controlegroep de uitzaaiingen grotendeels de longen waren binnengedrongen. Na deze observatie werd een microscopische analyse van de longen uitgevoerd, waaruit bleek dat deze nieuwe killercellen massaal aanwezig waren: de Ikdcs. We hebben dus bewijs dat de combinatie van Glivec en Interleukin II leidt tot een enorme vermenigvuldiging van deze nieuwe wapens. het immuunsysteem.
Zijn we er zeker van dat deze Ikdcs ook bij mensen voorkomen?
De hypothese dat deze cellen ook bij mensen voorkomen, vormt een grote hoop in de oncologie (de belangrijke biologische verschijnselen blijven bewaard bij zoogdieren). Onderzoekers hopen dat de combinatie van Glivec en Interleukin II de amplificatie van Ikdc bij mensen mogelijk zal maken. Binnenkort zal een klinische studie beginnen, enerzijds bij patiënten met eierstokkanker die resistent zijn tegen de gebruikelijke chemotherapie, anderzijds bij patiënten met maag-darmsarcoom die resistent zijn tegen behandeling met alleen Glivec.
Voor onderzoek naar Ikdcs bij kanker kunt u uw donaties sturen naar Pr. Laurence Zitvogel, Gustave-Roussy Instituut, 39, rue Camille-Desmoulins, 94805 Villejuif Cedex (cheques betaalbaar gesteld aan Igr).
Auteur: Sabine de la Brosse
bron: http://www.parismatch.com/rubriques/lir ... cle_id=847
Meer info: http://www.curie.fr/home/presse/jic_art ... le/334.htm
