IJsland, de stille revolutie waar de media, inclusief google, niet of nauwelijks over spreken!
Bericht aan amateurs (onze politici die geen ideeën hebben...)!
1)
Sinds zaterdag 27 november heeft IJsland een grondwetgevende vergadering die bestaat uit 25 gewone burgers die door hun collega's zijn gekozen. Het doel: de grondwet van 1944 volledig herschrijven, met name lessen trekken uit de financiële crisis die het land in 2008 hard trof.
Sinds deze crisis, waarvan het nog lang niet is hersteld, heeft IJsland een aantal nogal dramatische veranderingen ondergaan, te beginnen met de nationalisatie van de drie belangrijkste banken, gevolgd door het aftreden van de rechtse regering onder druk van het volk. De parlementsverkiezingen van 2009 brachten een linkse coalitie aan de macht die bestond uit de Alliantie (een groep partijen bestaande uit sociaal-democraten, feministen en ex-communisten) en de linkse Groene Beweging. Het was een primeur voor IJsland, net als de benoeming van een vrouw, Johanna Sigurdardottir, tot premier.
Al snel werd de nieuwe regering geconfronteerd met een netelig probleem: de vereffening in Nederland en het Verenigd Koninkrijk van een schuld van 3,5 miljard euro na het faillissement van Icesave, een online bank die vooral op deze twee landen actief was. Onder druk van de Europese Unie, waar de sociaal-democraten zich graag aan willen houden, keurde de regering in januari 2010 een wet goed die deze vergoeding toestaat, wat voor elke IJslander zou neerkomen op het betalen van acht jaar lang een bedrag van ongeveer 100 euro per maand. Maar de president van de republiek weigert de wet te ratificeren, waarvan de tekst vervolgens aan een referendum wordt voorgelegd. Met meer dan 93% stemmen de IJslanders tegen terugbetaling van de schuld (6 maart), en sindsdien is het probleem onopgelost gebleven.
Het is in deze context dat IJsland besluit zijn grondwet te wijzigen, die in feite nooit echt is geschreven: toen in 1944 de republiek werd uitgeroepen, waren we tevreden met het in grote lijnen overnemen van de grondwet van Denemarken, een land waarvan IJsland tientallen jaren afhankelijk was geweest, door simpelweg de term "koning" te vervangen door die van "president van de republiek". Het is dus een nieuwe grondwet die volledig geschreven moet worden, en daarvoor hebben we besloten het soevereine volk te vertrouwen. Eerst was er een oproep tot kandidaatstelling (iedereen kon zich aanmelden met uitzondering van de nationale verkozenen, mits ze achttien jaar oud waren en door minstens dertig mensen werden gesteund) waarop 522 burgers reageerden. Onder hen werden de 25 kiezers gekozen.
Deze laatsten zullen medio februari bijeenkomen en hun exemplaar voor de zomer indienen. Onder de voorstellen die het vaakst naar voren komen, kunnen we de scheiding van kerk en staat, de nationalisatie van alle natuurlijke hulpbronnen en een duidelijke scheiding van uitvoerende en wetgevende machten opmerken.
Toegegeven, IJsland is maar een klein land met ongeveer 320 inwoners. Het is echter een goede les in democratie voor de grote staten, waaronder Frankrijk: stel dat de grondwetsherziening van 000 in ons land volledig werd opgesteld op het Élysée, en dat de parlementariërs ze slechts met twee stemmen hebben aangenomen na wekenlang onderworpen te zijn geweest aan ondraaglijke druk van het staatshoofd.
http://www.cadtm.org/Quand-l-Islande-reinvente-la
2)
Wanneer IJsland de democratie opnieuw uitvindt
de grondwetgevende vergadering werd in november gekozen
Op een dag, een paar maanden geleden, waarschuwde een Engelsman die door Parijs reisde, elkaar ontmoette in boekhandel Lady Long Solo, ons over de revolutie in IJsland. Welke revolutie? We horen er nergens iets over. Een snelle Google-zoekopdracht levert vandaag niets op, noch het woord "revolutie" noch zelfs "crisis" associëren, waar men alleen details vindt over de financiële crisis, inderdaad aan de oorsprong van deze revolutie, die plaatsvond in 2008, in dit land met iets meer dan 300 inwoners, tweede in de wereld op de menselijke ontwikkelingsindex, de HDI, na Noorwegen, aan de vooravond van deze crisis, in 000.
Geconfronteerd met het brute faillissement van het banksysteem, gingen de mensen de straat op. Ongehoord in het land van heetwaterstralen. Rechts moest meteen wijken voor links. En om te beginnen waren de banken genationaliseerd. Onze Engelse informant had erover gehoord voor de wetgevingsprojecten van totale vrijheid voor internet, zoals Engelse sites waarvan gedacht werd dat ze daar zouden worden ondergebracht. Sterker nog, hij stond erop te spreken van een echte revolutie, zonder deze verder te kunnen beschrijven, maar zich afvragend dat niemand er ooit van had gehoord.
Toen koppig zoekend, zagen we uiteindelijk beelden van het presidentieel paleis belegerd door een menigte die we hier zonder aarzelen zouden kwalificeren als anarcho-autonoom. Naast de zwarte vlaggen kon men in de menigte een sterk onderdeel van milieuburgerschap raden. En we begrepen dat de arme ongelukkige agent, helemaal alleen voor het presidentieel paleis, zich snel moest overgeven onder de druk van de menigte. Deze, desalniettemin vreedzaam, gebruikte alleen pannen en andere luidruchtige voorwerpen, volgens de Argentijnse methode van cacerolazo, die ook daar zeer winstgevend kon blijken te zijn.
De president had ingepakt. Er was een nieuwe regering gevormd. Maar enige tijd later kwam deze op het slechte idee om de terugbetaling van de schuld van de banken aan Denemarken of Groot-Brittannië voor te stellen. Opnieuw gingen de mensen de straat op. Een referendum over de kwestie werd opgelegd door de wil van het volk, en een kleine meerderheid van 93% verwierp de overeenkomst die de goede heersers voor ogen hadden.
Onder de verzamelde informatie, dit opvallende beeld van de agora in de hete openbare baden, waar de mensen elke ochtend samenkomen om te bespreken hoe de wereld opnieuw kan worden gemaakt.
Inwijding van deze revolutie, de verkiezing van een grondwetgevende vergadering, op 27 november 2010, een gebeurtenis die misschien belangrijker is dan de nacht van 4 augustus 1789 toen de afschaffing van privileges werd gestemd, die we niet zouden hebben opgemerkt zonder de waakzaamheid van Truks in massa, van onze vriend B.Bec, van de Gers, die de CADTM doorgeeft, of van Jean-Luc Mélenchon, die daarin een gelijkenis vindt met zijn eigen constitutionalistische stellingen, maar lijkt niet verder te kijken dan het puntje van zijn antikapitalistische neus.
Wonder van desinformatie. Een gebeurtenis die zo belangrijk is als een echte democratische revolutie, zoals we die nog nooit in Europa hebben gezien, kan plaatsvinden zonder dat de pers of Google ons er iets over laten weten. Het is zeker dat in een tijd van antidemocratische consolidatie die de meeste Europese landen doormaken, het IJslandse voorbeeld niet echt past bij onze politieregimes, die opnieuw laten zien dat ze in staat zijn om het collectieve geweten rigoureus in te sluiten.
We zouden zeker meer willen weten over deze IJslandse revolutie. Parijs droomt al maanden wakker van het teleporteren van zijn redactie voor een diepgaand rapport naar het land van walvisjagers en utopie. Jezelf onderdompelen in de hete baden van de democratische revolutie is zeker aanlokkelijk, vooral gezien vanuit het hart van onze veilige winter.
Je moet je de 25 'gewone burgers' voorstellen die aan de ideale grondwet gaan werken. De adem van de mensheid moet worden ingehouden. Waar we waarschijnlijk zullen zien dat het niet moeilijk is om het beter te doen dan alle figuren van pseudo-democratieën die tot nu toe op de vijf continenten zijn verschenen.
Dit artikel wil graag een oproep zijn aan wie meer informatie heeft over deze buitengewone IJslandse geschiedenis. U kunt mij schrijven op: michelsitbon@gmail.com, en ik zal met plezier doorgeven. Een dossier over de IJslandse revolutie probeert de artikelen die hierover te vinden zijn, samen te brengen.
Tags: IJsland Rechtvaardigheid Vrijheden Media Politiek Revoluties
http://www.parisseveille.info/quand-l-i ... ,2643.html
