Dinsdag 31 januari belegde Éva Joly een persconferentie om commentaar te geven op het rapport van de Rekenkamer over kernenergie. Dit rapport getiteld De kosten van de kernenergie-industrie had tot doel een gekwantificeerde, nauwkeurige en volledige diagnose te stellen van de kosten van kernenergie. Een ongekende exercitie voor de Rekenkamer, die een eerste stap is op weg naar het openen van een echt debat over de kwestie van het atoom.
Vergezeld door Michèle Rivasi, EP-lid, woordvoerder van haar campagne, en Denis Baupin, loco-burgemeester van Parijs, benadrukte de kandidaat dat in termen van energie "het uur van de keuze is gekomen".
Dit rapport maakt een einde aan de derde mythe die Frankrijks onderworpenheid aan kernenergie heeft opgebouwd. Na de mythe van energie-onafhankelijkheid, na de mythe van veilige technologie, is het nu de mythe van goedkope kernenergie die aan het instorten is.
Dankzij dit rapport weten we nu dat kernenergie Frankrijk al 228 miljard euro heeft gekost. Het staat ook vast dat de elektriciteit geproduceerd door de Flamanville EPR, als die het levenslicht ziet, duurder zal zijn dan die geproduceerd door een windturbine. En dat om de levensduur van de energiecentrales te verlengen, er 50 miljard euro nodig zal zijn, bovenop de 10 miljard die nodig is om de energiecentrales op het niveau van Fukushima te brengen.
“Vanaf vandaag wordt de Fransen een keuze opgelegd: doorgaan op een rampzalig pad of de energietransitie aangaan”.
Bovendien benadrukte de kandidaat-milieuactivist de onzekerheid over de kosten van ontmanteling of afvalbeheer, een onzekerheid die door de Rekenkamer werd onderstreept.
“We hebben totaal geen idee wat de ontmanteling betreft. Kijk maar naar de Engelse ervaring. De onbekende maar toch al onbetaalbare kosten van deze operaties kunnen ons alleen maar wijzer maken op de te volgen weg: de keuze voor de energietransitie”.
“Finland, 9 jaar bewoond, zal honderdduizenden jaren moeten betalen voor zijn afval. De keuze die vandaag voor ons openstaat, is niet alleen de onze, maar ook die van toekomstige generaties”.
Waarom ben ik hier niet door verrast?
Ik heb altijd gezegd dat het een geldkuil was!