NOCH VERZET NOCH PROGRAMMA (Veranderingsschema's)

De ontwikkelingen van forums en de site. Humor en gezelligheid tussen de leden van de forum - Tout est any - Presentatie van nieuwe geregistreerde leden Ontspanning, vrije tijd, vrije tijd, sport, vakanties, passies ... Wat doe je met je vrije tijd? Forum uitwisselingen over onze passies, activiteiten, vrije tijd ... creatief of recreatief! Publiceer uw advertenties. Advertenties, cyberacties en petities, interessante sites, kalender, evenementen, beurzen, tentoonstellingen, lokale initiatieven, verenigingsactiviteiten ... Geen puur commerciële reclame alstublieft.
Lukas Stella
Ik ontdekte econologic
Ik ontdekte econologic
berichten: 4
Inschrijving: 15/11/06, 20:51

NOCH VERZET NOCH PROGRAMMA (Veranderingsschema's)




par Lukas Stella » 25/04/09, 18:42

In deze periode van verwarring, waarin de mondiale financiële economie haar dictatuur ‘voor altijd’ oplegt en de overlevingsvoorwaarden van haar inwoners vernietigt, zijn de huidige oplossingen voor verandering ineffectief gebleken, omdat ze niet geschikt zijn voor de nieuwe conditionering van de entertainmentmaatschappij. .
Onze ervaringen met mislukkingen hebben onze beperkende overtuigingen gevormd.

NOCH WEERSTAND NOCH PROGRAMMA

Zich verzetten, van het Latijnse ‘resistare’ dat ‘stoppen’ betekent, betekent intact blijven, niet veranderd worden, volhouden, goed standhouden, zich verzetten, zich onthouden van een offensief, een radicale verandering.
Na de tijd van eisen waarin we om nog een paar kruimels smeekten, is de tijd van reactief verzet aangebroken waarin pogingen worden ondernomen om een ​​paar kruimels van grenzeloze uitbuiting te behouden. Het verzet tegen asociale en onmenselijke druk is reactionair. Het beperkt elk verlangen naar verandering tot een enkele reactie, binnen de spelregels van een beleid van onderwerping, teruggebracht tot de spectaculaire context van zijn overheersing. Vanuit het perspectief van beperkingen is weerstand slechts weerstand tegen verandering.

Het verzet tegen de buitenlandse indringer plaatst de verzetsstrijders in de marge van de samenleving. Om antisociaal beleid als invasief te beschouwen, moeten ze zichzelf aan de buitenkant plaatsen en zo een scheiding creëren tussen henzelf en de samenleving. Ze sluiten zichzelf uit van het sociale leven en vermijden elke mogelijkheid van echte transformatie. De ‘anti’s’ van alle partijen, elk in hun eigen specialiteit, goed gescheiden van de anderen, plaatsen zichzelf onmiddellijk in een oppositie van afhankelijkheid, steriel en ineffectief.
Door ons tegen een hervorming te verzetten beschouwen we verandering als een stap achteruit. Als enige doel van een beweging kan zij alleen maar een eindeloos paradoxaal probleem voortbrengen. Het verzet heeft nooit een andere bevrijding bereikt dan zijn spectaculaire aspect. Teruggebracht tot zijn aangetaste, beperkte ruimte kan het alleen het essentiële deel van zijn dienstbaarheid aan de dimensies van de uitbuiting behouden.
“[de vakbonden] missen hun doel volledig zodra ze zich beperken tot een oorlog van schermutselingen tegen de gevolgen van het bestaande regime, in plaats van tegelijkertijd te werken aan de transformatie ervan en hun georganiseerde kracht te gebruiken als hefboom voor de definitieve emancipatie van de arbeidersklasse, dat wil zeggen voor de definitieve afschaffing van de loonarbeid. »
Karl Marx,
Lonen, prijzen en winsten, 1865.

Sindsdien zijn de vakbonden meesters van compromissen en verdeeldheid geworden, kampioenen van verraad. De vakbondsleiders wisten hoe ze hun belangen moesten verdedigen door de grootste wilde algemene staking van mei 68 te blokkeren. Hun verzet tegen elke radicale verandering zorgde ervoor dat zij door de machthebbers erkend werden als mensen die in het openbaar belang waren. Bepaalde vakbonden die hun conservatieve rol niet willen spelen, worden gedegradeerd tot de vergetelheid van het spektakel en veroordeeld tot actieve oppositie van alle officieel erkende vakbonden.

De representatie van het protest verleent een fantasmagorische autoriteit aan een macht die deze niet heeft. Het onderwerpen van opstanden aan de vormen van verzet installeert ze in een fatalisme waarin elke radicale verandering onmogelijk is. In hun vorm, hun communicatie en hun acties teruggebracht tot een eenvoudige fragmentarische oppositie, van gemak en uiterlijk, zijn de weerstanden opgezet als een festival om te eindigen als een spektakel. Het is een rebellie zonder toekomst, qua vorm, zonder gevolgen voor het functioneren van het systeem. De tegenstellingen zijn in evenwicht, en alles wordt bestendigd in de continuïteit van onderwerping.
De ‘trieste’ leden van het verzet proberen zichzelf voor te doen als experts en presenteren zichzelf als specialisten: antikapitalisme, anti-G8, antiglobalisering, antigroei, antivervuiling, antinucleair, antiggo, anti -reclame, antifascisme, antiracisme, antiseksisme, antirepressie, anti-alles en zelfs anti-anti...
Het bewustzijn van vervreemding versterkt de invloed ervan wanneer het de middelen verduistert om jezelf ervan te emanciperen.

Het verlangen om macht over anderen te hebben leidt tot een escalatie van overheersing waarbij de krachten die met elkaar vechten elkaar in voortdurende oppositie opheffen, elkaar ervan weerhouden anders te handelen en elke mogelijkheid tot verandering aan het zicht onttrekken. Van ontevredenheid tot frustratie, van devaluatie tot verveling: dergelijk voorspelbaar gedrag houdt conflicten in hun onbeweeglijke duurzaamheid in stand. Geabsorbeerd door vooropgezette, repetitieve houdingen beperken de oorlogvoerende partijen hun vrijheid door hun mogelijkheden om deze conditionering te overwinnen te verkleinen.
Geloven dat er maar één pad is om een ​​doel te bereiken, leidt tot tegenstrijdig en reducerend denken. Het voortbestaan ​​van een oppositioneel conflict ligt in de rigiditeit en bestendiging van de lineaire manier om ze te begrijpen, die dicteert dat er maar één schuldige en slechts één oorzaak is.
Alleen vechten tegen bezwaren en verboden betekent ze versterken, tegen de stroom in roeien en nog een stukje verder teruggaan. Het gaat er niet om kracht tegen geweld te bestrijden, maar om het in een gunstige richting te sturen, waarbij het obstakel van weerstand wordt omgezet in energie voor verandering.

De gefragmenteerde en verdeelde oppositie bestond alleen op het gebied van het spektakel van de heersende economie en bestaat nu slechts in beperkte reacties op de maatregelen van de macht, op het gebied van de mediapropaganda, waar zij zeker zal falen.
Sommigen wanen zich in de rol van revolutionaire verzetsstrijder. Maar geloven dat je revolutionair bent terwijl er geen revolutie is, is een utopie zonder te worden, wat op zichzelf zijn eigen ongeluk veroorzaakt.
Het is nu een kwestie van uit dit vooraf vastgestelde reactionaire raamwerk van oppositie stappen door de situatie in een bredere context te benaderen, vanuit een ongebruikelijk gezichtspunt waarin alles mogelijk wordt. De ‘moeilijkheid van het leven’ kan vandaag de dag in al zijn dimensies worden begrepen.

De voortdurende onbeweeglijkheid van routinematig activisme ligt in zijn zoektocht naar het ideaal. De zekerheid van het ideaal is geen bewijs van de waarheid. Hij die het absolute goede poneert, poneert daardoor ook het absolute kwaad. Het nastreven van het ideaal, of het nu mystiek, spectaculair, politiek of wetenschappelijk is, is een kracht die altijd op zoek is naar het goede of de waarheid en altijd kwaad of onwaarheid creëert. Het een is ondenkbaar zonder het ander. De uitgangshypothese die ons in staat stelt te slagen in falen is te geloven dat de wereld in tweeën is verdeeld: goed en kwaad, waar en onwaar. Maar de wereld wordt bevolkt door twee soorten mensen: zij die geloven dat er twee soorten mensen zijn, en zij die dat niet doen. Elke ideale theorie geeft op zijn best nooit meer dan een beeld of een vaste interpretatie van de wereld.
We bevinden ons in een situatie waarin het zoeken naar een oplossing een probleem creëert zonder mogelijke keuze. Door te streven naar het onbereikbare, maakt de geïdealiseerde utopie het haalbare onmogelijk.
“Het concept van utopie irriteert mij. Deze plek die nergens is, neem ik overal waar. »
Raoul Vaneigem,
Denkbeeldig dagboek, 2006.

Om er elke keer in te slagen te falen, hoef je alleen maar te zoeken naar de oplossing der oplossingen, de uiteindelijke oplossing van de dag van de revolutie waarop jij gewonnen zult hebben terwijl alle anderen verloren hebben. De oorlog van allen tegen allen, het resultaat van de menselijke denaturatie, is een oude roofzuchtige reflex die slechts een alternatief bedenkt tussen verpletteren of verpletterd worden. Roofdieren vechten met elkaar, maar bestrijden nooit predatie. Uitspraken over vage en mondiale veranderingsproblemen, die volledig afhankelijk zijn van een uitkomst die in een hypothetische toekomst is vastgelegd, zoals de mythe van de Grand Soir, zullen alleen vervalste oplossingen vinden, omdat bepaalde constructies van de werkelijkheid individuen alleen maar kunnen opsluiten in de impasse van hun absolute macht. objectief. Degenen die in de deugden van de revolutie geloven, maken er een geloofsbelijdenis van en passen op de geschiedenis de aberratie van het hemelse hiernamaals toe. Slechts één simpele regel kan een einde maken aan dit schijnbaar eindeloze spel, maar die regel hoort niet thuis in dit spel.
Het verlangen naar emancipatie is besmettelijk, maar kan niet worden opgelegd.

Een politiek programma, of het nu reformistisch of revolutionair is, presenteert zichzelf als de weldadige oplossing die neigt naar perfectie. Een programma is gebouwd op een interpretatie van de werkelijkheid die beweert waar te zijn. Het is niet de werkelijkheid zelf, maar slechts één interpretatie onder andere. Dit interpretatieve systeem is moeilijk te definiëren en onmogelijk te controleren. Het wordt door de tolk niet gezien als een interpretatie, maar als vanzelfsprekend bewijs. De waarnemer beïnvloedt zijn waarneming van een werkelijkheid die hij construeert door de interpretatie van zijn waarnemingen.

Het bouwen van een perfect en definitief programma is slechts een niet te verwezenlijken pretentie. We kunnen alleen maar aanspraak maken op benaderingen van een meervoudige waarheid die altijd gedeeltelijk onbegrijpelijk blijft.
De politicus acht deze onvolkomenheid onaanvaardbaar. Hij presenteert zijn interpretatie van de wereld als absoluut waar, wat impliceert dat alle andere standpunten ketters zijn en een kwade invloed hebben. Het idee van een absoluut ware interpretatie van de wereld sluit per definitie het naast elkaar bestaan ​​van andere interpretaties uit. Geen enkele andere interpretatie heeft bestaansrecht.
Het bezitten van de ultieme waarheid houdt in dat je vasthoudt aan de dwaze overtuiging dat de waarheid zich op een dag zal opdringen. In tijden van tegenspoed is het gebruik van geweld en geweld tegen alle anderen paradoxaal genoeg autoriserend voor het welzijn van iedereen. Deze universele weldoener wil geen geweld, maar de realiteit, de realiteit die hij heeft uitgevonden, dwingt hem ondanks zichzelf daartoe zijn toevlucht te nemen. Het illusoire geloof dat je de enige ter wereld bent die de waarheid kent, leidt tot destructieve en suïcidale paranoia.

Een programma is gebouwd op de standaardisatie van mensen en de ontkenning van alle verschillen, alle individualiteiten. De bevolking is gedepersonaliseerd. Elk politiek programma dat geen rekening houdt met individuen in hun verschillen en hun socialiteit, presenteert zichzelf als een superieure autoriteit waaraan we ons moeten onderwerpen. Ieder programma neigt, als onvermijdelijke voorspelling, door zijn werking naar een dictatuur die zichzelf oplegt. Vanuit zijn gezichtspunt bewijst iedereen die hem niet accepteert daarmee zijn verdorvenheid en kwaadaardige sluwheid, en moet hij bekeerd of geëlimineerd worden.

Het zou dom zijn om te geloven dat iedereen zich tot onze overtuigingen zou kunnen bekeren. Het is tijd om uit onze kleine politieke familie te stappen die vastzit in haar competitieve gewoonten en haar reducerende overtuigingen, en om onszelf in vraag te stellen door onszelf opnieuw samen te stellen met de verschillen van anderen in een structurele co-drift waaruit onvermijdelijke veranderingen zullen voortkomen. Democratie zal inderdaad een zaak van iedereen zijn, of niet.
Wij weten niet wat de toekomst zal zijn. Als u het niet weet, is het verstandig om uit te gaan van uw onwetendheid. De toekomst zal zijn wat wij ervan maken met alle anderen wier reacties en verlangens we nog niet kennen, in situaties die anders zijn dan vandaag en die we niet kunnen voorspellen met onze manier van kijken naar vandaag. We zijn niet langer gevangenen van de toekomst van het verleden, omdat we ervoor hebben gekozen het heden in zijn toekomst te omarmen.

De verwarring die wordt verspreid door het grote schouwspel van de almachtige waar heeft elk project van effectieve verandering ten gunste van investeringen in de agressiviteit van het ontevreden consumentisme uit de geherprogrammeerde herinneringen gewist. De overwinning van deze samenleving komt tot uiting in haar onderneming om de planeet te plunderen die erin is geslaagd haar vijanden te infecteren met deze woede om alles te verwoesten, door de levende krachten die haar willen vernietigen te ontmenselijken, door ze te reduceren tot een destructief en ineffectief verzet. Woede tegen autoriteit wordt verteerd door autoritarisme. Het nihilisme, de traagheid van de wanhoop die zich voordoet als de helderheid van het lijden, beschouwt de opkomst van mogelijk geluk als blindelings surrealistisch, zonder welke pogingen tot verandering de loop van de geschiedenis niet zouden hebben verstoord.
Het proberen een wereld te vernietigen die zich voedt met zijn eigen ruïnes, zonder te proberen een nieuwe te bouwen, werkt effectief om de wereld te consolideren die we graag willen uitroeien. Dat wat niet volledig betrokken is bij het leven en de onophoudelijke uitvindingen ervan resulteren in deze vernietiging, wat een verandering is in de onmogelijkheid van verandering, waar alles uitwisselbaar wordt.

Noch onderwerping, noch weerstand, noch programma, noch utopie, noch ja, noch nee, zijn de basis van een herkadering die nodig is om operationeel te worden, om een ​​ander spel te spelen dat plezier heeft met de regels en tegelijkertijd in de richting gaat waarin het goed gaat, waar het is gemakkelijk, voor ons plezier, waar we kunnen nemen en geven zonder iets te verwachten.

Lukas Stella

Fragment uit “STRATAGES VOOR VERANDERING,
Van de illusie van het onwaarschijnlijke naar de uitvinding van mogelijkheden"
Hoofdstuk II,
Éditions Libertaires / Courtcircuit-Diffusion

[url]http://inventin.lautre.net[/url]
0 x
Christophe
Modérateur
Modérateur
berichten: 79111
Inschrijving: 10/02/03, 14:06
Plaats: planet Serre
x 10972




par Christophe » 25/04/09, 20:45

Er zijn te veel woorden... : Mrgreen:
0 x
Avatar de l'utilisateur
olifant
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 6646
Inschrijving: 28/07/06, 21:25
Plaats: Charleroi, centrum van de wereld ....
x 7




par olifant » 25/04/09, 20:53

Is dit werkelijk de plek voor dit debat? Kunnen we het niet duidelijker en vooral korter uitdrukken? Sorry lieve Lukas, we zitten op internet, niet in “kritiek op de zuivere rede”
0 x
olifant Supreme Ere éconologue PCQ ..... Ik ben te voorzichtig, niet rijk genoeg en te lui om bespaart de CO2! http://www.caroloo.be
Christophe
Modérateur
Modérateur
berichten: 79111
Inschrijving: 10/02/03, 14:06
Plaats: planet Serre
x 10972




par Christophe » 25/04/09, 21:13

Absoluut: vat het allemaal voor ons samen in 5 zinnen, alsjeblieft... we zijn luie mensen, weet je :)
0 x
Avatar de l'utilisateur
Remundo
Modérateur
Modérateur
berichten: 15989
Inschrijving: 15/10/07, 16:05
Plaats: Clermont Ferrand
x 5187




par Remundo » 25/04/09, 23:54

Hallo Christopher,

Laat ik de conclusie citeren...
Noch onderwerping, noch weerstand, noch programma, noch utopie, noch ja, noch nee, zijn de basis van een herkadering die nodig is om operationeel te worden, om een ​​ander spel te spelen dat plezier heeft met de regels en tegelijkertijd in de richting gaat waarin het goed gaat, waar het is gemakkelijk, voor ons plezier, waar we kunnen nemen en geven zonder iets te verwachten.

Lukas Stella

... wat, als het goed wordt gedaan, op meesterlijke wijze de gedachten van de auteur moet synthetiseren : Idee:
0 x
Beeld
Christophe
Modérateur
Modérateur
berichten: 79111
Inschrijving: 10/02/03, 14:06
Plaats: planet Serre
x 10972




par Christophe » 26/04/09, 00:47

Hallo Raymond...Moué...Het is een beetje "barnumisch" (barnum-syndroom), vind je niet?

http://fr.wikipedia.org/wiki/Effet_Barnum
0 x
Avatar de l'utilisateur
Remundo
Modérateur
Modérateur
berichten: 15989
Inschrijving: 15/10/07, 16:05
Plaats: Clermont Ferrand
x 5187




par Remundo » 26/04/09, 00:57

Deze conclusie is een model van consensualisme. Iedereen kan er iets te eten en te drinken vinden. :P
0 x
Beeld
Christophe
Modérateur
Modérateur
berichten: 79111
Inschrijving: 10/02/03, 14:06
Plaats: planet Serre
x 10972




par Christophe » 26/04/09, 01:15

Dat is wat ik net zei: het is universeel en...leeg...

Het Barnum-effect (...) verwijst naar een subjectieve vooringenomenheid die iemand ertoe aanzet een vage beschrijving van de persoonlijkheid te accepteren als specifiek op zichzelf van toepassing.

Het Barnum-effect kan met name worden toegepast op:

* astrologie,
* grafologie,
* naar horoscopen,
* helderziendheid,
* evenals talrijke typologieën die persoonlijkheden voorstellen,
* en pseudowetenschappen in het algemeen.


Eén punt ontbreekt:

* naar politieke toespraken...

Ik wil het heel graag toevoegen, maar ik denk niet dat het blijft... ga door, ik zal het toevoegen :)
0 x
Christophe
Modérateur
Modérateur
berichten: 79111
Inschrijving: 10/02/03, 14:06
Plaats: planet Serre
x 10972




par Christophe » 26/04/09, 01:18

Ja, er is toegevoegd:

http://fr.wikipedia.org/wiki/Effet_Barnum

Het Barnum-effect kan met name worden toegepast op:

* astrologie,
* grafologie,
* naar horoscopen,
* helderziendheid,
* naar moderne politieke toespraken,


Hihihi! We zullen zien of het "houdt". Ik haal de stopwatch tevoorschijn!

Beeld
0 x
Avatar de l'utilisateur
louphil
Éconologue goed!
Éconologue goed!
berichten: 278
Inschrijving: 22/07/05, 01:20
Plaats: Gironde (Ste Foy-la-Grande)
x 4




par louphil » 26/04/09, 09:55

Hihihi! We zullen zien of het "houdt". Ik haal de stopwatch tevoorschijn!


Zondag 26/04 10:00 uur: Weddenschap gewonnen! Dat is het meer...
0 x
http://wunic.fr

Dit komt omdat de snelheid van het licht groter is dan die van gezonde
Sommigen hebben de briljante lucht voordat de airco ....:D :D :D

 


  • Vergelijkbare onderwerpen
    antwoorden
    bekeken
    laatste bericht

Ga terug naar "De bistro: leven op de site, vrije tijd en ontspanning, humor en gezelligheid en advertenties"

Wie is er online?

Gebruikers die dit bekijken forum : Geen geregistreerde gebruikers en 203-gasten