Alles over geldschepping

[bernardd]

we zullen uiteindelijk de communistische utopie vinden...

Het zou fijn zijn om niet in de emotionele modus te gaan.

Een gelijk verdeelde creatie van de officiële munt is een zeer kapitalistisch en democratisch proces, wat overeenkomt met het feit dat elke burger een deel van de natie bezit en een dividend ontvangt dat gelijkelijk over de aandelen verdeeld wordt.

Voor de creatie van geld betekent het feit dat de banken dit introduceren dat degenen die investeren er meer van profiteren dan degenen die niets doen.

Maar we kunnen ons heel goed voorstellen dat het de banken zijn die de maandelijkse betaling van de gelijk verdeelde monetaire creatie verrichten.

Welke invloed heeft dit op het beleggingsrendement? Iedereen zal altijd kunnen beleggen waar hij of zij wil.

Aan de andere kant moeten we een eenvoudige regel formaliseren die toch voor de hand ligt: ​​“niemand kan uitlenen of verkopen wat hij niet bezit”.

Het zou efficiënter zijn om niet alles te mengen.

[pb2488]

Gezien de emotionele reacties zie ik dat het woord ‘egalitair’ een emotionele connotatie heeft. Toch gebruikte ik het op een heel technische manier. Ik zou eerder moeten zeggen: “valuta met gelijk verdeelde creatie”. Lees de link hierboven.

Ik heb nog steeds een beetje moeite met het begrijpen. We hebben het over zowel monetaire creatie als uitwisseling/donatie. Dit zijn volgens mij 2 verschillende onderwerpen.

Als iedereen vrij is, waarom zouden ze dan niet van baan veranderen? Tenzij hij niet zo vrij is...

Het betekent dat moeilijke banen moeten worden opgegeven, en dat zijn er veel. Trouwens, als er niet langer sprake is van een uitwisseling maar van een geschenk, waarom zouden mensen dan blijven werken?

[bernardd]

Gezien de emotionele reacties zie ik dat het woord ‘egalitair’ een emotionele connotatie heeft. Toch gebruikte ik het op een heel technische manier. Ik zou eerder moeten zeggen: “valuta met gelijk verdeelde creatie”. Lees de link hierboven.

Ik heb nog steeds een beetje moeite met het begrijpen. We hebben het over zowel monetaire creatie als uitwisseling/donatie. Dit zijn volgens mij 2 verschillende onderwerpen.

Absoluut, daarom heb ik van mijn kant twee afzonderlijke punten gemaakt. Maar ze kunnen zowel in het echte leven als in deze draad naast elkaar bestaan, toch?

Als iedereen vrij is, waarom zouden ze dan niet van baan veranderen? Tenzij hij niet zo vrij is...

Het betekent dat moeilijke banen moeten worden opgegeven, en dat zijn er veel. Trouwens, als er niet langer sprake is van uitwisseling maar van donatie, waarom zouden mensen dan blijven werken?[/quote]

Absoluut, als ik iets doe waar ik gepassioneerd over ben, is het dan nog steeds werk? Ook kan ik een oplossing vinden zodat ik geen taak hoef te doen die ik niet leuk vind.

Als ik bijvoorbeeld een manier zou vinden om al het organische ‘afval’ in mijn huis te vermalen en het vervolgens in een geschikte kachel te verbranden, zou ik niet alleen geen vuilnisophaler hoeven te worden, maar zou ik ook niet hoeven te boren naar olie, het doden van mensen uit andere regio's en het raffineren en verbranden van olie, en het betalen voor dat alles... Dus ik zou er inderdaad anders over moeten denken.

Zoals blijkt uit het zeer concrete voorbeeld van het onderzoek naar vertragingen bij ouders in kinderdagverblijven, in deze video: http://vimeo.com/16999193
als ik betaal, bevrijd ik mezelf van alle moraliteit. En in dit opzicht is de aanwezigheid van geld schadelijk, niet op zichzelf, maar door het gedrag dat het teweegbrengt.

[Obamot]

Ja, na het lange debat onlangs begreep ik het iets beter ^^

Samenvattend zijn er drie principes om dit te bereiken:
— het minimumloon is gegarandeerd, ongeacht iemands activiteiten (dat zal ons geruststellen...).
— het universeel dividend (uitkering aan de burgers).
– nieuwe wetten die daarbij horen, waaronder een die de verkoop verbiedt van wat niet van ons is... Ethisch gezien zou iedereen dit in principe al moeten toepassen... universeel! ^^

Wat anders? Toch geen gemakkelijke opgave...

[Obamot]

Creatie van een alternatief systeem en pariteit
Twee vragen die vanochtend bij mij binnenkwamen, in relatie tot praktijkgevallen! Het kanton Neuchâtel viert zijn millennium en ze hebben besloten geld te slaan.
Dus ik zei tegen mezelf dat een systeem gebaseerd op “geschenk” (of iets anders…) waarschijnlijk zou worden gereduceerd tot het tegelijkertijd in alle landen verschijnen! Hoe kunnen we anders ‘pariteit’ bereiken in de handel tussen landen die een systeem hebben en andere die bij de munt zijn gebleven?

Neuchâtel en zijn millennium, een oude munteenheid duikt weer op: de “batz”
http://www.rfj.ch/rtn/Actualite/Regiona ... -Batz.html

Er zouden 300 000 batz-munten worden gemaakt, met een pariteit van 1 batz voor 1 CHF, of voor een waarde van 2 Zwitserse frank (of 600 Neuchâtelois batz^^). Terwijl de bron hierboven beweert: “Zestigduizend 5 Batz-munten werden geslagen bij de firma Faude & Huguenin in Le Locle. Ze zullen in omloop worden gebracht tegen de prijs van 10 frank per stuk.. Misschien wordt het allebei? En zelfs postzegels?

Zij hebben de vergunning in ieder geval verkregen omdat zij de garantie hebben gekregen van de “Coopbank” dat laatstgenoemde ermee instemt ze in te wisselen voor Zwitserse franken. Er bestaat geen twijfel over dat ze de kwestie vanuit een juridische/juridische invalshoek moeten hebben bestudeerd, en nog meer vanuit de wet! Goede gelegenheid om hen vragen te stellen...

Eerste opmerking: het is niet verboden om munten te slaan (ook al zijn het herdenkingsmunten), zelfs in een land dat al zijn eigen munten heeft! Het is heel interessant, omdat het de culturele waarde van geld laat zien (we herinneren ons in de Middeleeuwen het prestige dat het betekende om je geld te slaan, een symbool van onafhankelijkheid en soevereiniteit...). We kunnen dit dus niet loskoppelen van ‘identiteit’. Bovendien hebben we het in de semantiek over het feit dat een munt wordt “aangevallen”, wat zelfs de “militaire” dimensie van zijn materialiteit naar voren brengt!

Dus het idee komt bij mij op dat het monetaire symbool meer een eenheid is die collectieve waarden en kracht verdedigt en dat de donatie eerder wordt gelijkgesteld met vrijwilligerswerk en dat persoonlijke waarden en keuzes zou verdedigen. Maar als dit inderdaad het geval is, is het nog schandelijker om geld te creëren uit schulden! Dat lost dus niets op...

Tweede opmerking: hoe zit het in dit geval met de monetaire creatie? Aangezien dit zeker geen kwestie is van monetaire creatie door middel van schulden... Begrijpen hoe ze dit hebben bereikt, indien nodig dankzij juridische teksten: zal het antwoord geven op het raadsel dat dit proces met zich meebrengt, en zal je in ieder geval in staat stellen om gebruik te maken van dit voorwendsel om bij de bank te informeren naar het mechanisme dat in dit geval de overhand had en samengevat door deze vragen:
– als het niet om het schuldbeginsel gaat, creëer Batz dan waarvoor in economische zin, en op welke basis in juridische zin?
– de munten zouden uitgegeven moeten worden, ja, maar vanuit welke bancaire ‘rijkdom’ of ‘mechanisme’? Geen of vanaf een bedrag van CHF 300,-? Zelfs als ik veronderstel dat dat het geval is, zou het geen “gokken” zijn; ze zouden dan een munt gecreëerd hebben zonder enige economische basis!
– om zout in de wond te wrijven, moeten we hen de vraag stellen over “bankkosten” in batz. En vooral: hoe zit het met een lening in deze valuta, ha, ha, ha.....

[bernardd]

Samenvattend zijn er drie principes om dit te bereiken:
— het minimumloon is gegarandeerd, ongeacht iemands activiteiten (dat zal ons geruststellen...).
— het universeel dividend (uitkering aan de burgers).
– nieuwe wetten die daarbij horen, waaronder een die de verkoop verbiedt van wat niet van ons is... Ethisch gezien zou iedereen dit in principe al moeten toepassen... universeel!

Vervolledigen :

- voor 2: elke creatie van officiële munt moet eerlijk verdeeld worden onder alle burgers. Deze uitkering kunnen we het universeel dividend noemen.

- 3: “verbod op lenen en verkopen wat niet van ons is"

en daarnaast:

- aanwijzing van wetgevende vertegenwoordigers door middel van loting, bijvoorbeeld de populaire juryleden van assisen, in Frankrijk: we vertrouwen ons leven al aan hen toe.

- niet-nul monetaire schatting van het menselijk kapitaal van werknemers in het aandelenkapitaal van bedrijven, met overeenkomstige toewijzing van stemrechten op algemene vergaderingen en dividenden uit de jaarlijkse winst, zoals voor andere soorten bijdragen in contanten of in natura.

Met deze vijf punten zou het economische systeem zeer snel in evenwicht en gestabiliseerd zijn.

[Obamot]

- niet-nul monetaire schatting van menselijk kapitaal werknemers in de hoofdstad sociaal bedrijven, met overeenkomstige toewijzing van stemrechten op algemene vergaderingen en dividenden uit de jaarlijkse winst, net als bij andere soorten bijdragen in contanten of in natura.

Ja, oké, maar mensen zijn niet perfect... we kunnen (onder andere) het belang ervan niet ontkennen “de motivatie” van de mens op het werk: in de "kwaliteit van de vooruitgang van bedrijven", zowel privé als publiek... Ik durfde de term niet te gebruiken "prestatie" dierbaar aan de financiële wereld, maar in principe vertrekt het vanuit hetzelfde principe: de “Behoefte aan ontwikkeling”, die op zichzelf door onze “individuele prioriteiten en natuurlijke reflexen” ondergeschikt is aan de diepste motivaties van de mens: volgens A. Maslow ie “De piramide van behoeften”)

(Om niet in het ‘politieke’ veld te komen: bovendien ontken je de culturele gevolgen niet, toch?)

Bovendien moet omgekeerd worden erkend dat "het optreden" vaak een “doodlopende weg” is, zodra het snel zijn grenzen vindt, bijvoorbeeld in dit soort “verraad”: oneerlijke ontslagen, grootschalige verhuizingen en al dat soort dingen die hele carrières ruïneren, inclusief nog steeds niet -gerespecteerde contracten en, vaker nog, daden van pure predatie binnen bedrijven zelf (of zelfs daarbuiten), die de oorzaak worden van pathologieën, waaronder "theoretisch model van de psychiatrie" ontkent het bestaan ​​zelf door een soort schaamteloos autisme (en ik weeg mijn woorden)...

U zult mij vertellen dat het systeem dat gebaseerd is op het universeel dividend juist bedoeld is om dit soort misbruik aan te pakken. Er moeten echter nog veel punten worden opgelost voordat dit in de praktijk kan worden gebracht.

Met deze vijf punten zou het economische systeem zeer snel in evenwicht en gestabiliseerd zijn.

Er is inderdaad stof tot nadenken, en de "wetgevende vertegenwoordigers door loting, bijvoorbeeld de populaire juryleden van assisen" zijn uitstekende ideeën en voorwaarden conditio sine qua non gezien de belangen die op het spel staan... Maar lastig in de praktijk te brengen als de genoemde zogenaamde burgers niet over de randvoorwaarden beschikken om de expertise te leveren "die goed gaat". Kortom, op deze manier gepresenteerd zal dit nieuwe paradigma door veel mensen in de burgermaatschappij en elders zeker als “revolutionaire maatregelen” worden ervaren... En gezien het feit dat burgers via deze middelen zouden kunnen ingrijpen/beïnvloeden, in het economische leven met gevolgen tot aan het besluitvormingsplan op het hoogste niveau in bedrijven, is het onnodig te zeggen dat hele delen van de huidige samenleving, tot aan het ontwerp toe, zelfs ‘privaat eigendom’ zijn. zouden de werkwijzen in de “politieke wereld” op de proef worden gesteld in een dergelijke maatschappelijke configuratie...

Let op iedereen, dat Dominique de Villepin vanavond in de krant TF1/20h00 heeft aangekondigd dat hij de ambitie heeft om 30% van de werknemers voor te dragen in de raden van bestuur... Omdat hij hekelt "de dialoogparodie" die daar regeert. Voor hem, “de Republiek moet handen hebben”, dat wil zeggen voldoende middelen om effectief te zijn op sociaal gebied. “Het is mijn obsessie: wie levert het bedrijf in, wie de buitenwijken?”
http://www.nonfiction.fr/article-4212-r ... ee_moi.htm

[bernardd]

- niet-nul monetaire schatting van menselijk kapitaal werknemers in de hoofdstad sociaal bedrijven, met overeenkomstige toewijzing van stemrechten op algemene vergaderingen en dividenden uit de jaarlijkse winst, net als bij andere soorten bijdragen in contanten of in natura.

Ja, oké, maar mensen zijn niet perfect... we kunnen (onder andere) het belang ervan niet ontkennen “de motivatie” van de mens op het werk:

Precies, de motivatie komt niet voort uit salaris (heb je gekeken http://vimeo.com/16999193 ?), lijkt deelname aan beslissingen een essentieel element voor motivatie. En winstdeling is een essentieel evenwichtselement.

AKOM werd bijvoorbeeld door innovatie de grootste producent van optische vezels. En in feite de enige Franse, door de verschillende herstructureringen van de anderen. Maar ACOME is een coöperatie: is dat toeval? Ook op het gebied van vloerverwarming zijn ze zeer innovatief.

Opgemerkt kan worden dat bovendien de waarde van het menselijk kapitaal van een mens op 0 wordt gewaardeerd. Nul. Niet. Niets. Dus in een samenleving waar beslissingen worden beoordeeld op basis van geldelijke waarde, is het logisch dat menselijk kapitaal geen invloed heeft op beslissingen.

De oplossing is simpel: geef een monetaire waarde die niet gelijk is aan nul aan menselijk kapitaal, en alle huidige economische mechanismen zullen hun huidige “dynamische evenwicht” verschuiven ten gunste van menselijk kapitaal.

Laten we zeggen dat ieder mens €1 miljoen waard is. Elk bedrijf dat een mens als werknemer in dienst heeft voor 35 uur per week van 168 uur (21%) moet dit menselijk kapitaal integreren in zijn aandelenkapitaal ter waarde van € 210000. En verlaag het aandelenkapitaal met dezelfde waarde wanneer deze werknemer het bedrijf verlaat.

Het is eenvoudig te doen en het zal effectief zijn.

Er is inderdaad stof tot nadenken, en de "wetgevende vertegenwoordigers door loting, bijvoorbeeld de populaire juryleden van assisen" zijn uitstekende ideeën en voorwaarden conditio sine qua non gezien de belangen die op het spel staan... Maar lastig in de praktijk te brengen als de genoemde zogenaamde burgers niet over de randvoorwaarden beschikken om de expertise te leveren "die goed gaat".

Tot op heden zijn er 577 afgevaardigden en 343 senatoren: volgens de opiniepeilingsinstituten vallen we buiten de representatieve steekproef van de Fransen.

Ik zou heel benieuwd zijn naar de vaardigheden, afgezien van het electorale charisma, van de huidige wetgevers.

Bovendien vragen we niet zozeer van hen om competent te zijn, maar om “vertegenwoordigers” te zijn, een animator van de kiezers, om de waarheid te spreken en om de problemen en de mogelijke oplossingen voor te lichten. Ik droom van een "forum wetgevend", naar het model hiervan forum, waar problemen worden beschreven, geanalyseerd en mogelijke oplossingen worden beschreven. De ‘vertegenwoordigers’ zijn niet verantwoordelijk voor ‘het geven van hun mening’, maar moeten er eerder voor zorgen dat alle analyses van het probleem en de oplossingen goed worden gepresenteerd, voordat ze besluiten voorstellen.

[Obamot]

Ik ga een beetje “tegenstrijdig” zijn, zelfs als ik geloof dat we nieuwe manieren van leven in de samenleving moeten verkennen, om niet “Het debat leegmaken” elkaar een dikke, vriendelijke klap op de buik geven als felicitatie )) ...of dat het op drift raakt voor “gepassioneerde” motivaties of zelfs minder uitgesproken motivaties...

Je zou een beetje Human Resources (HR) moeten hebben gedaan om te begrijpen dat het niet zo “eenvoudig” is, wat niet betekent dat wat je zegt niet onder het gezond verstand valt!

De overgrote meerderheid van de medewerkers opereert alleen via wat men noemt “De noodzaak van beperking”. We bevinden ons allemaal in dit stadium waarin we er al zijn geweest... Al was het maar toen onze ouders ons zeiden dat we moesten opstaan ​​om naar school te gaan... enz.! In dezelfde geest. Wat u zegt is waar, maar is niet noodzakelijkerwijs op iedereen van toepassing. Enkele niet-uitputtende voorbeelden:

Motivatie
...maar ik heb het niet gehad over salarisgerelateerde motivatie?! ;)

Deelnemen aan beslissingen
...er zijn veel mensen die absoluut niet geïnteresseerd zijn in “deelname aan beslissingen”.
...onder degenen die dat niet zijn, zijn er sommigen die alleen functioneren door HUN EIGEN “behoefte aan beperking”.

Winst delen
...de meeste mensen zijn heel zorgeloos, 'winstdeling', ook al zouden ze het leuk vinden als je ze erover vertelt, gaat boven hun hoofd!

Coöperatie(s) en andere juridische statussen
Deze principes gaan niet verloren voor werknemers in bedrijven. Zelfs als we verbeteringen zien, zijn deze volgens Herzberg over het algemeen van korte duur. Het is een werk om voortdurend terug te brengen naar de tafel... zoals de vorige keer besproken...

Menselijk kapitaal
Het is inderdaad het ergste in onze samenlevingen, maar het is vooral te wijten aan het bovenstaande en aan het “theoretische model”. Er is geen ruimte voor ‘anderen’, vandaar contexten en situaties die kunnen leiden tot ‘sress’ (zelfmoord door stress).

"Dynamisch evenwicht"
Ik weet het niet, ik heb deze vraag helemaal niet bestudeerd. Maar qmm, gezien het bovenstaande zou alles niet zo goed werken als je zou verwachten en zo snel. Kijk naar de dictaturen, in Egypte duurde het veertig jaar... en toch... profiteerden ze van de traagheid gecreëerd door Tunesië, die aantoonde dat het mogelijk was! En de zaak is nog niet voorbij... Mensen die onder dwang hebben geleefd, zelfs als het moeilijk te verdragen was, claimen dan ook situaties van "dwang", het stelt hen gerust en het is altijd beter dan aan hun lot worden overgelaten! Ik weet het, het is verschrikkelijk om dat voor sommigen te horen... En toch, als je er goed over nadenkt, gebeurt het zo! Je hoeft alleen maar het nep-"Truth Game" te onthouden of zoiets... dat bestond uit het toedienen van elektrische schokken in het geval van verkeerde antwoorden... totdat de dood volgde! Fictief spel waarbij de deelnemers onbewust zelfmoord zouden plegen uit eigen vrije wil... Zonder te weten dat het "slechts" een sociologisch experiment met zeer slechte smaak was.
Dus dynamisch evenwicht in de verkeerde handen...

Waarde van “menselijk kapitaal” => moeten we een “prijs” op het menselijk leven zetten, en hoe?
We moeten ons afvragen wat deze dames van het Bois de Boulogne ervan vinden? ;-) Zonder te lachen: de commercialisering van mensen is een delicaat onderwerp, waar niet lichtvaardig mee moet worden omgegaan; er kunnen perverse effecten optreden!
Is dit een goede oplossing? Loopt dit niet het risico de menselijke geest verder te laten rotten rond de commodificatie van bepaalde “gedwongen werknemers” door hen een soort “eerlijke prijs” toe te kennen!? Oké, dat is beter...omdat er vandaag niets is...en omdat de werkgever twee keer moet nadenken voordat hij ontslag neemt! Maar gezien vanuit het perspectief van dwang, keert dit de situatie om door een “middel van dwang” te geven aan degenen die juist “deze behoefte aan dwang nodig hebben” om verantwoordelijkheid te nemen! Dus nee, geen simpele oplossing, maar wel iets om over na te denken. Want zoals het er nu voorstaat, zie ik het niet als iets toepasselijks. Dit is misschien waar we moeten nadenken over een idee rond 'universeel kapitaal', dat moet worden gestort in een soort ouderdomsverzekering... of zoiets? Omdat het ook een mogelijkheid kan zijn om werknemers te chanteren over hun bedrijf... en dan beginnen de “rollen” om te draaien! De vraag is hoe volwassen je moet zijn om dit in een bedrijf te kunnen managen!
Verder merk ik de paradox op van het toekennen van een geldwaarde aan het leven van een arbeider, terwijl het doel zou zijn om het zonder geld te doen: een gelukkig paradigma :-)

Electoraal charisma
Een punt!
Mébon, het zijn niet noodzakelijkerwijs allemaal oplichters... Zelfs als hun beslissingen ons soms ontgaan, juist omdat we niet in staat zijn om alle voordelen van hun beslissing te waarderen, al was het maar door een gebrek aan training of door onwetendheid over alle statistische parameters ... (pb: verlaat dit lichaam ^^)

Vertegenwoordigers-facilitators-kiezers?
Waarom niet? Het Zwitserse leger had de oplossing gevonden door specialisten in te huren die waren gerekruteerd op basis van hun professionele vaardigheden in de verschillende ‘wapens’. Het plan dat u voorstelt zou heel goed werken als we loten zouden trekken uit mensen die al een bepaalde achtergrond hadden (ze zouden uiteraard geen deel hoeven uitmaken van de elites, noch zouden ze meerdere mandaten in hun positie hoeven te blijven => behalve om worden "herkozen" op basis van hun expertise door op te treden als "adviseurs" => wat oplossingen voor "gemengde promoties" zou opleggen)

[pb2488]

Samenvattend zijn er drie principes om dit te bereiken:
— het minimumloon is gegarandeerd, ongeacht iemands activiteiten (dat zal ons geruststellen...).
— het universeel dividend (uitkering aan de burgers).
– nieuwe wetten die daarbij horen, waaronder een die de verkoop verbiedt van wat niet van ons is... Ethisch gezien zou iedereen dit in principe al moeten toepassen... universeel!

Vervolledigen :

- voor 2: elke creatie van officiële munt moet eerlijk verdeeld worden onder alle burgers. Deze uitkering kunnen we het universeel dividend noemen.

- 3: “verbod op lenen en verkopen wat niet van ons is"

en daarnaast:

- aanwijzing van wetgevende vertegenwoordigers door middel van loting, bijvoorbeeld de populaire juryleden van assisen, in Frankrijk: we vertrouwen ons leven al aan hen toe.

- niet-nul monetaire schatting van het menselijk kapitaal van werknemers in het aandelenkapitaal van bedrijven, met overeenkomstige toewijzing van stemrechten op algemene vergaderingen en dividenden uit de jaarlijkse winst, zoals voor andere soorten bijdragen in contanten of in natura.

Met deze vijf punten zou het economische systeem zeer snel in evenwicht en gestabiliseerd zijn.

Volgens mij komen we heel dicht bij een communistisch systeem.
Als mensen, zonder iets te doen, alles hebben wat nodig is om te overleven, zie ik niet echt wat hen zal aanmoedigen om te werken/produceren.