J Peter schreef:Als deze achteruitgang niet wordt opgelegd aan de economie en financiën, zal deze niet plaatsvinden.
Door de drukte die groei maakt los te laten, ontstaat er meer tijd voor groei in kennis en persoonlijke cultuur.
Ja, het zal gebeuren, maar in de vorm van een crisis, die veel leed veroorzaakt onder de bevolking, zoals in het geval van het Griekse laboratorium.
Ahmed schreef:Praten over degrowth* is een bijzonder ongepaste manier om dingen te benaderen: het suggereert om de groeicursor naar beneden te verplaatsen (met de discussies die men zich kan voorstellen over de optimale positionering van die cursor!), terwijl het probleem is om het model radicaal te veranderen. Als men deze diagnose accepteert, hebben de begrippen "groei" of "aftakeling" geen enkele betekenis meer.
Bovendien torpedeert de achteruitgang als gevolg van het bezuinigingsbeleid het concept...
*Deze term werd in het begin gebruikt als een provocerende slogan, dat is tegenwoordig niet meer het geval.
Ik vind de term "degrowth" heel juist. De daling van het BBP, dus de vertraging van de economie, impliceert een vermindering van de impact op het milieu.
Bezuinigingsbeleid, dat in feite een middel is om het doel van het economisch systeem (de accumulatie van rijkdom) in tijden van crisis te handhaven, door de bevolking te laten betalen, doet degrowth lijken op iets dat koste wat het kost vermeden moet worden. Om een afname te hebben zonder de bevolking te laten lijden, zou het inderdaad nodig zijn om het systeem volledig te veranderen.
Daarvoor zou het nodig zijn om om te beginnen een andere uitweg te bieden dan het huidige dogma "werk, krediet, consumptie". Het universeel inkomen lijkt mij een goede manier om dit te bereiken.