en ik vind dat er teveel onzin is ... we moeten niet om de tuin heen slaan: het grootste probleem van dit verhaal van depakine is het gebrek aan aandacht voor bijwerkingen die al lang bekend zijn ... voorschrijven depakine vóór de zwangerschap is een medische fout! geen reden om depakine te bekritiseren als het nuttig is
Uw redenering is, helaas, zeer wijdverbreid omdat het veronderstelt dat er geen andere mogelijke manieren zijn dan dit product. (kunt u een vervangend product noemen dat geen synthetische chemie is?) Daarom is een product in plaats van niets zo onbevredigend als nodig lijkt. Hetzelfde probleem deed zich voor tijdens de wereldwijde paniek met AIDS, waar geen medicijn bekend was om paniekerige menigten gerust te stellen en de eerste bezoeker moest het lukken, vandaar de AZT-affaire en alle de menselijke schade die dit product heeft veroorzaakt, maar het stelde de menigte gerust. wie heeft het niet genomen.
de medicijnfabrikant bekritiseren die te veel geld verdient is een ander verhaal ...
De twee zijn gekoppeld!
Wat kost de samenleving, door onze bijdragen, om water te gebruiken bij hydrotherapie: niets. Niet-giftige voeding: niets. Enkele kruidentheeplanten: niets! enz ... en het is het einde van gepatenteerde medicijnen om exorbitante prijzen en enorme farmaceutische winsten te maken
verdien het echt te veel!
Het zou geen echt probleem zijn als deze winsten opnieuw in onderzoek zouden worden geïnvesteerd oorzaken, Bijvoorbeeld.
Maar deze enorme winsten worden verdeeld onder grote aandeelhouders zoals Total of l'Oréal die geen filantroop zijn en contant geld zonder morele problemen deze rondborstige pannenkoeken.
is er geen ander probleem bij het financieren van onderzoek?
Waarom onderzoek naar winst financieren wanneer de bevolking vrijgevig is tijdens allerlei soorten telethons, moeten deze aandeelhouders zich zorgen maken over de buik van plezier en tevredenheid in een dergelijke situatie.
Voor de anekdote had het Institut Pasteur, toen het nog niet privé was gegaan, permanent een tekort, hoewel het bijna hetzelfde onderzoek en dezelfde producten deed als zijn concurrent Mérieux, wat hem comfortabele winst opleverde en het is de staat, dus wij, die hun handen in de zak steken om deze pseudo-tekorten op te vullen. Ah ja! Bovendien waren de statuten van Pasteur dus gemaakt, zodat ze geen rekening hoefden te houden.
En als je naar de advertenties luistert, laat Pasteur je huilen van ellende in de huisjes over zijn lot met kijkers met de mede-ontdekker van de pseudo-HIV. snuifje!