Een eerste RBI (onvoorwaardelijk basisinkomen) betaald in Zwitserland!

[Obamot]

We hebben het over Zwitserland, het staat in de titel van de draad (en zonder op de zaken vooruit te willen lopen, ik ken de situatie van het MKB in dit land beter dan jij).
Als we ons eerlijk gedragen, herhalen we alle citaten en niet gedeeltelijk om ze te laten zeggen wat je wilt.

Het zou natuurlijk goed zijn voor een onafhankelijke om zich niet bezig te houden met "onrendabele" activiteiten, dat is niet wat ik bedoelde

Dat is wat je daar schreef:

Als de vakman zijn break-evenpunt niet bereikt, verhoogt zijn werk zijn inkomen niet. Wat gebeurt er als haar werk moeilijk is?

Nee, hij hoeft het niet te bereiken, aangezien hij automatisch het deel van het inkomen ontvangt waarmee hij kan leven.

Als ik het klassieke patroon neem dat in de industrie en ambachten wordt gebruikt, dat van 3 derde: 1/3 aankoopgoederen, 1/3 FG, 1/3 winst, kunnen we schatten dat de RBI 1/3 zou kunnen dekken (als we een paar zou het nog steeds 5 CHF zijn ...)

Dus als we nadenken over het absurde, zou hij kunnen werken zonder zijn uren te factureren, alleen door de benodigdheden te verkopen!

[In blauw de passage die je er opzettelijk uit had gehaald] Vreemd genoeg is het niet langer tegenstrijdig voor iemand die met zijn hersenen kan lezen.

En daar:

Als ik het klassieke schema neem dat gangbaar is in de industrie en ambachten, dat van 3 derde: 1/3 goederenaankoop, 1/3 FG, 1/3 winst, er kan worden geschat dat de RBI 1/3 zou kunnen dekken (als we er een paar hebben, zou het nog steeds 5 CHF zijn....) [...] – momenteel is het systeem kantonaal [...] door de stijging van de hypotheekrente [...] De RBI zal ook effectieve steun bieden aan de primaire sector, een deel van de bevolking in de landbouwsector [. ..] we kunnen het begrip ‘toegevoegde waarde’ opnieuw definiëren, net zoals we kunnen begrijpen dat er niet veel voor nodig is om ‘inkomen te creëren’, aangezien de beperkingen van ‘winstgevendheid’ iets subjectiever zijn, als we bijvoorbeeld toegeven , seizoenswerk, waar het ‘piekboom’ is (zoals in de landbouw) dan verkopen we veel, is er winst, dan volgt een hele periode van lagere inkomens, waarbij we de duivel een beetje bij de staart trekken... Daar er zijn inderdaad heel veel activiteiten die "tijdelijk" NIET rendabel zijn

Ik kende de driederderegel over de winst, niet die over de omzet. 3% van de omzet in winst, dat is niet slecht. Maar als deze 33% alleen door de RBI wordt gedekt, is het misschien beter om voor niets te stoppen met werken en van uw vrije tijd te genieten

Welnu, als u deze regel niet kent, wat stelt u dan in staat er commentaar op te geven en deze tegen te spreken?
Om allerlei redenen zou het in Frankrijk inderdaad niet zo werken. Ik zou geen KMO willen die in Frankrijk gevestigd is!
Er zijn meerdere zelfstandigen in mijn familie en ik doe jaarlijks de beoordeling/CPP ​​en ik weet waar ik het over heb. Je zou je hier moeten vestigen
Ik zei ook dat het kantonnaal was en dat het afhing van de hypotheekrente (vandaar de hoogte van de huur...)

Als u al deze parameters in ogenschouw neemt, begrijpt u tot wie ik het heb en waarom dit mogelijk wordt.

[Obamot]

Het break-evenpunt komt overeen met minimaal activiteitenniveau waaruit de activiteit van een onderneming winstgevend wordt [...] Boven deze drempel wordt het bedrijf geacht de benijdenswaardige winstzone te betreden. De waarde van deze drempel kan worden uitgedrukt in geproduceerd volume, in geïnde omzet of in tijdelijke perioden (in jaren bijvoorbeeld).

Van daaruit zullen we voor een ambachtsman of een boer (tot op zekere hoogte) waarnemen dat de RBI de winstgevendheidsdrempel zal laten ‘fluctueren’. QED.

[Ahmed]

Zelfs als we aannemen dat deze RU de levensvatbaarheid van marginale activiteiten mogelijk maakt of meer manoeuvreerruimte biedt in de richting van een meer ethische benadering*, mogen we niet vergeten dat het hele systeem gebaseerd is op het standaard economische model dat alleen werkt als het onverschillig staat tegenover iets anders dan de toename van de abstracte waarde en de schadelijke gevolgen ervan. Doen alsof je het ondermijnt om Groot-Brittannië aan te vullen, komt erop neer dat je de dupe bent van deze ongelukkige list.

*Wat mij verre van bewezen lijkt.

[Obamot]

Zeker, maar de vraag is ook om te weten dat in een samenleving van voordeel gebaseerd op “ethiek»* zoals jij het formuleerde – en dat daarom noodzakelijkerwijs afstand zou nemen van het model dat ‘abstracte waardestijging" – als het OBI/RU, het recht op huisvesting, zou bestaan? En als privé-eigendom zou worden afgeschaft?

Ik vraag niet meteen om een ​​antwoord [...] ( )




* (hoewel ik deze term op geen enkele manier aan mezelf wil toeschrijven, en het in de toespraak ook niets betekent om de inhoud ervan te versterken. Al omdat dit woord mij onvoldoende lijkt.)

[Ahmed]

Het lijkt mij dat ik deze vraag al ruimschoots heb beantwoord, elke keer als ik ertoe word gebracht de paradox van sociale actie op te roepen, die erop gericht is de bijkomende schade aan de economie en haar financiering, die afhangt van de expansie van de economie, te herstellen... Dit is een van de redenen die mij ertoe hebben gebracht de RU af te wijzen in de draad die eraan is gewijd, weet je nog.
Het verminderen van de gevolgen door het aanmoedigen van de oorzaken lijkt mij zeer onproductief... (vgl.: Montesquieu)

[Obamot]

Het is in ieder geval duidelijk! Nou ja, afgezien van slechts ‘één detail’: ervan uitgaande – als het inderdaad kan bestaan ​​volgens jouw wensen – dat een relatief ideale samenleving het levenslicht heeft gezien (laten we na de vele toekomstige rampen toegeven dat de mensheid onder gedwongen dwang staat en zien zichzelf ingehaald door de rede? ) hoe zou u de beloning van medeburgers voor hun werk zien (of een ander middel van bestaan ​​beschrijven) met een eerlijke verdeling van de vruchten van het werk van een bepaalde groep in die groep en de vooruitzichten op werkelijk gebundelde besparingen en vooruitziendheid zonder speculatieve aspect noch uitsluiting van "slechte risico's", inclusief verzekeringen of wat zou de huidige methoden vervangen (dus zonder a priori enig idee te zien van "concurrentievermogen" in de zin van een hectische race om winst en verspilling die ten grondslag ligt aan de huidige algemene praktijken)?

[Ahmed]

Er bestaat momenteel een ernstige dubbelzinnigheid tussen twee termen met dezelfde oorsprong: rede en rationaliteit, die helemaal niet op hetzelfde betrekking hebben; dit betekent dat onze samenleving hyperrationaliteit kan claimen, terwijl ze volkomen onredelijk is... (dit om jouw punt te herhalen: "...zichzelf ingehaald zien worden door de rede?").
Op dit moment houd ik vast aan de eerste fase, namelijk de kritiek op een systemisch functioneren. Zolang de ogen niet worden geopend voor de onmogelijkheid van een echte verandering binnen dit raamwerk en, meer nog, van de onvermijdelijke ineenstorting, is niets mogelijk. , aangezien het aan alle mensen zou zijn om, met vallen en opstaan, om zo te zeggen, te bepalen wat het beste overeenkomt met het soort leven dat men kan leiden, zonder terug te vallen in een pervers mechanisme: economisch, technisch of Bij elk ander doel komen mensen altijd op de tweede plaats en zullen ze uiteindelijk nutteloos worden.
Aan deze voorwaarden voor helderheid lijkt niet te hoeven worden voldaan; de ramp, die anders vermijdbaar zou zijn, zal grote moeilijkheden veroorzaken om opnieuw op een goede basis te beginnen.
Het is niet mijn verantwoordelijkheid om een ​​relatief ‘ideale’ samenleving voor te stellen (dat zal het in ieder geval niet zijn!) in plaats van al degenen die zullen moeten werken om die te constitueren: het zou zelfs paradoxaal zijn om de autonomie op te leggen! Het is zeker dat een samenleving die wil voorkomen dat haar systeem ten onder gaat, de manier waarop haar leden zich tot elkaar verhouden fundamenteel zou moeten herzien en dat de meest gebruikelijke huidige concepten volledig achterhaald zouden zijn.

[Ahmed]

Un dit artikel interessant voor Jean-Marie Harribey over Groot-Brittannië. Hij herinnert zich enkele essentiële begrippen. Hoewel ik het op een aantal punten niet eens ben, denk ik dat zijn standpunt de moeite waard is om te onderzoeken, en ik ben het met hem eens wat betreft de afwijzing van Groot-Brittannië.

[Obamot]

Goedenavond Ahmed,

Ik neem daarom de vrijheid een paar punten uit de tekst van je (lange) link te herhalen (en ik reageer gedeeltelijk om niet door een lange post te worden uitgescholden, of zelfs verwijten te krijgen over het gebruik van spoilers, communicatie wordt hier echt heel moeilijk) :

1) Het basisinkomen wil niet stoppen met werken, omdat het in het salaris is geïntegreerd! 2) Inkomen wordt alleen losgekoppeld als er geen "werksituatie", wat precies het geval is met de werkloosheid. 3) Groot-Brittannië zal dus nooit ex nihilo worden gecreëerd, op welke basis dan ook. Bovendien, zolang er geen toepassingsmodel is, kunnen we er eenvoudigweg geen aanspraak op maken, dus een groot deel van deze tekst is een ongegronde mentale projectie, zolang het nergens op gebaseerd is. Maar het zij zo, laten we het postulaat van de auteur toegeven.

4) Er is geen sprake van dat werk wordt uitgesloten van zijn rol als ‘sociale erkenning“(en het is zeer restrictief om alleen te zeggen dat er ook werk bestaat als een ‘constructie van individuen’, als een middel tot autonomie, enz., enz.) maar het is eerder een kwestie van integreren en sociaal erkennen van mensen die worden momenteel uitgesloten van deze logica zonder dat ze ‘de schuld hebben’. Het huidige systeem is ‘pathogeen’ in de zin van een pathos die voortkomt uit de tekortkomingen van het systeem, en niet andersom. 5) Voor deregulering zou het precies het tegenovergestelde zijn: aangezien Groot-Brittannië zou reguleren (door te "regulariseren")! 6) De gemeenschap zou niet meer verantwoordelijkheid nemen dan nu het geval is, de 90% van het basisinkomen zal in de lonen worden geïntegreerd! Dit zal voor de meerderheid de verantwoordelijkheid van werkgevers zijn Ik neem kennis van het idee om werkgevers te ontzien van het betalen van fatsoenlijke lonen, maar dat gaat om bovengenoemde redenen niet op.

7) Momenteel zijn “activiteiten” (zie werk) op geen enkele manier politiek gevalideerd. Wat wel gevalideerd wordt, is een vorm van discriminatie op grond van werk. Ze nemen verschillende vormen aan die we allemaal kennen. Alleen bij onbetaald of slecht betaald werk kan men zich zorgen maken dat de werkgever geen fatsoenlijk loon betaalt. Maar in werkelijkheid zou het precies het tegenovergestelde zijn, aangezien de werknemer niet verplicht zou zijn werk onder onfatsoenlijke omstandigheden te aanvaarden, aangezien hij al een inkomen zou hebben...! Het is dus aan werkgevers om aantrekkelijker te zijn door werk aan te bieden onder voorwaarden die aantrekkelijker zijn op de arbeidsmarkt. Er zou dus precies het tegenovergestelde gebeuren. 8} Het enige punt waarop we het a priori eens kunnen zijn, is de angst om Groot-Brittannië te laten sturen door de mechanismen en niet door de activiteiten als zodanig. Maar eerlijk gezegd geloof ik dat dit risico minimaal is, omdat geen enkele actor deze weg niet zou willen bewandelen. Aangezien dit al zou betekenen – ervan uitgaande dat Groot-Brittannië de drempel gepasseerd is – dat de actoren overtuigd zouden zijn van dit idee dat “mensen worden betaald om niets te doen", terwijl dit idee in werkelijkheid absurd is en het integendeel een buitengewone stimulans zal zijn voor menselijke activiteit, in het bijzonder door het verlichten van de schuld van degenen die tijdelijk werkloos zijn (of van enige andere omstandigheid die hen ervan zou weerhouden iets te doen). dus.) 9) De transformatie naar waarde zal meerdere vormen aannemen die momenteel niet gewaardeerd worden en we zullen snel beseffen dat er veel menselijke activiteiten zijn, die werk zijn, en die vandaag de dag niet langer/niet als zodanig worden beschouwd. 10) Kortom, we zitten al in de trend van een ‘uberisering’ van de samenleving en het tegenovergestelde is al aan het gebeuren: de verslechtering van de salarissen die toch al onfatsoenlijk zijn! Nogmaals, het is niet de nationale bank die de salarissen, de sociale egalisatie en de reeds betaalde egalisatie betaalt op basis van het product van inkomen dat verband houdt met werk, en dat zal niet veranderen.

Groot-Brittannië is geen “recht”, het is een voorwaardelijk kwijtscheldingsinkomen als gevolg van een retrocessie van het universeel dividend (zo moet het worden begrepen). Zoals bij alle inkomsten gelden voorwaarden, want u zult daarvoor in aanmerking moeten komen. We bevinden ons in een samenleving waar beperkingen de drijvende kracht zijn, en dit zal niet veranderen. Groot-Brittannië zal (en kan) dit niet veranderen. De ‘sociale overdracht’ zal puur boekhoudkundig zijn (en niet ideologisch). Wat de monetaire creatie betreft, laat het een econoom zijn die ons vertelt:

Het voorstel is zeker genereuzer dan wat het banksysteem doet, dat de financiële markten overspoelt met liquiditeit, maar het negeert de manier waarop geld wordt gecreëerd.

Zonder deze heer niet te willen minachten: het is een grote marionet waardig. Deze persoon praat steeds over werk, maar heeft hij ooit de handen uit de mouwen gestoken in een branche?

Betekent dit dat we niets kunnen doen aan de degradatie veroorzaakt door het kapitalisme? We kunnen veel doen, op voorwaarde dat we de volledige werkgelegenheid niet opgeven binnen het raamwerk van een nieuw kwaliteitsproductiemodel en voortdurende RTT.

Dit is in tegenspraak met het eerste deel van zijn toespraak, dat enerzijds nauwelijks verenigbaar is met de RTT en waarvan het paradigma niet complementairder zou kunnen zijn voor Groot-Brittannië. Het lijkt een beetje op een slang die in zijn eigen staart bijt.

Ik concentreer me op de percentages die hij gebruikt in zijn demonstratie. Ik heb al gezegd dat minder dan 10% van de banen voedsel levert voor de rest van de planeet, wat betekent dat we een GROTE parasitaire sector hebben! Er zou dus ruimte zijn voor verandering als we iets zouden willen veranderen, maar het is duidelijk dat we eigenlijk niets willen veranderen.... (de rest die volgt over de OESO is te veel, ik geef er de voorkeur aan geen commentaar te geven) . Ik stop daar, ik heb mijn quotum bereikt

[Ahmed]

Bedankt dat u de tijd heeft genomen om de volledige inhoud van de link te lezen en gedetailleerd te reageren. Ik ga de stellingen van de auteur niet verdedigen, maar probeer alleen op uw bezwaren te reageren.
In uw eerste paragraaf wordt duidelijk dat de RU losgekoppeld is van het werk, aangezien deze onafhankelijk van dit criterium wordt verdeeld. Wat het betekent Harribey wanneer hij spreekt over creatie ex nihilo, komt dat omdat het “trekkingsrecht” waaruit Groot-Brittannië bestaat, niet voortkomt uit een initiële creatie van rijkdom. Dit is een delicaat punt in zijn visie op de dingen: als ik deze tekst tegenkwam, is dat omdat ik geïnteresseerd was in zijn meningsverschillen met mij over de kwestie van het creëren van abstracte waarde door de dienstensector; we vertrekken van dezelfde observaties om tot een heel andere conclusie te komen. Hiervoor baseert hij zich op teksten van MarxWat mij betreft blijf ik bij het meest expliciete en duidelijke citaat van Marx: het werk van de veegmachine in een fabriek neemt niet rechtstreeks deel aan de creatie van de waar, daarom kan zijn salaris slechts één van de ‘incidentele kosten’ van de productie vertegenwoordigen. die uit de winst worden gehaald...

Op de seconde. Door een samenleving te baseren op werk, een vorm van activiteit die verband houdt met een bepaald historisch tijdperk, terwijl deze samenleving de neiging heeft om deze te elimineren door middel van haar metabolisme, wordt de tegenstrijdigheid zo bevestigd dat het niet nuttig is om vol te houden of een onlogische oplossingsstrategie te hanteren. Vanuit een dialectisch gezichtspunt beschouwd (laat je niet afschrikken door dit woord!), bestaat werk alleen in relatie tot geld en de accumulatie ervan, de koopwaar en de vernietiging van de noodzakelijke levensomstandigheden die daaruit voortvloeien: alleen het in twijfel trekken van het geheel kan een einde maken aan de het proces, en niet een gedeeltelijke hervorming die het mogelijk zou maken om er beter op in te spelen.
"Sociale erkenning", die inderdaad heel belangrijk is, zou (anders is het serieus!) zichzelf kunnen bevrijden van de werkvorm en op andere, minder destructieve grondslagen kunnen rusten...

Op de derde. Werk vormt, zoals u schrijft, de mogelijkheid van krachtige discriminatie en Groot-Brittannië zou alleen functioneren zoals u dat wenst als het een zekere financiële onafhankelijkheid zou brengen, maar zoals ik al de gelegenheid heb gehad om te schrijven, zou een universele toeschrijving ex nihilo daar niets aan veranderen. tot in de kleinste details de betrekkingen tussen arm en rijk: er zou alleen een absolute monetaire stijging worden waargenomen en, bij gebrek aan de overeenkomstige materiële goederen, een herbalancering door de prijzen die deze winst teniet zou doen.
Als je wilt (en het strekt je tot eer!) om ‘de schuldgevoelens van mensen te verlichten’, kan dat alleen worden gedaan door de vervreemdende concepten die de oorzaak zijn van dit gevoel te verwijderen en niet door ‘epicykels toe te voegen’, hoe slim ze ook mogen zijn. omdat zij alleen maar weten hoe ze conflicten moeten laten voortduren.

Op uw citaat vanHarribey Wat de monetaire creatie betreft, heb ik je gezegd dat ik zijn standpunt niet deel: hij heeft gelijk in de zin dat creatie ex nihilo, niet ondersteund door een echte grondstof, onzin is, maar hij ziet niet dat onzin deel uitmaakt van het probleem. .

Uit uw tweede citaat blijkt zijn voorkeur voor een zodanige verdeling van de werkgelegenheid dat iedereen kan werken, in plaats van voor een dichotomie tussen 'leeglopers' en, zoals het geval is voor werknemers die onder toenemende druk staan: er is geen tegenspraak. Dit is uiteraard een kortetermijnvisie en houdt geen rekening met de evolutie van de economie; bovendien betekent de abstractie van zijn woorden dat het werk verraderlijk wordt gerehabiliteerd, omdat hij de inhoud van dit werk nooit in twijfel trekt, en het is dit punt dat doorslaggevend is.