Ahmed schreef: Ik ben ook niet die docenten als ze verklaren dat China in een puberteitscrisis zit: mijn mening is dat dit land de langzame evolutie van Europese landen in volle vaart heeft doorgemaakt en in een staat is die daar dicht bij ligt wat betreft de accumulatie van interne tegenstellingen en de stagnatie van de winstvoet.
Helemaal mee eens, China heeft gewoon geprofiteerd van hedendaagse technische middelen om via de communistische fase van het feodalisme naar het industriële tijdperk te gaan.
China is als het gekloonde schaap
popje, hoewel jong (ik heb het over de economische entiteit en niet historisch natuurlijk), deze is voortijdig verouderd en dreigt te verdwijnen nog voor zijn Amerikaans-Europese modellen.
Ik merkte in de "remedies" de noodzaak op om de demografie in onze oude landen nieuw leven in te blazen: het zou eerst een extra onmiddellijke last zijn en dan zou het op de lange termijn het probleem vergroten...
Het verhogen van het geboortecijfer heeft weinig zin, aangezien de gezinsratio het gevolg is van culturele processen die zelf worden veroorzaakt door de dissipatie van energie: typisch gezinnen in de mode
K dat wil zeggen weinig nakomelingen maar met een hoge levensverwachting en een sterke toegang tot onderwijs.
De vergrijzing van de bevolking in Frankrijk is niet zorgwekkend, het is een rechtvaardige terugkeer van de
babyboom, moet dit alles de komende decennia opnieuw in evenwicht worden gebracht.
Nog een fundamenteel punt: de vergrijzing van de bevolking en de mogelijke niet-vernieuwing van de bevolking (zoals in Japan) is alleen een probleem voor economen.
Het moet duidelijk zijn dat het gebruik van geboortecijfer of immigratie slechts één doel heeft:
toekomstige consumenten opleveren.Welnu, een Japan met 80 miljoen inwoners in plaats van 126 miljoen lijkt mij voor "andere waarnemers" (fauna en flora, bedoel ik) de goede kant op te gaan.
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.