Roosevelt 2012 door Pierre Larrouturou (neoliberalism)

filosofische debatten en bedrijven.
Christophe
Modérateur
Modérateur
berichten: 79126
Inschrijving: 10/02/03, 14:06
Plaats: planet Serre
x 10974

Roosevelt 2012 door Pierre Larrouturou (neoliberalism)




par Christophe » 02/05/12, 20:15

“We willen niet sterven in het puin van het neoliberalisme!”

Systemen gaan vaak langer mee dan we denken, maar uiteindelijk storten ze veel sneller in dan we denken.’ In een paar woorden vat voormalig hoofdeconoom van het Internationaal Monetair Fonds, Kenneth Rogoff, de situatie van de wereldeconomie samen. Wat betreft de gouverneur van de Bank of England bevestigt hij dat "de volgende crisis ernstiger dreigt te zijn dan die van 1930"...

Het gaat niet goed met de eurozone, maar de Verenigde Staten en China, vaak voorgesteld als de twee motoren van de wereldeconomie, zijn in feite twee tijdbommen: de totale schuld van de Verenigde Staten bedraagt ​​358% van het bruto binnenlands product (bbp). ; de Chinese vastgoedzeepbel, die bijna drie keer zo groot is als in de Verenigde Staten vóór de subprime-crisis, begint te barsten.

Hoe kunnen de PS en de UMP, gegeven de internationale context, alles blijven inzetten op de terugkeer van de groei? Er is slechts één kans op duizend dat deze droom werkelijkheid wordt. "Het wordt verschrikkelijk", zei een socialistische leider onlangs tegen mij. "Er zal geen manoeuvreerruimte meer zijn. Vanaf juni gaan we de uitgaven bevriezen. In 2014 gaan we een historische nederlaag lijden bij de verkiezingen."

Is bezuinigen de enige oplossing? Is links aan de macht gedoemd teleur te stellen? Neen. De geschiedenis laat zien dat het mogelijk is om te ontsnappen aan de ‘doodsspiraal’ waarin onze landen vastzitten.

NL 1933

In 1933, toen Roosevelt aan de macht kwam, telden de Verenigde Staten 14 miljoen werklozen en was de industriële productie in drie jaar tijd met 45% gedaald.

Vervolgens handelt hij met een vastberadenheid en snelheid die het vertrouwen weer aanwakkert: bepaalde wetten worden op dezelfde dag gepresenteerd, besproken, over gestemd en afgekondigd. Het doel ervan is helemaal niet om “de financiële markten gerust te stellen”, maar om ze te temmen.

Het doel is niet om “betekenis te geven aan de bezuinigingen”, maar om de sociale rechtvaardigheid weer op te bouwen. De aandeelhouders zijn woedend en verzetten zich met al hun kracht tegen de wet die depositobanken en investeringsbanken scheidt, tegen de belastingen op de hoogste inkomens of tegen de invoering van een federale belasting op winsten.

Maar Roosevelt hield voet bij stuk en voerde in drie maanden tijd vijftien fundamentele hervormingen door. De door de financiers voorspelde catastrofes hebben zich niet voorgedaan. Beter ! De Amerikaanse economie heeft een halve eeuw lang prima met deze regels kunnen leven.

Wat Roosevelt op economisch gebied deed was ongetwijfeld niet genoeg (zonder de oorlogseconomie zouden de Verenigde Staten weer in een recessie terechtkomen), maar de hervormingen die hij oplegde op het gebied van het bankwezen en de belastingen bereikten perfect hun doelstellingen.

Tot de komst van Ronald Reagan in 1981 functioneerde de Amerikaanse economie zonder de noodzaak van particuliere of publieke schulden.

Terwijl de Fordistische regels dertig jaar lang hebben gezorgd voor een eerlijke verdeling van de toegevoegde waarde tussen werknemers en aandeelhouders, heeft het dereguleringsbeleid in dertig jaar tijd het aandeel van de lonen teruggebracht van 67% naar 57% van het bbp. en Ontwikkeling (OESO), wat heeft geleid tot een stijging van zowel de staatsschuld – omdat belastingen op lonen en consumptie de belangrijkste hulpbron van staten zijn – als de particuliere schuld, omdat werknemers schulden moesten aangaan om hun levensstandaard op peil te houden.

Het is vanwege de werkloosheid en de onzekerheid dat het aandeel van de lonen in al onze landen zo sterk is gedaald: de werkloosheid is niet alleen een gevolg van de crisis die we al vijf jaar doormaken, het is een van de fundamentele oorzaken ervan. We zullen niet uit de crisis kunnen komen zonder de werkloosheid en de onzekerheid radicaal aan te pakken.

Ik wil de neoliberalen niet beledigen: we hebben niet te maken met een crisis van de verzorgingsstaat, maar eerder met een crisis van het kapitalisme waarvan de extreme ernst de klassieke reacties van de verzorgingsstaat ontoereikend maakt. Sociale rechtvaardigheid is geen luxe die vanwege de crisis moet worden opgegeven; het opnieuw opbouwen van de sociale rechtvaardigheid is de enige uitweg uit de crisis!

TWEE MOGELIJKE STRATEGIEËN VOOR DE VOLGENDE PRESIDENT

Voor de volgende president van de republiek zijn twee strategieën mogelijk: óf hij denkt dat de crisis snel voorbij is en dat een goed beheer van de overheidsfinanciën voldoende is om de paar moeilijke maanden die ons van herstel scheiden, door te komen.

Ofwel denkt hij integendeel dat er nog maar een beperkte tijd over is voor een mogelijke ineenstorting van het economische systeem, en moet hij “Roosevelt doen”: een nieuw Bretton Woods organiseren vanaf juli 2012, een einde maken aan de ongelooflijke privileges van particuliere banken bij de financiering van de staatsschulden, frontaal strijden tegen belastingparadijzen en krachtig optreden tegen werkloosheid en onzekerheid door in mei algemene werkgelegenheidsverklaringen te lanceren: drie maanden werken met alle betrokken partners om een ​​nieuw sociaal contract op te bouwen, zoals de Nederlanders in 1982 deden met de Akkoorden van Wassenaar.

Wat is de historische rol van Europees links? De ineenstorting van het neoliberale model beheersen, ook al betekent dit dat het in het puin zal sterven, of een nieuwe samenleving laten ontstaan ​​voordat de crisis, zoals in de jaren dertig, tot barbarij leidt?

Om de volgende president ertoe aan te zetten moedig te zijn, hebben we zojuist het collectief Roosevelt 2012 opgericht: met Stéphane Hessel, Edgar Morin, Susan George, Michel Rocard, René Passet, Dominique Méda, Lilian Thuram, Robert Castel, Bruno Gaccio, Roland Gori, Gaël Giraud, de Abbé-Pierre Foundation, de Danielle Mitterrand Foundation, de Teaching League, Génération précaire en vele anderen, ons doel is simpel: een golf veroorzaken!

Als u deze wens deelt, sluit u dan aan bij het collectief door het manifest en de vijftien hervormingsvoorstellen te ondertekenen www.roosevelt2012.fr

Pierre Larrouturou, lid van het Roosevelt 2012-collectief


Bron: http://www.lemonde.fr/idees/article/201 ... _3232.html

Zie ook: https://www.econologie.com/forums/la-crise-u ... 11398.html et https://www.econologie.com/forums/dette-publ ... t9654.html
0 x

Terug naar "Society and Philosophy"

Wie is er online?

Gebruikers die dit bekijken forum : Google Adsense [Bot] en 274 gasten