Ik ontving dit vanmorgen:
Mijn naam is Sarah, ik ben 3 jaar oud,
Mijn ogen zijn gezwollen, ik kan mijn ogen niet openen.
Ik moet gek zijn, ik moet stout zijn ...
Wat had mijn vader anders in zo'n staat kunnen brengen?
Ik wou dat ik beter kon zijn, ik wou dat ik minder lelijk was, dus misschien zou mijn moeder me altijd willen knuffelen ...
Ik kan niet spreken. Ik kan niets doms doen. Anders ben ik de hele dag opgesloten. Als ik wakker word, ben ik helemaal alleen. Het huis is zwart.
Mijn ouders zijn NIET thuis.
Als mijn moeder komt, probeer ik aardig te zijn, anders krijg ik misschien een kick vanavond. "Maak geen lawaai"!
Ik hoorde net een auto, mijn vader komt terug uit Charlie's bar.
Ik hoor hem vloeken. Hij belt me. Ik knuffel tegen de muur. Ik probeer me te verbergen voor haar demonische ogen.
Ik ben nu zo bang ... Ik begin te huilen ... Hij vindt me huilend, hij zegt nare woorden tegen me, hij zegt dat het mijn schuld is dat hij lijdt op het werk, hij slaat me en sla me en schreeuw nog meer naar me, ik bevrijd me eindelijk en ren naar de deur, hij heeft hem al gesloten, ik krul me omhoog, hij neemt me mee en gooit me tegen de muur, ik val op de grond met mijn bijna gebroken botten, en mijn dag gaat verder met gemene misselijkheid ...
'Het spijt me papa!', Roep ik, maar het is al veel te laat ...
Haar gezicht veranderde in onvoorstelbare haat.
Kwaad en letsel steeds opnieuw ...
Alstublieft god, heb genade! Laat het alstublieft stoppen!
En uiteindelijk stopt hij en loopt naar de deur terwijl ik lig, roerloos op de grond.
Mijn naam is Sarah. Ik was 3 jaar oud. Vanavond heeft mijn vader me vermoord.
Er zijn miljoenen kinderen die, net als Sarah, worden gedood.
En jij kunt hen helpen.
Je walgt van me als je dit leest en het niet doorgeeft.
Stuur dit door als u tegen geweld en misbruik van kinderen bent.
Om een beetje verder te gaan:
http://www.inserm.fr/fr/presse/communiques/maltraitance_091208.html
http://www.villages-enfants.asso.fr/50-Actualites/20_Quoi_Neuf_Site.asp
http://enfancedefavorisee.maviedemaman.com/article/quelques-chiffres-pour-reflechir