Volgens Frans-Amerikaanse wetenschappers die hun werk publiceren in het tijdschrift Science, methaanlekken vertegenwoordigen 10% van de emissies van de sector: dit komt overeen met 20 miljoen voertuigen gedurende één jaar. Dit is waarschijnlijk nog maar het topje van de ijsberg, satellietbeelden kunnen alleen de grootste methaanlekken detecteren.
Bovendien konden sommige gebieden met onvoldoende zonlicht, zoals Canada, of tropische gebieden met een te dichte bewolking, niet worden geanalyseerd.
Door deze methaanlekken te beperken, kunnen exploitanten dit gas terugwinnen, dat dertig keer meer bijdraagt aan de opwarming van de aarde dan wanneer het zou worden verbrand om energie te onttrekken en als koolstofdioxide zou eindigen.
emissies worden gecontroleerd door satellieten, maar alleen intense bronnen zijn detecteerbaar.
Het is dus geen kwestie van ontgassen van oceanisch methaanhydraat of permafrost.
deze laatste worden echter ook door de RC gestimuleerd door een fenomeen van zelfversterking...