par Christophe » 30/09/21, 09:50
Hoe maak je een kind dom?
Welke houding van ouders zou de cognitieve ontwikkeling van kinderen kunnen belemmeren? Een buitensporige angst voeden dat hij zichzelf pijn zal doen, verdwalen, ontsnappen en hem willen dwingen om altijd kalm en volgzaam te blijven. (gratis toegang)
De hel is geplaveid met goede bedoelingen: de overbescherming van een kind zou hem een grote slechte dienst kunnen bewijzen door de ontwikkeling van zijn intelligentie te vertragen!
Soms is "een kind bij de hand nemen" om een kind niet slim te maken: wie te veel omhelst, omhelst slecht ... Dit is de onverwachte les die wordt gegeven door drie radicaal verschillende psychiaters en die toch, wanneer ze een vraag moeten beantwoorden die 'We vragen ze nooit (“Hoe maak je een kind dom?”), hun violen zijn het erover eens: wat een kind dom maakt, zijn geen schermen of slecht gezelschap, maar overbescherming. Wat verschillende vormen kan aannemen.
Voed eerst een buitensporige angst dat hij zichzelf pijn zal doen, verdwalen, ontsnappen en hem wil dwingen om altijd kalm, schattig en volgzaam te blijven. Het is legitiem, maar moet binnen de grenzen van de rede blijven, volgens Josette Serres, onderzoeksingenieur bij het CNRS, gespecialiseerd in de cognitieve ontwikkeling van zuigelingen, en trainer voor jonge kinderen (1): "Wat fundamenteel is voor de ontwikkeling van intelligentie, is actie ! Alle ontdekkingen en alle kennis gaan er vanaf jonge leeftijd doorheen. Als je een kind dom wilt maken, moet je hem gewoon stoppen met acteren. Van jongs af aan leert het kind inderdaad via het lichaam. Hierdoor slaagt hij erin in te schatten waartoe hij in staat is en de gevolgen van zijn daden voor zijn omgeving te waarderen: de intentie van een volwassene vatten, of een object in beweging zetten en vervolgens observeren dat het een overblijfsel is. op de grond, buiten bereik, als hij hem tijdens de maaltijd van zijn stoel heeft laten vallen… Het lichaam dient als standaard als instrument. “Als een kind een doos binnengaat, is het niet om te spelen, maar om het volume ervan te meten in verhouding tot zijn lichaam. Als het object kleiner is, brengt hij het naar zijn mond. Deze wederzijdse interactie tussen lichaam en omgeving wordt een "perceptie / actielus" genoemd. Onze kinderen bewegen echter minder. " Echt ? Ja, vervolgt J. Serres: „Als het kind begint te lopen, willen we hem beschermen, voorkomen dat hij zichzelf pijn doet. Op de crèche willen we graag voorkomen dat hij gaat rennen. Op school wordt hem gevraagd zich niet te roeren. Later blijft hij voor de schermen hangen. Hij krijgt minder kansen om dingen te ervaren en te ontdekken. "
Gemak maakt je niet per se erg slim
(...)
0 x