De informatie bleef bijna onopgemerkt in het midden van het nieuws, maar de verkoop van boerenzaden aan amateurtuiniers werd officieel goedgekeurd en gepubliceerd in het Publicatieblad van 11 juni.
Deze wet is het resultaat van meerdere jaren van strijd en wendingen sinds deze verkoopmogelijkheid was gestemd in de wet voor de herovering van de biodiversiteit van 2016 en vervolgens gecensureerd door de Constitutionele Raad omdat deze alleen verenigingen machtigde om dit te doen.
En wat bedoelen we met "boerenzaden"?
Deze zaden zijn de zaden die een boer rechtstreeks uit zijn oogst haalt om ze opnieuw te planten. Duizenden jaren lang was al het zaad 'van nature' het resultaat van boerenarbeid. Een praktijk die de financiële onafhankelijkheid en autonomie van boeren garandeerde.
En dan, vanaf de jaren 30, is de wetgeving grotendeels geëvolueerd om praktijken te reguleren. Sindsdien is elke nieuwe zaadvariëteit onderworpen aan regelgeving met een vermelding in de officiële catalogus die in 1932 werd opgesteld.
Elk nieuw ras krijgt een identiteitskaart om de homogeniteit en stabiliteit te valideren en tegelijkertijd een agronomische meerwaarde te bieden door efficiënter te zijn dan de andere reeds bestaande rassen. Criteria die zijn ontworpen om te voldoen aan de behoeften van de agro-voedingsindustrie en de intensieve conventionele landbouw om boeren te dwingen zaden te kopen. Al snel vestigden multinationals zoals Monsanto zich als de leiders van deze markt, die werd gecontroleerd door een beperkt aantal spelers.
Boerenzaden passen, zoals u heeft begrepen, niet in deze criteria omdat ze onstabiel en heterogeen zijn. Het zijn zaden die evolueren.
De uitwisseling van zaden tussen boeren wordt daarom als illegaal beschouwd in naam van wettelijke bescherming van octrooi-eigendom, die eeuwenlange boerenpraktijken en de circulatie van variëteiten over territoria in twijfel heeft getrokken door de diversiteit van zaden in gevaar te brengen.
En wat is deze wet in de praktijk veranderd?
Het komt om iets te verduidelijken en goed te keuren dat in feite al werd geoefend. Patrick de Kochko, die landbouwkundig ingenieur was en graan produceert van boerenzaden, legt uit dat er al amateuristisch gebruik was op basis van de schenking en uitwisseling van boerenzaden die niet in de officiële catalogus staan.
De zaadmannen konden deze zaden inderdaad al aanbieden met een specifieke inscriptie op het zakje. Volgens Barbara Pompili, de LReM-voorzitter binnen de commissie voor duurzame ontwikkeling van de Nationale Assemblee, is de verkoop van zaden van het publieke domein die niet zijn geregistreerd in de officiële catalogus aan amateurs een grote stap voor de biodiversiteit vanwege de significante genetische diversiteit van deze zaden.
De volgende strijd die volgens haar moet worden gevoerd, is om er nu in te slagen deze zaden in de conventionele landbouw op Europees niveau op de markt te brengen. VERDER DE STRIJD !!!
Het werd tijd, en de waanzinnige lobby van de industriële zaadbedrijven kon er deze keer niets aan doen. ZO VEEL BETER.