Het 2e deel van het artikel is interessant:
Manuel Macron nam bij zijn aankomst als president van de Franse Republiek het besluit om de solidariteitsbelasting op vermogen (ISF) af te schaffen. (...)
Op weg naar de circulaire economie, weg van het lineaire model
Duurzame ontwikkeling ontstond in de context van een voorbereidend rapport voor de tweede wereldconferentie over het milieu, de beroemde Rio-conferentie in 1992. Het Brundtland-rapport van 1987 vestigde dit universele ideaal voor de toekomst van de nationale economieën en van de mensheid. Slogan: ontwikkeling moet plaatsvinden zonder het vermogen van toekomstige generaties in gevaar te brengen om ook te leven door in hun behoeften te voorzien. Behoeften, toekomstige generaties, planetaire grenzen en ontwikkeling van het Zuiden, het rapport probeert de wenselijke wereldwijde ontwikkeling te definiëren.
Frankrijk illustreert hoe de debatten en kritiek op de economie van de jaren zestig en zeventig, waaronder het boek Limite à la Croissance van de Club van Rome, tot nadenken dwongen en het te bereiken ideaal transformeerden. Het land is geëvolueerd van een Ministerie van Milieu (1960-70) naar een Ministerie van Ecologie en Duurzame Ontwikkeling (1971-2007) naar een Ministerie van Ecologische en Inclusieve Transitie (2007-). De ecologische en solidariteitstransitie probeert economische activiteiten, ecologie en het sociale contract met elkaar te verzoenen. Deze verschuivingen illustreren de toegenomen bevordering van soberheid in natuurlijke hulpbronnen die gelijkheid impliceert. Voorlopig is de mislukking duidelijk in Frankrijk, zoals in veel regio's van de wereld.
Industriële ecologie en duurzame ontwikkeling maken plaats voor de circulaire economie, die meer inclusief is. De circulaire economie omvat diverse en gevarieerde benaderingen zoals ecodesign, recycling, degrowth, vrijwillige eenvoud en gelukkige soberheid, de strijd tegen geplande veroudering, gezamenlijke consumptie/gebruik of de functionele economie. Voor ons is de ultieme fase van de circulaire en definitieve economie een geotherapie gebaseerd op de intensivering van de biosfeer, van het leven op planeet Aarde door de reconstructie van vegetatie en dierlijk leven.
Deze ontwikkelingen tonen aan dat het uitsluitend op vraag en aanbod gebaseerde sociale project, het dominante neoliberale project gericht op het verkleinen van de staat, niet soepel kan doorgaan. Bij de circulaire economie duiken concepten op als bio-mimicry, biofilie. Er zijn ook een aantal instandhoudingsstrategieën in opkomst om de valkuilen van industrialisatie te vermijden en tegelijkertijd duurzame ontwikkeling te bieden aan opkomende landen in het proces van industrialisatie, zoals China en India.
Meer recent hebben we het over regeneratie en herstel, in het bijzonder met bodemregeneratieve landbouw, direct zaaien onder plantenbedekking inclusief bodembedekkers om de bodem met koolstof te voeden. Een biogeochemische analyse van ontwikkeling is nodig. Maar ook, in een context van het Antropoceen, een sociale analyse, waarvoor ontwikkeling en economische activiteiten niet langer synoniem zijn en zelfs bestreden kunnen worden. Economische activiteiten zoals automobiliteit, of activiteiten die nodig zijn voor depollutie, worden als ongewenst aangemerkt, zelfs als ze het bbp verhogen.
Illusoir uitstelgedrag
“Het najagen van winst ten koste van de gemeenschap en het milieu is niet op zijn plaats. De wereld van morgen is van bedrijven en organisaties die hun creativiteit ten dienste stellen van het creëren van collectieve waarde. Bedrijven moeten tegelijkertijd winstgevend, eerlijk en betrokken zijn. » Deze woorden zijn niet die van een grote vakbond of een niet-gouvernementele organisatie. Ze komen uit een opleiding die financieel ondersteund wordt door een bank. Het Keynesiaanse model, dat van de verzorgingsstaat waarin de sociale en ondernemersvrijheid een zeker evenwicht vond, wordt gecompromitteerd door het neoliberalisme. Het minimumloon in de VS, of de SMIC in Frankrijk, laten ons niet langer leven. De grote milieukwesties worden genegeerd of krijgen te weinig aandacht. Tot het punt dat de banken de crash van het systeem proberen te voorkomen.
Vanaf de rotondes en in de straat hebben de gele hesjes al deze zaken geüpdatet, pell-mell. De veronderstelde apathie van de gedomineerde sociale klassen was een tijdelijke illusie. Het is een goede gok dat deze vragen alleen worden opgelost door kleine aanpassingen. In veel sectoren is het probleem structureel. Politiek uitstelgedrag met betrekking tot belangrijke kwesties, waaronder die met betrekking tot de biogeochemie van de aarde, met betrekking tot een essentiële ecologische transitie, heeft zijn grenzen bereikt.
De beweging van gele hesjes is een cocktail van eisen, allemaal grotendeels legitiem. We wedden dat het zal doorgaan, in verschillende vormen en acties. In de wereld van het werk is het gele hesje bedoeld om de werknemer te beschermen die wordt omringd door bewegende voertuigen. In de toekomst zou het ook symbool kunnen staan voor het besef van de vereisten en de sociale voorwaarden van een ecologische transitie. Een ecologische transitie die vele klassenbarrières doorbreekt (we hebben allemaal last van klimaatverandering), maar ook zonder landsgrenzen. In de vorm van een soort democratische start zouden de effecten verrassend kunnen zijn en zouden er eindelijk mooie initiatieven kunnen ontstaan.
Flats: het is niet Manuel lol... en als de auteur China beschouwt als een land in het proces van industrialisatie, dan is het dat hij daar (minstens) 30 jaar achterloopt...