Een plantaardige weide?

[Did67]

Ik zal daarom een ​​korte samenvatting geven over "mest" (ik zeg ze, omdat het erg varieert tussen verse mest en zeer verteerde mest, met alle mogelijke tussenproducten)! Ik ben eindelijk bezig met het afronden van een video die op 29 augustus is opgenomen.

En goed nieuws: het regent. Tot nu toe 7,5 mm. Het is niet de overstroming!

[Moindreffor]

Ik heb er genoeg in de buurt. Stoeterijen, stallen...alles. Mest naar believen want ze worden er inderdaad mee overstelpt (ik heb al een speciale vrachtwagen gezien met een kraan die het komt halen). Ik deed er 2 of 3 jaar achter elkaar over om een ​​paar perken in de tuin te bemesten, toen ik bijvoorbeeld de mogelijkheid had om een ​​aanhangwagen te lenen. Ik ben vooral gestopt omdat ik de manipulatie vervelend vind voor de middelen die ik heb. Maar nu denk ik dat mest verschillende problemen met zich meebrengt:

1) het is zwaar, het stinkt een beetje en het is niet altijd van goede kwaliteit (het hangt af van de droge stoffen die met de mest worden gemengd en hun verhouding: als er veel houtkrullen zijn, is er kans op nulsomwerk )
2) paddenstoelen: een teveel aan fosfor is schadelijk voor hen en mest bevat veel van dit element
3) er is het probleem van antibioticabehandelingen voor paarden (misschien verwaarloosbaar, geen of weinig effect op de bodem, planten? te zien aan de hand van de soorten stallen: renpaarden, vrijetijdspaarden...?)
4) de paarden worden gevoerd met voer dat zelf zeker conventioneel wordt vetgemest. Het komt er dus uiteindelijk op aan je tuin te bemesten met minerale meststoffen!
5) als het zeer volwassen mest is, vinden we dezelfde opmerkingen als bij het gebruik van compost: vervuiling (vooral CO2, waardoor zou het beter zijn om de mest over te laten voor de methanizers?) en een stof die niet erg voedzaam is voor de ploegorganismen van de grond.

Het is daarom naar mijn mening hier nodig om uit de stallen te achterhalen wat hun manier van werken is, met name hoe ze hun paarden voeren en hun fokkerij beheren. Van mijn kant heb ik besloten om plantenbemesting toe te passen, waarvan de voordelen, goed uitgelegd door Didier, goed bij me passen. Ik heb echter niet echt een uitgesproken mening. Voor Laurent Welsh is dierlijke bemesting de tweede pijler voor de aanmaak en instandhouding van humus. Voor hem, net als voor compost, associeert hij dit met de essentiële rol van fermentatie, om te worden gedestilleerd met kunst om bodemprocessen en organisch leven te stimuleren.

1) ja, het is zwaar en het is slecht, oké voor de compositie zal Didier ons verlichten
2) overdaad, overmaat het is geen fosformijn en de moestuinen staan ​​er ook niet vol van
3) Vooral het strooisel van paarden wordt vaak verschoond, en een paard wordt normaal gesproken niet continu behandeld, dus de doses moeten minimaal zijn
4) je bemest je tuin voornamelijk met afval wat als je het niet gebruikt op een hoopje in een hoek belandt en ter plekke gaat rotten en alle energie die erin zit gaat naar CO₂ en alles dat zal mineraliseren zal door de grond worden uitgeloogd, dus hier zal ik zeggen dat je een deel ervan "redt"
5) de methaniseermachines alsof ze op elke straathoek staan, individuen die 1 of 2 paarden bezitten, gaan dat niet naar een methaniseermachine brengen, ze zullen gewoon een overeenkomst vinden met een boer om een ​​hoek te hebben waar ze kunnen rotten

Ik denk dat je op dit punt een beetje pessimistisch en extremistisch bent. Het terugwinnen van een deel van deze mest betekent juist dat je een deel eruit haalt dat nuttig zal zijn in je huis, in plaats van verdwaald te raken in een hoek waar het meer dan wat dan ook zal vervuilen. anders. iets anders

[chafoin zijn]

Ik heb de discussie over dit onderwerp gevonden (pagina 1088). Hier is Didiers observatie over P en myc:

Op pagina 91 van hun boek [Fortin,...] (dat ik daarom aanbeveel, zonder reclame!) staat een tabel die voor 9 tuinbouw- of landbouwsoorten de "mycorrhiza-afhankelijkheid van planten" geeft = het aandeel van P dat geeft ze worden geleverd door mycorrhiza voor een gehalte van 100 ppm P in de bodem. We zien dat het bij tarwe met deze inhoud "onafhankelijk" is. Maar bij 50 ppm ontvangt het 30% van zijn P uit mycorrhiza. Prei ontvangt bij 100 ppm P 95,7% van mycorrhiza. Bij 50 ppm is dit 97%. Maar bij 150 ppm daalde dit naar 50. Verschillende groenten bevinden zich in vergelijkbare ordes van grootte: wortels, erwten, bonen, bonen, suikermaïs. Tomaat en aardappel zijn minder afhankelijk [40 tot 60% bij 100 ppm; iets meer bij 50 ppm - 60/65%] en worden "onafhankelijk" bij 150 ppm [0% P van mycorrhiza-oorsprong]. Het commentaar zegt dat dit "uit een veldexperiment" werd verkregen.
[...] Voor groenten bestaat er duidelijk een drempel tussen 100 en 150 ppm P in de bodem, vanaf welke het voordeel van mycorrhiza afneemt of instort. Op basis hiervan raad ik aan om niet te bemesten, met het risico dat de plant "onafhankelijk" wordt - omdat hij gemakkelijk vindt wat hij nodig heeft - mycorrhiza-schimmels.

Zie ook fragmenten op de volgende pagina's 1089,1090, waar ik terugkwam met de waarschuwing van Lowenfels over P en mest. Ik rapporteerde bijvoorbeeld dat laatstgenoemde vermeldde dat in bepaalde onderzoeken liever 30 ppm werd vermeld in plaats van de 100 ppm van Didier. Ik citeer altijd Didier:

a) verse mest is niet rijk aan P; het is zelfs, voor een "organisch amendement", nogal arm ... (het stro is arm); laten we zeggen "zeer gemiddeld" [3,5 eenheden P / ton met enorme variabiliteit afhankelijk van de aard van het voer, de diersoort, enz...]
b) het is waar dat zodra de mest is afgebroken, de C verdwenen is, de mineralen zich concentreren; de P wordt niet (of weinig) uitgeloogd in de hoop, dus het gehalte, ten opzichte van de bruto ton mest, neemt toe, waarbij een deel van de stikstof gasvormig ontsnapt en een deel van de K wordt uitgeloogd als de hoop niet onder een dak staat (wat zelden het geval is)... [Maar er is niet meer dan voorheen; het is gewoon meer geconcentreerd in minder materie!]
[...]
Een bijdrage van 40 brutoton/ha om de 3 jaar [een gemiddelde dosis, die vandaag de dag zeer weinig wordt gebruikt! Dit is het equivalent van 4 kg/m² in de moestuin, of 400 kg op 100 m²] levert ongeveer 350 eenheden P op. Dit is inderdaad behoorlijk aanzienlijk en komt overeen met de behoeften van de 3 gewassen die elkaar zullen opvolgen.

Er volgt een berekening om te beoordelen wat deze 4 kg/m2 "gemengd" met 30 cm grond die al fosfor bevat, oplevert en om een ​​zelfs vage drempel af te leiden (p1091-1092). Ik heb alleen de passages bewaard die op dit onderwerp betrekking hebben. Einde berekening:

Dus 15 mg P / 000 kg grond = 400 mg P / kg grond.
De ‘grenzen’ in de biologie zijn nooit vierkant. Dit zijn "klokvormige" curven... Bij 79 mg is er geen effect, bij 80 mg een maximaal effect. Ik denk dat je op je 35e effect begint te krijgen...
Vooral als we nu slechts 15 cm grond beschouwen (wat we graven), als we bedenken dat de mycorrhisatie bij het begin is vastgesteld; als we bedenken dat een tuinder al gauw 2 of 3 of 4 maal de dosis geeft van een boer (kijk naar een akker nadat een mestverspreider is gepasseerd, hier en daar liggen wat "stukjes" mest; niets te maken met de "doorlopende mestlagen)" gebruikt door een tuinder, we zien dat we heel snel de grens kunnen bereiken...

Dus onder veel voorbehoud (de berekeningen moeten worden geverifieerd) zou 4 kg verse mest per m2 het begin kunnen betekenen van een negatief effect op bepaalde mycorrhisaties.

[Moindreffor]

Ik heb de discussie over dit onderwerp gevonden (pagina 1088). Hier is Didiers observatie over P en myc:

Op pagina 91 van hun boek [Fortin,...] (dat ik daarom aanbeveel, zonder reclame!) staat een tabel die voor 9 tuinbouw- of landbouwsoorten de "mycorrhiza-afhankelijkheid van planten" geeft = het aandeel van P dat geeft ze worden geleverd door mycorrhiza voor een gehalte van 100 ppm P in de bodem. We zien dat het bij tarwe met deze inhoud "onafhankelijk" is. Maar bij 50 ppm ontvangt het 30% van zijn P uit mycorrhiza. Prei ontvangt bij 100 ppm P 95,7% van mycorrhiza. Bij 50 ppm is dit 97%. Maar bij 150 ppm daalde dit naar 50. Verschillende groenten bevinden zich in vergelijkbare ordes van grootte: wortels, erwten, bonen, bonen, suikermaïs. Tomaat en aardappel zijn minder afhankelijk [40 tot 60% bij 100 ppm; iets meer bij 50 ppm - 60/65%] en worden "onafhankelijk" bij 150 ppm [0% P van mycorrhiza-oorsprong]. Het commentaar zegt dat dit "uit een veldexperiment" werd verkregen.
[...] Voor groenten bestaat er duidelijk een drempel tussen 100 en 150 ppm P in de bodem, vanaf welke het voordeel van mycorrhiza afneemt of instort. Op basis hiervan raad ik aan om niet te bemesten, met het risico dat de plant "onafhankelijk" wordt - omdat hij gemakkelijk vindt wat hij nodig heeft - mycorrhiza-schimmels.

Zie ook fragmenten op de volgende pagina's 1089,1090, waar ik terugkwam met de waarschuwing van Lowenfels over P en mest. Ik rapporteerde bijvoorbeeld dat laatstgenoemde vermeldde dat in bepaalde onderzoeken liever 30 ppm werd vermeld in plaats van de 100 ppm van Didier. Ik citeer altijd Didier:

a) verse mest is niet rijk aan P; het is zelfs, voor een "organisch amendement", nogal arm ... (het stro is arm); laten we zeggen "zeer gemiddeld" [3,5 eenheden P / ton met enorme variabiliteit afhankelijk van de aard van het voer, de diersoort, enz...]
b) het is waar dat zodra de mest is afgebroken, de C verdwenen is, de mineralen zich concentreren; de P wordt niet (of weinig) uitgeloogd in de hoop, dus het gehalte, ten opzichte van de bruto ton mest, neemt toe, waarbij een deel van de stikstof gasvormig ontsnapt en een deel van de K wordt uitgeloogd als de hoop niet onder een dak staat (wat zelden het geval is)... [Maar er is niet meer dan voorheen; het is gewoon meer geconcentreerd in minder materie!]
[...]
Een bijdrage van 40 brutoton/ha om de 3 jaar [een gemiddelde dosis, die vandaag de dag zeer weinig wordt gebruikt! Dit is het equivalent van 4 kg/m² in de moestuin, of 400 kg op 100 m²] levert ongeveer 350 eenheden P op. Dit is inderdaad behoorlijk aanzienlijk en komt overeen met de behoeften van de 3 gewassen die elkaar zullen opvolgen.

Er volgt een berekening om te beoordelen wat deze 4 kg/m2 "gemengd" met 30 cm grond die al fosfor bevat, oplevert en om een ​​zelfs vage drempel af te leiden (p1091-1092). Ik heb alleen de passages bewaard die op dit onderwerp betrekking hebben. Einde berekening:

Dus 15 mg P / 000 kg grond = 400 mg P / kg grond.
De ‘grenzen’ in de biologie zijn nooit vierkant. Dit zijn "klokvormige" curven... Bij 79 mg is er geen effect, bij 80 mg een maximaal effect. Ik denk dat je op je 35e effect begint te krijgen...
Vooral als we nu slechts 15 cm grond beschouwen (wat we graven), als we bedenken dat de mycorrhisatie bij het begin is vastgesteld; als we bedenken dat een tuinder al gauw 2 of 3 of 4 maal de dosis geeft van een boer (kijk naar een akker nadat een mestverspreider is gepasseerd, hier en daar liggen wat "stukjes" mest; niets te maken met de "doorlopende mestlagen)" gebruikt door een tuinder, we zien dat we heel snel de grens kunnen bereiken...

Dus onder veel voorbehoud (de berekeningen moeten worden geverifieerd) zou 4 kg verse mest per m2 het begin kunnen betekenen van een negatief effect op bepaalde mycorrhisaties.

Ik denk dat Didier het over droge massa moet hebben, want praten over verse en natte mest heeft weinig zin want 4 kg mest moet ruim 3 kg extra drijver zijn als het erg stro is, wat vaak het geval is bij paardenmest, omdat ze hele schone boxen nodig hebben, dus ik heb geen angsten

[chafoin zijn]

Ja, ik weet het niet meer, misschien had hij het over volwassen mest... Het ging in ieder geval om de vrij hoge dosis mest die "normaal" door boeren werd verspreid.

[Moindreffor]

Ja, ik weet het niet meer, misschien had hij het over volwassen mest... Het ging in ieder geval om de vrij hoge dosis mest die "normaal" door boeren werd verspreid.

4 kg per m² per hectare is dat ongeveer 40 ton, dat moeten koeien zijn

[chafoin zijn]

De meeste van mijn herfstzaaiingen zijn tevergeefs geweest, maar de laatste tijd proberen een paar rijen erwten minstens drie weken na het zaaien door te breken. Dus de vraag over de weergegeven kiemtijd (die hier 3 tot 10 dagen was): waar komt deze mee overeen? Hoe lang duurt het voordat het zaadje zijn eerste fotosyntheseapparaat ontwikkelt onder ideale omstandigheden, zoals in de kiemmachine thuis? Moeten we na deze duur de tijd toevoegen om onszelf uit de ondergrond te halen?

[Moindreffor]

De meeste van mijn herfstzaaiingen zijn tevergeefs geweest, maar de laatste tijd proberen een paar rijen erwten minstens drie weken na het zaaien door te breken. Dus de vraag over de weergegeven kiemtijd (die hier 3 tot 10 dagen was): waar komt deze mee overeen? Hoe lang duurt het voordat het zaadje zijn eerste fotosyntheseapparaat ontwikkelt onder ideale omstandigheden, zoals in de kiemmachine thuis? Moeten we na deze duur de tijd toevoegen om onszelf uit de ondergrond te halen?

het komt overeen met een duur van opkomst, in goede omstandigheden, warme grond, goede luchtvochtigheid, het is een indicatie, mijn uienbollen die in het voorjaar zijn geplant zonder ze te veel of zeker niet genoeg in de grond te duwen, zijn pas 'na de zomer' uitgekomen , ik heb een deel geoogst en ik was teleurgesteld omdat ik veel miste en dan heb ik bijna alles wat ontbrak, wat zo opduikt, de hele zomer in de grond droog in het hooi, en met de terugkeer van de regen, het hooi dat gaat achteruit, de uien hebben de juiste omstandigheden gevonden en het stijgt en groeit, dus niets verrassends voor je erwten

waar je voor dit soort zaden bang voor moet zijn, is dat ze in de grond zullen rotten of door een of andere plaag zullen worden opgegeten, maar blijkbaar niet, dus blijf altijd hopen

het is inderdaad de niet-werkende werking van mijn grond waardoor mijn laatste uienbollen uitkwamen, dus nog een positief punt, het hele ding is dat we ze groen zullen moeten oogsten omdat ik denk dat ze allemaal heel snel zullen uitlopen, helaas

[chafoin zijn]

Ik volg de voortgang van de dwergerwtenzaailingen... die overal blijven opduiken... voordat ze platgedrukt worden, ongetwijfeld door slakken!

Ik installeer nog steeds palen (netten en takken) in de hoop dat er een goede hoeveelheid uitkomt. Maar het lijkt erop dat de kwijlers zo dol zijn op erwten (en met de vochtigheid die eromheen hangt!) dat het vrij gemakkelijk is om mijn zaailingen te vinden, soms zelfs verdwaald tussen het verschillende groen dat hier en daar teruggroeit: dit zijn de enige kleine zaailingen die geknabbeld!

Herinner je je de erwt voor het ‘martelaarzaaien’ in de lente om andere gewassen te beschermen?

[Adrien (voormalig nico239)]

Aangezien alles wat niet beschermd was in de kas werd opgegeten, waardoor deze winter tegen perfecte regelmaat vorig jaar 0 salades opleverden, hebben we (afgezien van de flessen die goed zijn maar niet super praktisch, ik heb het over praktisch en niet efficiënt) de groene getest kopjes...

Op dit moment 100% succes, alle shoots zitten erop.

Terwijl de slakken zelfs naar boven gaan en de zaailingen in de potten op kisten of zelfs in de moestuinen opeten.

Wordt vervolgd maar ineens ga ik weer bestellen.