In Zuid-Pakistan, de uitdaging van steenkool ten koste van het milieu
AFP 15 november 2018
Het ballet van de vrachtwagens is onophoudelijk in de woestijn van Tharparkar, in het zuiden van Pakistan. Een gigantische mijn en een met kolen gestookte elektriciteitscentrale, gebouwd met dank aan China, zullen straks opereren in strijd met de omgeving in een land waar het al verzwakt is.
De enorme machines, beladen met puin, worstelen om naar de top van de mijn te klimmen. Daarna dumpen ze hun lading in een enorme stortplaats. Enorme graafmachines tasten de diepte van de site aan.
De machines werken, zelfs 's nachts voor deze vlaggenschip plaats van China-Pakistan Economic Corridor (CPEC), een overeenkomst voor tientallen miljarden van de Chinese investeringen in Pakistan, met name in de infrastructuur en de elektrische centrales. Negen van hen op de geplande 17 zullen op steenkool werken.
Een paar kilometer verderop verschijnen de hoge schoorstenen van de toekomstige energiecentrale in het midden van de duinen. Ontelbare Chinese en Pakistaanse werknemers zijn bezig in de ingewanden van het gebouw.
"We lopen vijf maanden voor op ons schema", zegt Shams Shaikh, algemeen directeur van Sindh Engro Coal Mining Company (SMEC), een Chinees-Pakistaanse joint venture die bijna 1,7 miljard euro heeft geïnvesteerd. in de mijn en de energiecentrale.
Dankzij de Chinese expertise zullen al het werk voltooid zijn in "mei 2019", voegt hij eraan toe, dus minder dan 4 jaar. De afzetting wordt beschouwd als de zevende grootste ter wereld, met 175 miljard ton steenkool. Ontdekt in 1992, was het tot dusverre niet uitgebuit.
Volgens deskundigen zou het de productie van 200.000 MW elektriciteit voor honderd jaar moeten toelaten. Een meevaller voor een land met een constant energietekort en waarvan de behoeften elk jaar met 8% groeien, volgens officiële statistieken.
Het consortium is van plan om 3,8 miljoen ton steenkool per jaar te extraheren om de fabriek van stroom te voorzien, met een totale capaciteit van 660 MW, volgens Shaikh.
- Zoutmeer -
Het project veroorzaakt bezorgdheid over de ecologische impact ervan, ondanks de geruststellingen van de autoriteiten. Vooral omdat de brandstof bruinkool is, lage energieopbrengst en meer koolstofdioxide uitstoot, verantwoordelijk voor het broeikaseffect.
De site "voldoet aan de nationale milieunormen", zegt Murtaza Rizivi, directeur van mijnbouwactiviteiten bij Tharparkar. Yan Bing Bing, de Chinese ingenieur die verantwoordelijk is voor het project, verzekert van zijn kant dat "internationale milieuwetten (...) zullen worden gerespecteerd".
Tharpakar heeft al invloed op de watervoorraden van dit uitgestrekte en zeer arme woestijngebied, zeggen de inwoners van Gorano, een klein dorpje op 25 km afstand.
Ondergrondse rivieren stroomden de mijn in, die moest worden omgeleid. Gorano heeft zijn weiden getransformeerd in zoutmeer.
"Het is een complete chaos", klaagt Raja, een dorpeling. "Het water trok muggen aan, die ziektes verspreiden", verzucht een ander, Yameen Bhatti.
Volgens de SMEC is een enveloppe van 950 miljoen roepies (6,7 miljoen EUR) vrijgegeven om de gemeenschap te compenseren.
Na de overstromingen zullen de inwoners waarschijnlijk te maken krijgen met het opdrogen van het grondwater, de thermische energiecentrales zijn erg hebberig in het water, waarschuwen specialisten.
"Miljoenen liters water zullen elke dag worden gebruikt (door de energiecentrale). Heel snel zal er niet meer zijn. Wat zullen ze nu doen?", Vraagt Omar Cheema, een milieudeskundige, die beschrijft het project als een "ecologische en financiële ramp".
Volgens de VN zou Pakistan tegen 2025 een "absoluut" watertekort kunnen ervaren. Vooral het droge zuiden zal worden getroffen.
- Afgesloten zonne-energie -
Naast de ernstige milieuproblemen die het oproept, is het Tharparkar-project ook een politieke en economische aberratie, de heer Cheema ergert.
"Terwijl iedereen uit de kolen komt, gooien we ons erop, plaagt hij." Pakistan gaat tegen de geschiedenis in en tegen zijn eigen middelen. "
Verschillende internationale onderzoeken hebben de afgelopen jaren aangetoond dat steenkool niet langer concurrerend is met hernieuwbare energiebronnen.
Irfan Yousuf, directeur van hernieuwbare energie bij het Ministerie van Energie, schat de prijs van KW uit zonne-energie tot 4,8 roepies (3 cent) tegen 8,5 (6 eurocent) voor kolen.
"Pakistan is een zeer zonnig land, maar dit potentieel is onbenut", betreurt hij. In Pakistan wordt slechts 500 MW aan zonnestroom geproduceerd, terwijl het potentieel volgens hem op 2,9 miljoen MW wordt geschat.
Wat betreft de projectmanager, China, die toont "hypocrisie" in termen van energie, dondert de Duitse ngo Urgewald. Verre van het verminderen van zijn vloot van kolengestookte elektriciteitscentrales, is het bezig het uit te breiden op zijn grondgebied, evenals in 16 andere landen, waaronder Pakistan, zegt ze.
"De regering en haar staatsbedrijven moeten een einde maken aan de uitbreiding van steenkool in China en daarbuiten", protesteert directeur Heffa Schuecking.