Oké dokter!
In feite, zelfs als mijn termen misschien niet erg nauwkeurig zijn, moet een levende bodem minerale meststoffen beter vasthouden dan een grond van conventionele landbouw die is gereduceerd tot een dode cultuurdrager, aangezien de organismen van de bodem een deel van de stikstof opnemen. Bijvoorbeeld :
bacteriën en schimmels moeten deze stikstof opslaan,
anecische wormen kunnen tot 2,3 m of meer in de grond afdalen en via hun spijsverteringssysteem minerale stoffen omhoog gaan die ze naar de oppervlakte uitwerpen, bovendien moeten ze zeker ook stikstof "synthetiseren" in hun cellen (?).
Een levenloze bodem zal niet kunnen profiteren van deze mobilisatie, deze ondergrondse "turbulatie" van stikstof. Kunstmest moet goed worden gedoseerd (en ik denk om economische redenen) op deze bodems, want alles wat niet direct door de plantenwortels wordt opgenomen, zal vrijwel zeker via de wortelzone van de bodem worden uitgeloogd.
Aan de andere kant, in een levende bodem, gaat de stikstof in de organismen en micro-organismen zullen weer vrijkomen in de bodem bij de (onvermijdelijke!) dood van deze organismen. Als er op dit moment geen cultuur is om minerale substanties te synthetiseren en we ons in een vertragend seizoen van het leven bevinden (bacteriën in de koelkast, wormen die breken, slechte omstandigheden voor de ontwikkeling van schimmels...), dan zullen er min of meer snelle uitspoeling van nitraten afhankelijk van de regenval en de grondsoort.
Aan de andere kant heb je het over september tot november, maar tegen die tijd gaan de wormen weer aan het werk na de zomervakantie geloof ik, en iedereen kent de goede tijden voor paddenstoelen!