Exnihiloest schreef:Dit voorbeeld toont hier niets van. Het toont alleen ons intellectuele onvermogen om alle elementen te zien en hun potentieel af te leiden.
Je bent een holbewoner, met een kind. Je ziet vuurstenen en twijgen. Je ziet twee elementen et je ziet het potentieel van het hele ding om vuur te maken. Het kind ziet niets.
Dat het fysieke universum vol potentieel is, is een zeer voor de hand liggend feit, maar dit doet niet ter discussie staan dat een som van elementen in synergie iets groters vormt dan de simpele toevoeging van hun individuele functionaliteiten.
De vooruitgang die u zo dierbaar is, werkt als volgt: als u 10 ingenieurs neemt aan wie u een probleem voorlegt, heeft u 10 oplossingen voor de problemen. Als u de 10 ingenieurs nu laat samenwerken, heeft u iets meer dan een som van werken individuen, we noemen het teamwerk, er is niets eenvoudiger te begrijpen...
Als een volwassene iets begrijpt dat een kind niet begrijpt, komt dat alleen maar doordat dit kind een som aan informatie uit groepswerk, uit opvoeding, imitatie en ervaring in zijn hersenen integreert. wij zijn dwergen die op de schouders van reuzen zitten".
Zonder deze accumulatie van kennis zijn er geen ontdekkingen mogelijk.
Het element intelligentie kan worden gezien als een thermostaat. Je hebt een systeem dat in contact staat met zijn omgeving, dat informatie uit zijn omgeving haalt (zoals de temperatuur) en verwerkt om een actie te initiëren (verwarmingsregeling). Je vermenigvuldigt je met miljarden, en je hebt een menselijk brein waarvoor je niet meer in staat bent alle prikkels te zien en te verwerken, een kwestie van complexiteit
Behalve dat een systeem niet ex nihilo (sic!) verschijnt, maar voortkomt uit een evolutionair proces. Je moet denken in termen van het structureren van informatie, anders zouden hersenen slechts een hoop pap zijn...
Het geheel dat niet bestaat, is niet van mij, het is van jou, dat wat groter zou zijn dan de som der delen en waarvan de nieuwigheid daarom zou verschijnen door spontane generatie, zoals dat waarin we daar een paar eeuwen geleden geloofden. Mijn alles is het besef van de potentie van de elementen waaruit het bestaat. Deze bestaat.
Je probeert mij dingen te laten zeggen die ik niet heb gezegd vanwege een gebrek aan geldige argumenten... namelijk over "nieuwheid ex nihilo" (re-sic!)
Er is alleen iets nieuws voor een bepaalde waarnemer op een tijdstip X.
Ontdekkingen zijn alleen mogelijk door gezamenlijke reflectie, een gevolg van de energie die wordt verspild door een reeks cognitieve systemen.
Potentieel bestaat er uiteraard een astronomisch aantal mogelijkheden, maar alleen de mogelijkheden die ontdekt worden krijgen betekenis en worden als reëel beschouwd.
De elementen die de constructie van een deeltjesversneller mogelijk maakten, bestonden al in het Neolithicum, maar pas in de jaren dertig verscheen er een.
Het is slechts de som van de kennis van de mensheid die, gedurende een voldoende lange tijd, de verschijning van een dergelijke machine mogelijk heeft gemaakt. Dit is het resultaat van een groepsintelligentie die in de loop van de tijd bestaat, zonder dit geheel, dit geheel zouden geen enkele uitvinding ooit het licht zien van dag...het is niet moeilijk te begrijpen, toch?