Obamot schreef:Kijk bijvoorbeeld eens naar wat er gebeurde met platte schermpanelen, waarbij het Samsung-Sony + LG consortium (S-LCD gelanceerd in 2003-2004 vanuit het geheugen) bijna 40% van alle schermen ter wereld produceerde.
Aan de fotokant produceert Sony meer dan 56% van de CCD-sensoren en meer dan 33% van de CMOS die te vinden zijn in uw foto- of videocamera's tot en met mobiele telefoons:
Om panelen, camerasensoren, geheugenchips of grote processors te maken, heb je een fabriek van 10 miljard euro nodig. Het is dus geconcentreerd, dat is normaal.
Er zijn verschillende technieken geïmplementeerd om dit doel te bereiken, bijvoorbeeld op platte schermen zouden de voedingscondensatoren zijn (van wat ik heb geleerd van een amateurreparateur die misbruik maakt van deze neiging om schermen die op een vuilstortplaats zijn gegooid weer tot leven te wekken; kan iemand dit bevestigen? ) speciaal voor dit doel geconfigureerd.
De condensatorfabrikant geeft alle informatie in zijn technische documentatie. U kunt bijvoorbeeld een condensator plaatsen die gespecificeerd is om 1000 uur mee te gaan bij 85°C, 10.000 uur bij 85°C, of 1000 uur bij 105°C, enzovoort. Het is transparant.
Nou, het komt voor dat er duistere series zijn (de MSI-moederborden met triest geheugen) waarbij de specificatie helemaal niet wordt gerespecteerd omdat de fabrikant een fout heeft gemaakt, maar dat komt zelden voor.
Aan de andere kant is het merk erg belangrijk: we kunnen er zeker van zijn dat een Panasonic, Nichicon of ander onderdeel zijn specificaties zal respecteren... als het Chong Bang is, is het meer een loterij...
De condensatoren zitten naast de koellichamen omdat het anders niet werkt. Ze worden dus warm. De pop die zegt: “Zet ze maar aan de andere kant” is een pop. We zouden ze aan de andere kant van de printplaat kunnen plaatsen, maar dat is duurder. We zouden het beter kunnen koelen, een betere luchtcirculatie hebben, maar het is groter en daarom duurder, en de mode is voor miniaturisering, dus het is geen verkoper. We zouden de efficiëntie van de stroomvoorziening kunnen verhogen, zodat deze minder opwarmt, maar dat is duurder.
10°C minder verdubbelt de levensduur. Een "2000 uur 105 °C", bij 45 °C of 60 °C minder, gaat bijvoorbeeld 2^6 keer langer mee, of 15 jaar bij continu gebruik. Als het een 63V is die op 30V wordt gebruikt, ben je dood voordat hij kapot gaat.
Maar kwaliteit kost. Kortom, om de voeding voor uw pc-scherm nog 5 jaar mee te laten gaan, zou de productie 1 of 2 euro meer kosten, dus 10 euro meer op de verkoopprijs. Op een scherm van € 100-€ 150 is dat veel. De meeste kopers zouden het model van de concurrent kiezen, en de baas van het bedrijf zou worden ontslagen door de Amerikaanse pensioenfondsen die het hadden gekocht om geld te verdienen.
> “Is duurzame productie onverenigbaar met groei”
Ik zou zeggen: het hangt ervan af.
Neem een koelkast uit de jaren 60, gebouwd als een tank, die 40 jaar meegaat. Gaat een moderne koelkast 10 jaar mee? Maar het zal veel minder elektriciteit verbruiken... dus als "duurzaam" = "milieuvriendelijk" is, hangt het ervan af. Hoe dan ook, we moeten oude rotzooi recyclen...
