Andre schreef:
Vreedzame demonstraties geven ook een zekere mate van ontevredenheid, het is net een staking waarbij je de leider het gevoel geeft dat je het niet eens bent met hun manier van handelen.
Alle vormen van demonstraties zijn niet ineffectief, bijvoorbeeld om het bewustzijn van mensen te vergroten via een documentaire of via een openbaar optreden, of nog beter door een boycot etc... Zijn methoden hebben hun effectiviteit bewezen... maar dit blijft alleen effectief als er Er is geen sprake van twijfel aan het systeem.
Wat de ‘revoluties’ betreft, zijn de belangen zo immens dat alle kleine groepen tegenstanders snel worden geïnfiltreerd door entiteiten die hun uiteindelijke doel worden.
Ik zet ‘revolutie’ tussen aanhalingstekens, omdat de meeste hedendaagse revoluties niet eens door het volk worden gemaakt, maar door militair-economische entiteiten die tot doel hebben ‘niet-gebonden’ leiders af te zetten.
Als ik in dit dossier probeer te begrijpen dat u zegt dat er, ongeacht de acties en het soort regeringen, niets te doen is, kijk maar.
Nee, integendeel! De eerste fase van de actie is
de reflectie.
Het is op dit punt dat alles wordt gespeeld: hoe is het mogelijk om een huis te bouwen als je geen plan of op zijn minst een mentaal diagram hebt?
Afwezigheid van een effectieve strategie=naar de ondergang rennen.
Behalve voor de meeste ‘burgers’ is reflectie de grote afwezigheid van het proces, maar toch is het de basis van de democratie.
Dit is een cruciale fase, omdat het aanleiding geeft tot het in twijfel trekken van vooroordelen en het ‘referentiekader’. Het is om deze reden dat veel mensen deze fase uiteindelijk vermijden.
Ik denk dat iedereen een kleine rol te spelen heeft in dit schaakbord en dat we onvrijwillig, of door gemak, deelnemen aan de groei van deze onzichtbare, legale maffia, die alle landen controleert.
Je hebt alles begrepen, het is inderdaad door een veelheid aan kleine, tamelijk onbeduidende daden dat we het huidige systeem opbouwen en in stand houden.
In werkelijkheid zal de paradigmaverschuiving niet door bloedvergieten tot stand komen, maar door
verzaking van ieder van hen aan het huidige systeem zal verzaking, vermenigvuldigd met het aantal ‘boetetrekkers’, een einde maken aan het systeem.
De kracht van het economische systeem is tegelijkertijd zijn grote zwakte:
Namelijk de stilzwijgende adhesie van de consumenten, zonder deze adhesie evolueert het systeem naar hoe wij willen dat het eruit ziet*.
*Dit is de reden waarom het noodzakelijk is om voortdurend te reflecteren, anders zullen alle veranderingen een illusie zijn.
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.
