GuyGadebois schreef:
Nog trivialer: als we drie of vier talen spreken in aanwezigheid van een pasgeborene, in gelijke delen, onverschillig (namelijk dat de vier talen afwisselend door de vier volwassenen worden gesproken), zal het resultaat niet zijn dat het kind zinnen maken die de vier talen bevatten, maar dat hij de vier ook daadwerkelijk correct zal uitspreken, op een gedifferentieerde manier. Jouw memetica-gedoe is slechts een heel klein aspect van de dingen en bijna een gemeenplaats, gegeven het feit dat een kind bij de geboorte niet levensvatbaar is en gedwongen wordt onderworpen te worden aan ‘modellen’, modellen die hij tot op zekere hoogte zal imiteren. maar niet meer, anders zouden we allemaal klonen zijn.
Imitatie is niet synoniem met robot of papegaai, imitatie moet worden begrepen in de zin van replicatie van ruwe informatie, leren maakt deel uit van een breder raamwerk dat de coördinatie van ideeën tussen hen is, wat de creativiteit bevordert.
Toon memetisch ding, het is slechts een heel klein aspect van de dingen en bijna een gemeenplaats, gegeven het feit dat een kind bij de geboorte niet levensvatbaar is en verplicht is onderworpen te worden aan "modellen", modellen die hij tot op zekere hoogte zal imiteren, maar niet meer. anders zouden we allemaal klonen zijn
Zoals ik al zei, het is niet mijn ding, het is een concept dat is ontwikkeld door mensen die veel slimmer zijn dan wij. Lijkt het alsof je er een persoonlijke kwestie van maakt?
Voor de rest zou het heel moeilijk zijn om te communiceren als we de elementen van de taal niet getrouw zouden kunnen kopiëren. Het klonen van ideeën is heel praktisch in het dagelijks leven, vooral bij het autorijden, het openen van een deur of een kraan.
En om terug te keren naar het oorspronkelijke onderwerp: de reproductie van ideeën is heel praktisch om te verspreiden hetzelfde van een religie en daarom is er in elke stad en dorp een kerk.
Ik wil hieraan toevoegen dat jouw systematische toevlucht tot je sesam (wonderbaarlijk!) de zaken op geen enkele manier vooruit helpt, omdat het is alsof ik met de rug van mijn hand de problemen die inherent zijn aan de staat van liefde terzijde schuift door het te definiëren als ‘een hormonale golf", zonder verder te gaan.
Dit is een duidelijke gevolgtrekking!
