A priori is hun grootste zorg niet de vermindering van de CO1-uitstoot, maar om meer en meer olie en erts te hebben om hun welvarende industrie te "draaien"... we zijn er slecht aan toe, wij Fransen, als we zien wat Sarko heeft gedaan om onze handelsbalans in evenwicht te brengen: sluit een pact met een Libische duivel!!
ABN de 10/12/2007 12:45
Olie en Realpolitik
Niemand wordt gedwongen het officiële bezoek van president Gaddafi aan Frankrijk goed te keuren. Maar hoe moet in ieder geval het eeuwige debat tussen verdedigers van de mensenrechten (of van de belangrijkste beginselen van het internationaal recht) en aanhangers van Realpolitik worden beslecht?
Zeker is echter dat een dergelijk debat niet in China plaatsvindt. Het Rijk van het Midden is inderdaad duidelijk bereid om hout te stoken om zijn toekomstige aanvoer van grondstoffen in het algemeen en energie in het bijzonder te garanderen..
Ongetwijfeld meer dan de simpele duurzaamheid van het economische groeimodel, ziet hij het als een pure kwestie van overleven op de lange termijn. Vanaf dat moment, Beijing aarzelt niet om te gaan met landen die door naties zijn verbannen, met name in Afrika, en toont een begrip dat Machiavelli niet zou hebben ontkend...
Het is dan ook volkomen coherent dat Peking zojuist een overeenkomst met Iran heeft gesloten voor de mede-exploitatie van een olieveld, ter waarde van 2 miljard dollar.
Laten we niet vergeten dat Iran heeft de op één na grootste koolwaterstofreserves ter wereld. Gezien zijn diplomatieke isolement worstelt het land nu echter om dit erfgoed alleen te ontwikkelen, om zowel technische als financiële redenen.
Door aan te sluiten bij China slaat Iran dus twee vliegen in één klap: aan de ene kant zal het profiteren van de hulp van een machtige partner (en dit zonder concessies - het is het geval om te zeggen... - majoor, blijkbaar ).Aan de andere kant waait het de wind van onenigheid in het westelijke kamp. Laten we inderdaad niet vergeten dat veel Europese of Japanse oliemaatschappijen momenteel in de startblokken staan om in Iran te investeren, alleen tegengehouden door de angst voor mogelijke Amerikaanse sancties...
Maar het -gevaarlijke... - spel van Teheran zou de situatie kunnen veranderen; en het is misschien niet zo erg, zo erg is het waar dat wanneer de kooplieden floreren, de wapenhandelaren de neiging hebben om achteruit te gaan... De ware betekenis van Realpolitik?