http://www.francois-roddier.fr/?p=43Wat betreft het geciteerde artikel:
In een belangrijk artikel uit 2000 (1) beschrijven twee Amerikaanse kankerspecialisten, Douglas Hanahan en Robert A. Weinberg, de kenmerkende tekenen van kankerweefsel. Dit artikel is het onderwerp van een speciale pagina op Wikipedia. De auteurs sommen zes onderscheidende tekens op waaraan vandaag de dag een zevende zou kunnen worden toegevoegd. Deze karakteristieke tekens kunnen gemakkelijk worden getransponeerd naar menselijke samenlevingen. Het valt ons vervolgens op in hoeverre ze van toepassing zijn op hedendaagse liberale samenlevingen. deze gelijkenis tussen de ontwikkeling van kankers en die van onze samenlevingen is inderdaad opvallend, vooral omdat de explosie van deze pathologieën in het nabije of verre verleden nooit in zulke proporties heeft bestaan.
Interessant is ook dat we moeten kijken naar hoe we met het onderwerp moeten omgaan in de geneeskunde en evenzo in de politiek, die juist samenlevingen vormgeeft.
Het zou dus goed zijn om niet te kijken naar hoe om te gaan met deze plaag, maar naar waarom het zo'n grote omvang heeft aangenomen en dus hoe we dezelfde processen kunnen toepassen op de samenleving als op tumoren, bedoeld om te verminderen en uiteindelijk elimineer deze pathologie.
Helaas wilde onze civiele of medische samenleving de gevolgen oplossen zonder de oorzaken echt aan te pakken.
Warburg, geciteerd, had gemerkt dat kankercellen een enorme behoefte aan energie, en dus aan suiker, hadden, en volgens hem was de beste manier om ze uit te putten, het dichtdraaien van de kraan die ze voedde en tegelijkertijd zou het gevecht ophouden wegens gebrek aan rentmeesterschap. Het was ogenschijnlijk eenvoudig!
Maar was het de suiker die in twijfel moest worden getrokken omdat de rest van het lichaam dezelfde behoefte had en de onderdrukking ervan (ervan uitgaande dat het mogelijk was) de dood van de patiënt zou hebben veroorzaakt. En vooral: waarom hadden niet alle voorgaande generaties deze pathologieën in dezelfde verhouding ontwikkeld, terwijl de mens fysiologisch en dus biologisch in enkele decennia niet is veranderd? Mysterie en kauwgomballen!
Warburg merkte uiteindelijk op dat het niet de complexe suikers waren die in ons gebruikelijke voedsel voorkomen, die de oorzaak waren, maar juist de industriële suikers die door verschillende fysische en chemische processen gedevitaliseerd werden. Zo merkt hij de rietsuiker op,
ongezuiverd, voedde deze anarchistische cellen niet.
Hij besefte ook dat:
Volgens Warburg is het opwekken van een verzuringstoestand in het lichaam onverenigbaar met de stofwisseling van kankercellen3.Dit laatste punt is inderdaad van fundamenteel belang bij de ontwikkeling van kanker en in het bijzonder bij kinderen die gewoonlijk vrij zijn (vóór de overmatige industrialisatie op het gebied van voeding en geneeskunde) van deze pathologie die nu steeds vroeger toeslaat, zelfs zuigelingen. Waarvoor ?
Vóór de explosie van moderne zorgmethoden veroorzaakte de natuur bij alle kinderen periodes van intense koorts die kenmerkend is voor deze kinderziektes (die, slecht gekanaliseerd, pathogeen kunnen worden), en deze koortsen dienden om het lichaam te verzuren door ook de daarin opgehoopte gifstoffen te verbranden. . Overmatig gebruik van koortswerende middelen,
vaccins die voorkomen dat deze ziekten zich uiten, hebben deze heilzame reacties gestopt en de humorale basisvorming, die bevorderlijk is voor de ontwikkeling van kanker, is bijna permanent gesetteld, vandaar deze explosies van kanker bij kinderen naast die van volwassenen. Of wie daarnaast maximaal industriële suikers consumeert: de kinderen! Bingo!
Minder verzuring, minder koorts en meer gedevitaliseerde suikers staat gelijk aan de grote kankerboom!
"We maken wetenschap met feiten, zoals het maken van een huis met stenen: maar een opeenstapeling van feiten is niet meer een wetenschap dan een stapel stenen is een huis" Henri Poincaré