".... Negen maanden geleden gelanceerd, Time for the Planet is een non-profit fonds dat 100 bedrijven wil creëren en financieren in de strijd tegen broeikasgassen. Dit missiebedrijf heeft al 800.000 euro opgehaald en is van plan om binnen vijf tot tien jaar een miljard euro te halen.
... persoonlijkheden zoals Jean Jouzel, voormalig vice-president van het IPCC en mede-ontvanger van de Nobelprijs voor de vrede in 2007, Jean-Michel Aulas, president van Olympique Lyonnais, of fondsen zoals Holnest en Evolem hebben met name geïnvesteerd ... "
“…… Iedereen zal binnen slechts tien jaar zijn oorspronkelijke inzet kunnen herwinnen. Ondanks de mogelijke rentabiliteit van de projecten zal er geen dividend worden uitgekeerd totdat "teruggekeerd is naar +0 graad in vergelijking met het pre-industriële tijdperk", geeft dit bedrijf aan met een missie. We hebben het hier over "rendement voor de planeet" in plaats van traditionele indicatoren zoals interne rentabiliteit (IRR) of rendement op investering (ROI).
LEES OOK: Ecologie: hoe jonge mensen bedrijven van binnenuit laten bewegen
Wat de te financieren projecten betreft, is Time for the Planet eerder op zoek naar initiatieven onder leiding van wetenschappers of succesvolle ondernemers "meer op zoek naar het veranderen van de wereld dan om miljardair te worden", lacht Coline Debayle. Onder de projecten die het daglicht konden zien: batterijen zonder zeldzame metalen, kits om thermische voertuigen om te zetten in elektriciteit, een technologie die cement vervangt, enz. Een mix tussen zwaar onderzoek, hightech en lowtech… .. ”
Ik legde 50 euro

Bewerk toevoeging, uitleg over de bewerking: https://www.finance-gestion.com/vox-fi/ ... he-planet/
Vijf jonge ondernemers uit Lyon lanceren Time for the Planet, een investeringsfonds dat in Frankrijk ongeëvenaard is door zijn ambitie (om een miljard op te halen om 100 nieuwe bedrijven te creëren die vechten tegen de opwarming van de aarde) en door zijn methode: vertrouw op de collectieve intelligentie van managers die afzien van hun commissies, investeerders die afzien van hun dividend en de waardering van hun aandeel, en ondernemers die klaar staan om hun project in open source te ontwikkelen.
Kunnen we twee zeer kapitalistische instrumenten, het investeringsfonds en de start-up, gebruiken om een zeer langetermijndoelstelling, de strijd tegen de opwarming van de aarde, te promoten? En daardoor uiteindelijk een miljard euro ophalen om zonder hoop op financiële winst te investeren in 100 nieuwe bedrijven die bijdragen aan het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen?
Het is de ambitie van een zeer innovatief, ambitieus project, dat de reflectie op het bedrijf van morgen verder bevordert dan alle verslagen van de afgelopen tien jaar. Dit is het Time for the Planet-project (T4P, time-planet.com), gelanceerd door vijf medeoprichters, Nicolas Sabatier, Mehdi Coly, Laurent Morel, Arthur Auboeuf en Denis Galha Garcia.
Hun hypothese is dat er investeerders en ondernemers zijn die meer geïnteresseerd zijn in het nut van de projecten die ze uitvoeren dan in hun persoonlijke verrijking. En dat deze investeerders en deze ondernemers zich vandaag niet in de regels van het spel van investeringsfondsen bevinden, gemodelleerd naar die van de goudzoeker: in een ader vallen, het waarderen met zoveel mogelijk barrières en het doorverkopen snel om rijk te worden. Regels die projecten en spelers verdraaien: een generatie jonge talenten van idealistische ondernemers wordt een generatie verwoede goudzoekers, klaar om hun start-up te verkopen aan de reus met het hoogste bod.
De medeoprichters zijn ondernemers die bewezen hebben hoe ze een bedrijf moeten starten en die deze spelregel willen doorbreken T4P brengt drie teams samen: de medeoprichters, investeerders en ondernemers. Elk team heeft een duidelijke rol en iedereen in elk team kan zijn best doen zonder bijbedoelingen, omdat ze weten dat hun enthousiasme zal gaan naar de gemeenschappelijke missie en niet naar de persoonlijke verrijking van een andere speler. Deze logica van samen spelen strekt zich uit tot de T4P-omgeving, die alleen partners en geen concurrenten zou willen hebben: al zijn knowhow en die van zijn deelnemingen zal in open source zijn en het bedrijf wil zijn organisatie en alles wat het produceert, wordt maximaal gerepliceerd.
Laten we de regels voor elk team bekijken.
De mede-oprichters
De mede-oprichters zien af van persoonlijke verrijking, aangezien ze geen winst uit hun aandelen verwachten en hun vergoeding begrenzen op 4 minimumlonen: een aanzienlijke besparing in vergelijking met traditionele fondsen. Aan de andere kant hebben ze de vrije uitvoering van het project op lange termijn, en daarvoor hebben ze de tool gebouwd. De status van T4P is die van de Société en Commandite par Action (SCA), een status die zelden wordt geassocieerd met het algemeen belang (het is bijvoorbeeld die van Lagardère), maar die de autonomie op lange termijn van medeoprichters (de algemene vennoten), onverwijderbaar en met volledige bestuursbevoegdheden: zij benoemen de managers van de vennootschap (zelf), zitten de algemene vergadering van aandeelhouders voor en keuren haar beslissingen goed. Hun financiële risico is beperkt, evenals hun vergoeding, aangezien hun aandelen zijn gegroepeerd in een vennootschap die de aansprakelijkheid van de algemene partner voor zijn persoonlijke eigendommen beschermt.
Investeerders
Zoveel mogelijk investeerders zijn aandeelhouders van T4M. Ook zij zien af van elke persoonlijke verrijking: ze weten dat de voorraad niet zal toenemen en dat het bedrijf geen dividend zal uitkeren. Ze hebben een dubbele rol: het verstrekken van geld, het goedkeuren van projecten (op basis van één actie, één stem) en vooral het bespreken en pushen ervan. Het voordeel van T4P-projecten ten opzichte van traditionele fondsen zal zijn dat ze worden besproken, verbeterd en ondersteund door een groeiende gemeenschap van aandeelhouders die hun verkopers, hun innovatiekracht, hun klanten, hun partners, enz. Zullen zijn.
De actie is en zal altijd één euro waard zijn, omdat het bedrijf een of twee keer per jaar permanent nieuwe aandelen zal uitgeven tegen deze prijs, via een kapitaalverhoging is een primeur gaande met als doel het kapitaal te verhogen tot 600.000 € door de reeds verzamelde intentieverklaringen te integreren). De aandelen zijn verhandelbaar, maar na kennisgeving aan het bedrijf dat wel of niet kan verwerven (de logica is dat dit niet het geval is). Een terugbetaling door T4P is mogelijk binnen 10 jaar, eveneens tegen één euro per aandeel (de verbintenis is moreel en niet legaal). De niet-uitkering van dividenden wordt bekomen door statuten die het terugsturen… naar de dag waarop de opwarming van de aarde zal zijn teruggekeerd naar die van het pre-industriële tijdperk!
Ondernemers
De derde categorie spelers, ondernemers gefinancierd door T4P, beperkt ook hun persoonlijke verrijking, aangezien hun beloning beperkt is en het opgerichte bedrijf voor de meerderheid in handen zal zijn van T4P (die dan de nodige middelen zal verschaffen) en zal afzien van elk octrooi dat zijn kennis beschermt. -do (open source). Ondernemers en hun team zullen zich volledig kunnen wijden aan het succes van hun project. Ze zullen allemaal verenigd zijn rond hetzelfde doel, zonder de barrières die bij start-ups ontstaan door het aantal aandelen dat elk bezit op basis van hun aankomstdatum in het bedrijf.
En de bedieningselementen?
Een wetenschappelijk comité controleert de kwaliteit van de projecten, die worden getoetst voordat ze aan aandeelhouders worden voorgesteld. De aandeelhouders kiezen de accountant en kiezen een Raad van Commissarissen met uitgebreide controlebevoegdheden. De Raad heeft geen juridische verantwoordelijkheid voor managementfouten, maar een sterke morele verantwoordelijkheid, die van de arbiter die aangeeft dat de letter of de geest van de overeengekomen regels niet is gerespecteerd.
De kracht van deze controle berust niet zozeer op de teksten als wel op de door T4P gekozen logica van transparantie van de regels en het spel Deze transparantie wordt buitengewoon vergemakkelijkt door afstand te doen van persoonlijke verrijking en het ontbreken van te beschermen zakengeheimen. Iedereen ziet wat anderen doen en kent de regels. Elk team weet dat ze niets kunnen doen zonder de andere twee, en weet dat het spel zou eindigen als het vertrouwen zou worden verbroken. En niemand wil dat hij stopt!
Al met al zal deze nieuwe bedrijfsvorm, die we misschien de SEG of Société d'Enrichissement Général zouden kunnen noemen, zeker evolueren, maar het test een origineel model waarvan we alleen maar kunnen hopen op succes en reproductie.