Ahmed schreef:Het is waar dat een consensus over wat wel of niet wenselijk is om te vervaardigen, niet volgens het veronderstelde directe nut of plezier, maar vanwege de onvermijdelijke indirecte gevolgen die niet worden nagestreefd, moeilijk voor te stellen is. Dit is omdat het een benadering is die nauwelijks bestaat en vooral omdat het niet de wetten zijn die verhinderen dat dingen worden afgevoerd, maar economische beperkingen, met andere woorden de markt: het is vreemd dat we zijn tirannie doorstaan (wat zich uitstrekt tot vitale behoeften!) wanneer we bang zouden zijn om collectief te beslissen ...
Wat deze toegeeflijkheid grotendeels verklaart, is het feit dat dit objectieve proces van uitsluiting plaatsvindt in een gespleten modus die gunstig is voor besluitvormers (mannelijk, blank, westers). De evolutie van de geesten, die momenteel kritischer zijn (=>collapsologen), wordt niet zozeer verklaard door een werkelijke vooruitgang van ideeën als wel door een uitbreiding van de privileges van ‘mannelijk, blank, westers’ naar andere geografische gebieden, waar ze worden overgenomen met een enthousiasme dat Hoewel het concept (van privilege) geleidelijk wordt weerlegd, draagt het op krachtige wijze bij aan het ondermijnen van de mogelijkheid ervan. .
Alles wat je zegt is volkomen waar. We zullen moeten bedenken dat de mensheid onze familie is en dat de aarde ons gemeenschappelijke huis is. Grote uitdaging!!!
Een eenvoudige oplossing zou kunnen zijn om de voorraad van elke niet-hernieuwbare hulpbron te identificeren en deze te delen door het aantal mensen op aarde => Zoveel kilo staal toegewezen per persoon.
10 wasdrogers of 1 auto, jij moet kiezen!
Het is zeker een andere aanpak dan “zolang ik win, speel ik” (beroemd Belgisch verhaal vereeuwigd door Coluche)
Ahmed schreef:Uiteraard is toegeeflijkheid maar één manier van spreken en, onderliggend, is het het dwingende karakter om de maximale menselijke arbeidstijd in beweging te zetten (op macro-economisch niveau en in tegenstelling tot de zoveel mogelijk terugbrengen tot het micro-economische niveau!), wat een onverschilligheid inhoudt voor het ontstaan van steeds toenemende goederenstromen die trachten deze overmaat aan abstracte waarde die de motor van het systeem is, te dragen.
Met andere woorden: fuck het kapitalisme!
Het niet langer koppelen van het menselijk voortbestaan aan een salaris, dat zelf gekoppeld is aan de productie, betekent een waarde van goederen en diensten die alleen maar afneemt als gevolg van mechanisatie en productiviteitswinsten. zolang er energie in overvloed en goedkoop is
Salaris dat zou smelten als sneeuw voor de zon, als ‘duurzaam herstelbaar recyclebaar’ zou worden toegepast.
“Duurzaam” beperkt feitelijk de productie, evenals de reparatie- en recyclingactiviteiten duurzaam....
Waarom niet het recht op consumptie, net als het recht op hulpbronnen?