Dat komt omdat je maar met een deel van de data rekening houdt.
Inderdaad, en dit is wat ik hierboven vermeldde, we weten maar een klein deel van wat levende wezens zijn en dat vereenvoudigt deze berekeningen van mogelijkheden niet, maar maakt ze ingewikkelder, vergroot ze aanzienlijk, zelfs kwantificeerbaarder.
Deze testen vonden zoveel mogelijk plaats op het land, in de oceanen of in de atmosfeer. De uiterst zeldzame goede combinaties hebben ontwikkeld als ribozymen die prebiotische evolutie op gang brachten.
Dat is de gebruikelijke wetenschapperpraat! Dus niet "zijn", wat een bevestiging is zonder mogelijke verificatie. We zien wat er nu is, maar we weten nog steeds niet wat er "zou kunnen" zijn gebeurd om al deze biologische mechanismen te verkrijgen. Er is dus een enorme semantische kloof tussen het gebruik van de verleden tijd en de voorwaardelijke.
De huidige nucleïnezuren kunnen zichzelf niet reproduceren; ze doen dit alleen met behulp van eiwitten, die zelf het resultaat zijn van de EXPRESSIE VAN SPECIFIEKE KENMERKEN gedragen door nucleïnezuren. De ontdekking van ribozymen (of autokatalytisch RNA; RNA = ribonucleïnezuur), dat wil zeggen zelfreplicerend en enzymatisch capabel, zou een primitief leven op basis van RNA impliceren.Deze formule geeft duidelijk een complexiteit aan die we waarnemen, maar we weten nog steeds niet hoe dit is gebeurd, omdat dit complexe mechanismen zijn die de reeds bestaande aanwezigheid van eiwitten vereisen (waarvan we de moeilijkheid zojuist hebben gezien) om zelfs voor nucleïnezuren die complex zijn polymeren en geen monomeren die de chemie kan reproduceren door synthese. (Dezelfde berekeningen als hierboven kunnen toevallig worden gedaan op de mogelijkheden van het bouwen van polymeren)
Na meer dan veertig jaar heeft de synthese van eenvoudige monomeren echter nog niet tot een definitief resultaat geleid. : we verkrijgen aldehyden, carbonzuren en een tiental van de twintig aminozuren die de huidige eiwitten vormen, maar ook een honderdtal aminozuren die in onze biosfeer ontbreken. Aan de andere kant zijn veel essentiële organische moleculen nog niet gesynthetiseerd dezelfde bron! Ik zou de problemen die dit met zich meebrengt bijna zin voor zin kunnen overlopen, maar dan moet je van draad wisselen.
Idem voor enzymen! Je kunt elk onderdeel en elke samenstelling van levende materie een voor een nemen en het zal je lijken dat er een onderlinge afhankelijkheid is tussen elk element en dat de afwezigheid van een enkel element de vorming van het geheel verhindert. Dit is het geval met de complexe levende wezens die we zijn, waar de afwezigheid van een vitaal element alles ontregelt door destructieve, zelfs fatale pathologieën te produceren.
Niet gerelateerd aan de oorsprong van het leven
des te meer en daarom noemde ik hem als voorbeeld. Onze prestaties, die al een zekere complexiteit hebben, lijken ons onmogelijk om zichzelf te repliceren zonder externe tussenkomst en men zou ons willen overtuigen dat veel complexere mechanismen dit hadden kunnen doen, zonder het echter ergens anders te kunnen demonstreren (zie hierboven). In werkelijkheid
uiterst zeldzame combinaties toevallig zo onwaarschijnlijk dat ze voortkomen uit een simpele geloofsdaad en niet uit een wetenschappelijke demonstratie.
"We maken wetenschap met feiten, zoals het maken van een huis met stenen: maar een opeenstapeling van feiten is niet meer een wetenschap dan een stapel stenen is een huis" Henri Poincaré
