extreem
Je hebt geen site nodig om dat te beantwoorden. De eerste 3 vragen hebben hetzelfde antwoord. Kwestie van de drempel van waaruit de aanvaardbare risico's worden ingeschat in relatie tot de randvoorwaarden van het proces.
En wie beslist over deze drempels? De fabrikant oordeelt en beslist, wat het meest twijfelachtige systeem is.
Minder risico zou te veel beperkingen zijn, die dan niet meer kunnen worden gevolgd, en meer risico zou te veel zijn voor de gevolgen voor de gezondheid, in verhouding tot onze eisen en de omvang van het gezondheidssysteem.
Dat is abstract en politiek discours dat vals cijfermatig redeneert, geen echt humanisme en dat alles gebaseerd op experimenteel doe-het-zelf!
De echte wereld is niet binair, de drempel is willekeurig en niet alle parameters worden gecontroleerd. We zijn in het echte leven, niet in theorie.
Precies, als we met vuur spelen (de parameters worden niet gecontroleerd), riskeren we branden en de slachtoffers van dit spel.
Vraag 4 ligt voor de hand: we gaan niet de rest van ons leven met een mondkapje en overvolle ziekenhuizen zitten (want niet iedereen draagt een mondkapje. Als je denkt dat sinds covid middelbare scholieren elkaar niet meer zoenen als ze elkaar ontmoeten, dan heb je het helemaal mis).
Altijd zo erg zeker als ondanks de vaccins de epidemieën weer beginnen en het is niet door tot in het oneindige te hervaccineren dat daar een einde aan komt, integendeel.
Vraag 5 ook. Of we willen dat de farmaceutische industrie de tijd neemt voordat ze een veilig product massaal produceert waarvoor ze verantwoordelijk is, en een deel van de bevolking sterft terwijl de ander stikt onder haar masker, of we denken dat de farmaceutische industrie een product heeft dat op lange termijn zeker niet voldoende is getest, maar waarvan de voordelen nu worden ingeschat opwegen tegen de risico's, en dan vragen we haar om te produceren.
Dit is inderdaad het drama; het is als het maken van bommen zonder de risico's te kennen van het ontploffen in het gezicht van degenen die ze hebben ontworpen.
Het is alsof je een meubelmaker vraagt om binnen 24 uur een tafel op maat te maken. Verwacht niet dezelfde afwerking als na een week werken. Ik zou zijn aarzeling begrijpen om dezelfde garantie te geven als hij zijn werktijd niet meer onder controle heeft.
Een echte meubelmaker die zich bewust is van zijn rol zou juist een mislukte klus weigeren; zijn reputatie op het spel staat, dus zonder dat hij iets hoeft te garanderen. Alleen margoulins die hun beroep onwaardig zijn, zouden zichzelf verkopen voor een kortstondige ijdelheid.Maar de grote labs geven er geen moer om, vooral niet ongestraft, zolang de kassa maar regelmatig vol raakt.
"We maken wetenschap met feiten, zoals het maken van een huis met stenen: maar een opeenstapeling van feiten is niet meer een wetenschap dan een stapel stenen is een huis" Henri Poincaré