Het verborgen gezicht van geluk, documentaire

[Christophe]

Misschien hebben we hier of daar al over gesproken forums? (zie misschien https://www.econologie.com/forums/reflexions ... t8396.html , https://www.econologie.com/forums/le-bonheur ... 13183.html , https://www.econologie.com/forums/le-bonheur ... 11323.html ), hier is de volledige video van de documentaire "Het verborgen gezicht van geluk"

Overweldigd door clichés zijn we niet erg goed in het voorstellen van wat ons gelukkig zal maken. Wetenschappers hebben ontdekt dat de helft van ons geluk wordt bepaald door onze genen. SPECIMEN onderzoekt het verborgen gezicht van geluk.

Zie hier: http://www.rts.ch/play/tv/specimen/vide ... id=3855716

[Ahmed]

De centrale vraag: "wat is geluk?" wordt zeer snel geëvacueerd vanwege een reeks vlakke fenomenologische overwegingen. Ik ben niet in het minst verrast, want zou het anders kunnen zijn? De wetenschap heeft niet per definitie het vermogen om uit te leggen wat geluk is, of het mogelijk is of niet, en in welke mate.
Heeft het geluk (of het gebrek daaraan) van een imbeciel (in de medische zin van het woord) enige betekenis?

De weinige elementen van het antwoord, niet over wat geluk is, maar over het oppervlakkige idee dat deze wetenschappers van hen hebben, sluiten aan bij zeer triviale overwegingen, behalve dat ze hier gegarandeerd worden door percentages (om de kwantiteit te kwantificeren). kwalitatief, hum ...)!
Dit idee dat geluk een "persoonlijke capaciteit" zou zijn, vatbaar voor training en dus verbetering, van "prestatie", verontrustend, maar significant van een cultureel automatisme.

[Obamot]

De centrale vraag: "wat is geluk?" wordt zeer snel geëvacueerd vanwege een reeks vlakke fenomenologische overwegingen. Ik ben niet in het minst verrast, want zou het anders kunnen zijn? De wetenschap heeft niet per definitie het vermogen om uit te leggen wat geluk is, of het mogelijk is of niet, en in welke mate.

Zeker ...

Heeft het geluk (of het gebrek daaraan) van een imbeciel (in de medische zin van het woord) enige betekenis?

(of wie dan ook?) ja, welzijn (dat ten grondslag ligt aan geluk?) is verantwoordelijk voor ten minste 50% van onze toestand van "goede gezondheid"! (Zelfs als het feit van 'jezelf als gelukkig beschouwen' niet altijd voldoende is, zijn er voorwaarden om een ​​bepaalde duur te bereiken ...)

(Het is mogelijk om te bewijzen dat het kan oplopen tot 80%, zo niet een beetje meer ...)

Wie is nu gekwalificeerd om te zeggen wie gek is en wie niet: kunnen we niet heel veel "veronderstelde dwazen" zien die bereid zouden zijn om u te bewijzen dat zij dat niet zijn en "gecategoriseerde dwazen" die niet echt ... hey hey ...

En trouwens, de status "dwaas"verkrijgt zo niet, het moet verdiend worden!

De weinige elementen van het antwoord, niet over wat geluk is, maar over het oppervlakkige idee dat deze wetenschappers van hen hebben, sluiten aan bij zeer triviale overwegingen, behalve dat ze hier gegarandeerd worden door percentages (om de kwantiteit te kwantificeren). kwalitatief, hum ...)!
Dit idee dat geluk een "persoonlijke capaciteit" zou zijn, vatbaar voor training en dus verbetering, van "prestatie", verontrustend, maar significant van een cultureel automatisme.

Als je je definitie met betrekking tot de dood neemt:
- een staat?
- een situatie van doorgang van de ene naar de andere ...?!

En iedereen zal hun definitie hebben, min of meer blij, volgens hun ambities ...

[Capt_Maloche]

Om gelukkig te zijn, moet je je er eerst bewust van zijn

en zichzelf dwingen uit materiële moeilijkheden om alleen het substantiële merg van het bestaan ​​te behouden

Ik denk dat je op een bepaald moment in je leven stront moet hebben om te weten hoe je "ten volle kunt profiteren" van wat goed is om ons heen.

wees je ervan bewust dat het leven al iets uitzonderlijks is en relativering van de rest.

Natuurlijk is het nu al nodig om zichzelf en zijn gezin te voorzien van essentiële behoeften.

Al het andere is een bonus en plezier krijgen is geluk.




wat me naar het volgende onderwerp van het baccalaureaat brengt:
Is het "aan niets ontbreken" genoeg om een ​​man gelukkig te maken?

[Ahmed]

Als we vasthouden aan een nuchter formalisme, is 'geluk' slechts de activering van de cerebrale sfeer van plezier, of het nu gebeurt door het effect van een sociaal-culturele bevrediging van de orde. hiërarchisch of, bij afwezigheid daarvan, door een chemisch medicijn doet er niet toe.

In de documentaire zijn er enkele interessante voorbeelden (hoewel niet uitgelegd):
- de miljardair die zich terugtrekt uit het bedrijfsleven om zichzelf (zwak!) te wijden aan een microkredietbedrijf, ziet zijn tevredenheid toenemen omdat hij de concurrentie ontwijkt en wordt beloond met acties die hij gelooft deugdzaam (en dat lijkt zo in de ogen van anderen).
- de boeddhistische monnik die zijn toevlucht zoekt in een denkbeeldige 'buitenwereld' (dit is niet pejoratief) die hem behoedt voor de turbulenties van de wereld en die afstand doet van het verlangen en dus van de ontevredenheid die daar noodzakelijkerwijs uit voortvloeit (deel van de samenleving) van consumptie).
- de gehandicapte persoon die stopt met rennen om te landen (ik spreek in een figuurlijke zin die voortkomt uit de juiste betekenis) en die zijn actieterrein beperkt, zijn relaties met zijn familie en anderen intensiveert (bovendien is de kans groter dat empathie vanwege een verschil dat door dit feit wordt gestimuleerd).

Is het "aan niets ontbreken" genoeg om een ​​man gelukkig te maken?

Gebrek niets betekent niet dat verlangen, die op twee manieren kan worden benaderd: ofwel net als in het geval van de boeddhistische monnik die de wens afziet, hetzij als gewone mensen die, in voldoende mate aanwezig, er niet in slaagt een verlangen dat hem in staat stelt zich een toekomstig geluk voor te stellen als gevolg van het bezit van het gewenste object, bezit dat het verlangen onmiddellijk zou verpesten (omdat het pas bestaat tot de realisatie ervan).

Als het bezit van goederen in een wereld die is gewijd aan hun productie en consumptie sociaal waardevol kan zijn (paradox: particuliere consumptie is alleen logisch onder de ogen van anderen!), Het is alleen de bewondering voor andere slachtoffers van deze vervreemding die het kan opwekken. Relatieve bewondering, omdat de concurrentie eindeloos is (in beide betekenissen van de term) ...

[boutkiller]

Ik zou zeggen dat om gelukkig te zijn, we al moeten voorzien in onze basisbehoeften, die goed zijn om te eten, te slapen en een minimum aan comfort te hebben.
Dan denk ik dat we onszelf in relatie tot anderen moeten beschouwen, als we denken om beter te leven, meer te hebben dan de mensen om ons heen, zullen we ons blijer voelen.
Er is ook het vooruitzicht van de toekomst, dat morgen beter zal zijn dan vandaag.
Een ander punt dat voor mijn ogen essentieel is, is vrijheid. Zelfs als vandaag velen liever verliezen in vrijheid om te winnen in veiligheid en comfort.

[Ahmed]

De volgende stelregel:

... met meer dan de mensen om ons heen, zullen we ons gelukkiger voelen.

is rijk aan onderwijs: "laten we proberen een narcistisch genot te vinden in de objecten van bevrediging die het resultaat zijn van de sociaal-culturele automatismen die in ons zijn ingeprent en waarop de sociale hiërarchie is gebouwd", ... behalve dat concurrentie dit voortdurend vermindert hoop op niets (en deze frustratie is de motor van de farce)!

[sen-no-sen]

De volgende stelregel:

... met meer dan de mensen om ons heen, zullen we ons gelukkiger voelen.

Een thermodynamische interpretatie is noodzakelijk:

Verdrijf meer energie dan degenen om ons heen, en we kunnen onze dominantie garanderen in de darwinistische strijd die ons wordt opgedrongen ...

Het werkt ook zo, toch?

Geluk zit eigenlijk in het verspillen van energie!
Vanuit strikt consumentistisch oogpunt: door een maximum aan goederen te hebben en toegang te hebben tot een zeer groot aantal diensten, waardoor onze consumptiemaatschappij een dominantie kan garanderen.

Vanuit een meelevend gezichtspunt: door ernaar te streven de bescherming van de zwaksten te garanderen, wat op conceptuele wijze leidt tot het waarborgen van het voortbestaan ​​van het grootste aantal en dus tot het maximaliseren van de dissipatie van energie van de soort.

[ik Citro]

Maar dwazen zijn van nature vaker gelukkig dan anderen ...

[plasmanu]

jij bent degene die het zegt ...