Voorbeelden van politiedomheid in dienst van de dictatuur in wording:
1.
Boete omdat ze 'geparkeerd' had bij het raam van de EHPAD-kamer van haar manHedwig, 79, kreeg een boete omdat ze “geparkeerd” had bij het raam van de kamer van de EHPAD in Graulhet (Tarn) waar Jean-Jacques, haar 93-jarige echtgenoot, gehuisvest is.
Elke dag vulde Hedwig haar certificaat in, vinkte het vakje ‘hulp aan kwetsbare mensen’ aan en kwam 5 tot 10 minuten naar het gelijkvloerse raam van haar slaapkamer zodat haar man haar kon zien. Uitgerust met een lei stuurde ze hem kleine berichtjes door het raam. In zijn fauteuil was het niet waarschijnlijk dat Jean-Jacques, die zich niet kan bewegen, de deur zou openen, maar hij wist dat Hedwig daar was.
Maar afgelopen donderdag hielden twee politieagenten Hedwig voor het raam aan, legden haar een boete op en stuurden haar naar huis. “Ze vertelden haar dat ze niet het recht had om daar te parkeren en dat ze dat goed wist”, zegt Mariani, de dochter van Jean-Jacques en Helwig, nog steeds in shock. Een getuigenis vindt u hier.
2. '
Zulke mensen zijn niet in staat dit blad in te vullen!"
Dit zijn de woorden van een politieagent in de buurt van Rennes. Een RSA-patiënt die zijn psychiater kwam raadplegen, kreeg een boete omdat hij zijn certificaat ‘verkeerd had ingevuld’. Sterker nog, de man had het certificaat zelf geschreven en zowel ‘medische redenen’ als ‘lichamelijke inspanning’ aangevinkt.
Om hem te verdedigen en de situatie uit te leggen, gaat de dokter naar buiten en ontmoet de politie. Hij onderkent en wil daarom de intentie verduidelijken van zijn patiënt, “in een moment van kwetsbaarheid” en die “dus moeite had met het invullen van het certificaat”. Reactie van de politieagente: “Bedoel je dat zulke mensen, die naar een psychiater gaan, niet in staat zijn dit formulier in te vullen?”
https://www.ladepeche.fr/2020/04/10/non ... 841573.phpWaren deze gevallen maar uitzonderlijk! Maar vandaag de dag is het de regel. Voorbeelden zijn overal in de pers, zelfs in mijn entourage vind ik ze.
Natuurlijk is het niet op hetzelfde niveau als de kwestie van de mishandeling van Michel Zecler, maar het gaat uit van hetzelfde principe: een grove domheid van de handlangers van de uitvoerende macht, met instemming van de hele hiërarchische lijn, in dienst van de infantilisering en slavernij van de burger.
De mishandeling van Michel Zecler is slechts het topje van de ijsberg van deze onrechtvaardige repressie tegen gewone burgers.
Het zijn al deze kleine verbalisanten, ongetwijfeld zelfbewust, tot op het punt dat ze anderen pesten dankzij de weinige macht die we hen geven, die uitgescholden of zelfs ontslagen moeten worden. De machthebbers waken ervoor dit niet te doen, omdat het hun strategie is.