François Roddier, thermodynamica en de samenleving

filosofische debatten en bedrijven.
Avatar de l'utilisateur
sen-no-sen
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 6856
Inschrijving: 11/06/09, 13:08
Plaats: High Beaujolais.
x 749

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par sen-no-sen » 13/02/19, 14:08

136 - Kunnen we de toekomst voorspellen?
François Roddier

Dit is de titel van het eerste deel van hoofdstuk 15 van mijn boek over de thermodynamica van evolutie. Dus ik heb mijn antwoord op deze vraag al gegeven: je kunt lawinegevoelig weer voorspellen, maar niet een bepaalde lawine. Evenzo kunnen we een tijd voorspellen die bevorderlijk is voor crises, maar niet een bepaalde crisis.

Ons begrip van de dynamiek van de atmosfeer van de aarde, met name die van cyclonen en anticyclonen, stelt ons in staat realistische weersvoorspellingen te doen, althans op korte termijn. Evenzo zou ons nieuwe begrip van economische cycli, door onderzoek zoals dat van Gerhard Mensch (na 109), of dat van historische cycli, dankzij het werk van Turchin en Nefedov (na 90), ons in staat moeten stellen de evolutie van menselijke samenlevingen op de schaal van enkele decennia te voorspellen. Alle wetenschap vordert door voorspellingen te doen die vervolgens door ervaring worden geverifieerd of niet. In het geval van een menselijke samenleving kost het verifiëren van voorspellingen tijd, maar dat mag ons er niet van weerhouden om ze vandaag te doen en het aan jongere generaties over te laten om ze later te verifiëren.

Als de voorspellingen die volgen juist blijken te zijn, zal deze visie worden bevestigd en kan deze als basis dienen voor een beter begrip van menselijke samenlevingen. Dit zijn natuurlijk statistische prognoses. Ik zal spreken over de kans op een crisis zoals men spreekt over de kans op regen of mooi weer. Het is in ieder geval handig om voorspellingen te doen. Deze betreffen de westerse landen en meer in het bijzonder Frankrijk, wetende dat zijn ontwikkeling nauw verbonden is met die van zijn buurlanden.

Allereerst moet worden begrepen dat een samenleving geen eigen periode heeft.. Het beschrijft Carnot-cycli vergelijkbaar met die van een warmtemotor. Hoe meer energie het verdrijft, hoe sneller de machine draait. Degenen van mijn lezers die een toerenteller op hun auto hebben, weten dat hoe harder ze het gaspedaal intrappen, hoe sneller hun motor draait. Hetzelfde geldt voor menselijke samenlevingen. Hoe meer energie ze verdrijven, hoe korter de cycli die ze beschrijven. Turchin en Nefedov geven voorbeelden van historische cycli van meerdere eeuwen. Voor de historicus Giovanni Arrighi (3) beschrijven onze huidige samenlevingen 'lange eeuwen' van iets meer dan honderd jaar. Dit laat zien dat we meer energie verspillen dan voorheen. Dit lijkt duidelijk als men denkt aan het toenemende gebruik dat we van steenkool en vervolgens van olie hebben gemaakt.

De figuur van Thomas Piketty op mijn bankbiljet 118 laat zien dat de Europese economieën instortten in 1910. Daarna volgde de Eerste Wereldoorlog. Het ligt dan ook voor de hand om in 1918 een nieuwe cyclus te starten. Deze kan worden opgesplitst in 4 fasen van elk 30 jaar. Volgens de nomenclatuur van Turchin en Nefedof zou de eerste fase, genaamd depressie, gaan van 1918 tot 1948. Het omvat de grote depressie van 1929. Bekend als de 30 glorieuze jaren, zou de fase van expansie gaan van 1948 tot 1978. Dan komt de fase van stagflatie, gekenmerkt door het aan de macht komen van Ronald Reagan in de Verenigde Staten en Margaret Thatcher in Engeland. Deze fase loopt van 1978 tot 2008. De bankencrisis van 2008 zou het begin zijn van de crisisfase.

Net als bij de eerste drie fasen zal de crisisfase naar verwachting 30 jaar duren. Het zou dus gaan van 2008 naar 2038. Halverwege deze fase kunnen we een grote economische ineenstorting verwachten. De Italiaan Ugo Bardi beschrijft het als de Seneca-klif. Gecentreerd rond het jaar 2023, zou deze ineenstorting kunnen plaatsvinden tegen het einde van de huidige Franse presidentiële termijn. We zullen echter moeten wachten tot 2038 om het einde van de crises te zien.

Hier nogmaals weergegeven, stelt het cijfer in ticket 117 ons in staat om aanvullende details te verstrekken. Een crisisfase begint bij een ongelijke samenleving in een fase van stagflatie (bovenaan de figuur). Overheden proberen de productie op peil te houden, maar meningsverschillen botsen. De hoge drempels van neurale netwerkverbindingen maken het moeilijk om overeenstemming te bereiken, zodat regeringen steeds autoritairder worden (rechterkant van de figuur). Er ontstaan ​​veel conflicten (crises).

Zoals we hebben gezien, zal de economische productie naar verwachting instorten tegen het einde van de huidige presidentiële termijn: dit is de val vanaf de top van de Seneca-klif. Een ineenstorting van de productie impliceert een achteruitgang: we zien dan een terugkeer naar meer traditionele praktijken (zie figuur rechtsonder). In een door concurrentie gedomineerde wereld zal iedereen de verdiensten van samenwerking herontdekken. Door de hoge drempels van neurale netwerkverbindingen zal samenwerking moeilijk tot stand blijven komen, maar als het zover is, zal het blijven bestaan. Gaandeweg zal de intensiteit van de netwerkverbindingen toenemen (onder in de figuur), maar de hoge drempels van de verbindingen zullen altijd voorkomen dat het netwerk “doorsijpelt”. De economie zal stil blijven staan.

Pas in de volgende fase, de depressiefase genaamd, beginnen de drempels te dalen en kan de economie zich herstellen. De samenleving wordt dan weer egalitair, maar dat zal pas in 2038 gebeuren. Ik zal hier niet zijn om het te zien, maar de meeste van mijn lezers, die vandaag actief zijn, zullen het kunnen verifiëren. Als mijn beschrijving overeenkomt met wat zij waarnemen, zal de hier gepresenteerde theoretische visie worden bevestigd en zal er een belangrijke stap worden gezet in ons begrip van de evolutie van onze samenlevingen.

Beeld

http://www.francois-roddier.fr/
0 x
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.
Janic
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 19224
Inschrijving: 29/10/10, 13:27
Plaats: Burgundy
x 3491

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par Janic » 14/02/19, 09:13

een soort 4-takt motor! maar niet systematisch.
Hoe meer energie het verdrijft, hoe sneller de machine draait.
scheepsmotoren zijn tweetaktmotoren en draaien erg langzaam voor een enorm energieverbruik, omdat totaal vermogen vaak wordt verward met koppel.
0 x
"We maken wetenschap met feiten, zoals het maken van een huis met stenen: maar een opeenstapeling van feiten is niet meer een wetenschap dan een stapel stenen is een huis" Henri Poincaré
Avatar de l'utilisateur
sen-no-sen
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 6856
Inschrijving: 11/06/09, 13:08
Plaats: High Beaujolais.
x 749

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par sen-no-sen » 14/02/19, 11:06

Janic schreef:een soort 4-takt motor! maar niet systematisch.


Ja een viertaktmotor, de fasen daarentegen zijn niet noodzakelijk symmetrisch en gelijk aan elkaar.
Met betrekking tot de crisisperiode is het bijvoorbeeld mogelijk om vals te spelen, en dit is wat we sinds 2008 doen door fictief geld in de economie te injecteren om ons te laten geloven dat er geen crisis is... maar pas op voor de val, die zal alleen maar groter zijn.
0 x
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.
Avatar de l'utilisateur
sen-no-sen
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 6856
Inschrijving: 11/06/09, 13:08
Plaats: High Beaujolais.
x 749

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par sen-no-sen » 21/02/19, 13:48

Depressie en stagflatie

Het is duidelijk dat onze regeringen niets weten van economische cycli. In overeenstemming met het principe van maximale energiedissipatie is hun doel het maximaliseren van de economische groei. Dit is echter alleen mogelijk tijdens een zeer specifieke fase van economische cycli: de expansiefase. Wat te doen tijdens de andere fasen?

Afgezien van de crisisfasen waarop ik terugkom, is er sprake van een simpele stagnatie van de economie. Dit gebeurt tijdens twee zeer verschillende gevallen die veel economen verwarren: fasen van depressie en fasen van stagflatie.

Het geval van depressiefasen wordt vandaag het best begrepen dankzij de analyse die ervan is gemaakt door de Engelse econoom John Maynard Keynes. De uitleg is heel simpel. Fasen van depressie volgen op fasen van crisis, zoals de depressie van 1929 volgde op de Eerste Wereldoorlog. Een eenvoudig onderzoek van het cijfer van het 107-bankbiljet, hier weergegeven, laat zien dat de economische vraag daar sterk is, maar, althans aanvankelijk, het aanbod daar zwak is.

De verklaring die Keynes geeft, is dat de investeerders, getraumatiseerd door de crises die eraan voorafgingen, aarzelen om hun geld te steken in nieuwe ontwikkelingen die ze altijd als riskant beschouwen. De remedie die Keynes voorstelt, is investeerders aan te moedigen, met name via overheidsoptreden. Dit zogenaamde keynesiaanse beleid vergemakkelijkte de overgang van de vooroorlogse depressiefase naar de expansiefase die na de laatste wereldoorlog werd waargenomen.

Sinds 1978 stagneert de economie weer. Sommige economen stelden voor om opnieuw een keynesiaans beleid toe te passen, maar al snel besefte men dat het niet meer werkte. Een simpele blik op bijgaande figuur leert dat de situatie inderdaad heel anders is. We zitten niet meer in een fase van depressie, maar in een fase van stagflatie. Het aanbod is belangrijk, maar de vraag is in vrije val. Het heeft dus geen zin om het aanbod aan te moedigen: het probleem komt van de vraag.

Dit blijft dalen omdat een groeiend deel van de rijkdom wordt gekapitaliseerd door een steeds zwakker deel van de samenleving. Dit is het resultaat van wat financieel kapitalisme wordt genoemd. Rijkdom stapelt zich op als zand op de zandhoop van Per Bak of sneeuw op de berg. We weten hoe het afloopt: de hoop zand of sneeuw stort in. Dit is de crisisfase waar we nu doorheen gaan. Bergbeklimmers zeggen dat het weer gunstig is voor lawines.
Beeld
Het is merkwaardig om te zien dat onze regeringen, net als de economen die hen adviseren, totaal niet op de hoogte zijn van de processen die ik zojuist heb beschreven. De gevolgen kunnen we alleen voorspellen, vandaar het onderwerp van mijn vorige post.


http://www.francois-roddier.fr/
0 x
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.
Ahmed
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 12298
Inschrijving: 25/02/08, 18:54
Plaats: Bourgogne
x 2963

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par Ahmed » 21/02/19, 18:59

Deze keer onderschrijf ik zonder voorbehoud de woorden van F. Roddier: dit is volledig in lijn met de analyses die gemaakt kunnen worden uitgaande van andere verklarende roosters. Het was aan het begin van de jaren tachtig dat het systeem begon te "schaatsen" en het was daar dat de financialisering van de economie het in staat stelde te overleven. U merkte in uw laatste bericht de enorme geldinjectie op na de crisis van 80, wat terecht is, maar het was slechts een toename van wat er al gebeurde...
Wat zijn voorspellingen voor 2038 betreft, moet dit met de nodige voorzichtigheid worden overwogen: het veronderstelt inderdaad dat de vorm van de economie zoals we die kennen een vorm van duurzaamheid vertoont, wat verre van bewezen is. Dat gezegd hebbende, de beweging die hij beschrijft lijkt redelijk plausibel, maar waarschijnlijk in een context die heel anders is dan het gebruikelijke patroon...
0 x
'Geloof vooral niet wat ik je vertel.'
Avatar de l'utilisateur
sen-no-sen
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 6856
Inschrijving: 11/06/09, 13:08
Plaats: High Beaujolais.
x 749

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par sen-no-sen » 21/02/19, 20:56

Ahmed schreef:U merkte in uw laatste bericht de enorme geldinjectie op na de crisis van 2008, wat terecht is, maar het was slechts een toename van wat er al gebeurde...



De parallel met de hersenen vind ik interessant: de huidige periode komt overeen met de slaapinitiatiefase, maar het systeem injecteert stimulerende middelen (allerlei kunstgrepen*) om het model overeind te houden en zo de onvermijdelijke depressie uit te stellen.
We hebben dus te maken met een vorm van doping met desastreuze gevolgen, want bij dit spel van junky het zal noodzakelijkerwijs de rekening betalen: een nachtmerrieachtige periode (oorlog, terrorisme enz ...).



*Financiële kunstgreep (CDS, QE enz...) en ook politiek met de verkiezingen van de onbeschrijflijke opvolgers van J Chirac.
0 x
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.
Ahmed
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 12298
Inschrijving: 25/02/08, 18:54
Plaats: Bourgogne
x 2963

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par Ahmed » 21/02/19, 22:33

Het is inderdaad onmogelijk om permanent vals te spelen met de fysiologie. Het is dus mogelijk om de behoefte aan slaap kunstmatig te onderdrukken, maar dit neemt de gevolgen van dit gebrek niet weg... en hoe groter het tekort, hoe zouter de noot.
Weinig mensen zijn zich bewust van de volkomen kunstmatige aard van onze "welvaart" en dus van de bij uitstek precaire aard ervan: het is zoveel geruststellender om het toe te schrijven aan onze bijzondere verdiensten... Alles wordt echter (nog even) alleen bij elkaar gehouden door stukjes touw...
Aan de ene kant kunnen alleen de ellendigen meerwaarde produceren vanwege hun ellendige toestand, maar die binnenkort niet meer voldoende zullen zijn om te strijden tegen meer competitieve productievormen door automatisering, aan de andere kant de voorlopige 'winnaars' die dat nog steeds zijn alleen omdat ze op de knop drukken van de synthetische financiële drug* die aan het beginpunt staat van de cyclus van abstracte waarde (het is een vorm van rentenierseconomie, zoals aan het begin van het kapitalisme).

* Ik heb hier misschien al op gewezen, maar nu het ruimteverzadigingsproces voltooid was, was er alleen nog tijd over om te koloniseren in afwachting van onmogelijke toekomstige winsten, alleen om het huidige tekort goed te maken.
0 x
'Geloof vooral niet wat ik je vertel.'
Avatar de l'utilisateur
sen-no-sen
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 6856
Inschrijving: 11/06/09, 13:08
Plaats: High Beaujolais.
x 749

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par sen-no-sen » 11/03/19, 12:17

138 - De energieverspilling en zandberg van Per Bak

Ik wil graag terugkomen op een essentieel begrip van de natuurkunde dat vaak verkeerd wordt begrepen door het publiek, dat van energiedissipatie. In het gewone spraakgebruik horen we vaak de term "verbruik" van energie. Voor een natuurkundige is energie een invariant: het kan niet worden gecreëerd of verloren gaan. Het kan daarom niet worden "geconsumeerd". In plaats van het werkwoord consumeren geven natuurkundigen de voorkeur aan het werkwoord "verdrijven": energie vervliegt zoals rook vervliegt in de lucht. Ze is er nog steeds, maar het wordt steeds moeilijker om terug te komen.

Om de dissipatie van energie beter te beschrijven, hebben natuurkundigen een nieuw concept moeten introduceren, dat van entropie. Energie dissiperen is entropie produceren. Het begrip entropie is lang vergeleken met dat van wanorde. Net zoals iemand zijn gereedschap beter herstelt in een ordelijke werkplaats, recupereert hij energie beter in een omgeving met lage entropie.

Een grote vooruitgang werd geboekt in de 20e eeuw, toen natuurkundigen de gelijkwaardigheid aantoonden tussen de productie van entropie en het verlies van informatie. Je kunt inderdaad je gereedschap terugvinden in een rommelige werkplaats als je weet waar het is. Op dezelfde manier is het verspillen van energie het verliezen van informatie over de positie en snelheid van moleculen. Wanneer deze informatie verloren gaat, is de energie in de vorm van warmte. Over het algemeen hebben natuurkundigen aangetoond dat bij het wissen van informatie warmte vrijkomt.

Er blijft echter een conceptuele moeilijkheid bestaan: wat is informatie? We hebben de neiging om te denken dat informatie is wat we weten, dat wil zeggen wat er in onze hersenen is opgeslagen, dat wil zeggen een subjectieve hoeveelheid. Iedereen weet tegenwoordig dat informatie ook in een computer kan worden opgeslagen, of beter gezegd in het deel van een computer dat terecht "geheugen" wordt genoemd. De informatie wordt dan een objectieve grootheid, meetbaar in “bits”. Het dissiperen van energie, het produceren van entropie of het wissen van informatie zijn dus synonieme uitdrukkingen.

Laten we nu terugkeren naar het begrip dissipatieve structuur. Een dissipatieve structuur organiseert zichzelf spontaan om energie te dissiperen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een levend wezen, maar ook bij een menselijke samenleving. Natuurkundigen zeggen dat ze hun interne entropie verminderen om entropie te produceren. We kunnen ook zeggen dat ze informatie onthouden, zodat ze deze vervolgens kunnen wissen.

Een interessante toepassing van deze begrippen is de toepassing ervan op geld. Degene die we hebben, wordt meestal opgeslagen op een bankrekening. Het draagt ​​dan de naam kapitaal. Met kapitaal kun je geld uitgeven, ook wel valuta genoemd. Geld uitgeven is het wissen van informatie van een bankrekening. Deze gewiste informatie komt goed overeen met wat we verbruiken, dat wil zeggen met de energie die we verspillen. Zo meten geldstromen de energiestroom die in een samenleving wordt gedissipeerd.

We hebben gezien dat de Deense natuurkundige Per Bak opgeslagen informatie vergelijkt met een hoopje zand. Wanneer de helling van de laatste een kritische grootte bereikt, wordt de vorming van lawines waargenomen. Deze vertegenwoordigen informatie die vervaagt, dat wil zeggen energiestromen die verdwijnen. Thomas Piketty (1) heeft aangetoond dat onze samenlevingen al een eeuw lang kapitaal vergaren, zoals men zand op een hoop zand verzamelt. We begrijpen dat we nu op een voor lawines gunstig tijdstip aankomen, wat de conclusie van het vorige bericht versterkt.

(1) Thomas Piketty, Hoofdstad van de XNUMXe eeuw (Seuil).


http://www.francois-roddier.fr/?p=919
0 x
"Engineering gaat soms over weten wanneer je moet stoppen", Charles De Gaulle.
Avatar de l'utilisateur
chafoin zijn
Grote Econologue
Grote Econologue
berichten: 1202
Inschrijving: 20/05/18, 23:11
Plaats: Gironde
x 97

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par chafoin zijn » 11/03/19, 23:20

Rond het midden van deze fase kan een grote economische ineenstorting worden verwacht. De Italiaan Ugo Bardi beschrijft het als de Seneca-klif. Gecentreerd rond het jaar 2023, zou deze ineenstorting kunnen plaatsvinden tegen het einde van de huidige Franse presidentiële termijn. We zullen echter moeten wachten tot 2038 om te zien...
Het klinkt een beetje als numerologie. Ook al voel je een slinger in het verhaal, ik geloof helemaal niet in dit soort theorie.

Marx, meen ik, had de kapitalistische samenleving geanalyseerd als een samenleving die zich door opeenvolgende crises heen ontwikkelde. Gezien de haakjes van de dertig glorieuze jaren, denk ik dat we dit ritme van de liberale periode van het einde van de 19e eeuw zouden kunnen vinden: regelmatige crises om de 7, 10 jaar of meer. We kunnen dus stellen dat we het op dit punt vaag eens zijn: we zitten in een periode van grote instabiliteit. Van daaruit om deze magische cijfers te geven!

Een vraag over de term "ineenstorting": wat is het voor F. Roddier en/of voor jou? Is een grote crisis zoals de crisis van 29 of een wereldoorlog een ineenstorting?
0 x
Ahmed
Econologue expert
Econologue expert
berichten: 12298
Inschrijving: 25/02/08, 18:54
Plaats: Bourgogne
x 2963

Re: François Roddier, thermodynamica en de samenleving




par Ahmed » 12/03/19, 13:38

Chafoin zijn, Je schrijft:
Marx, meen ik, had de kapitalistische samenleving geanalyseerd als een samenleving die zich door opeenvolgende crises heen ontwikkelde.

Hij sprak zelfs van een permanente crisis! Maar hij sprak ook over een interne limiet van het kapitalisme, dat wil zeggen dat hoewel crises zegevierend kunnen worden overwonnen (vanuit het oogpunt van het kapitaal, dus van zijn groeimogelijkheid), het systeem nadert wat zijn ultieme limiet vormt, die van logische aard is en daarom niet meer kan worden overschreden. Er komt inderdaad een tijd dat er zoveel menselijke arbeid uit het fabricageproces is verdreven dat het niet langer mogelijk is een kapitaal te ontwikkelen dat te groot is geworden om afzetmogelijkheden te vinden in verhouding tot het volume.
verder:
Een vraag over de term "ineenstorting": wat is het voor F. Roddier en/of voor jou?

Voor mij komt de ineenstorting niet overeen met een uitputting van hulpbronnen (zelfs als hun schaarste een trigger kan zijn), maar met een blokkering van de waardering van de abstracte waarde waaruit de onmogelijkheid volgt om de echte activiteiten voort te zetten.
en:
Is een grote crisis zoals de crisis van 29 of een wereldoorlog een ineenstorting?

Met geen mogelijkheid! De crisis van 29 komt overeen met een crisis die het gevolg is van een onbalans tussen de stroom en de voorraad; duidelijk, ondanks sterke behoeften (potentiële stromen), was het moeilijk om de financiële middelen (voorraad) te verzamelen om de nieuwe industrieën op het productiviteitsniveau te brengen dat nodig is om aan de genoemde behoeften te voldoen winstgevend; Staatsinterventie en financiële faciliteiten (keynesianisme) maakten het mogelijk deze crisis te boven te komen.
De Tweede Wereldoorlog maakte het mogelijk gebruik te maken van de enorme productiekrachten die in gang waren gezet en die moeite hadden om voldoende afzetmogelijkheden te vinden in de VS; in Europa vloeide het begin van het conflict voort uit de keuze van Duitsland voor massale herbewapening met het oog op waardecreatie door de resorptie van de werkloosheid: na een tijdje is het noodzakelijk om bewapening te gebruiken, anders werkt de "truc" niet meer (de "hete" productiebron moet noodzakelijkerwijs een "koude" consumptiebron als tegenhanger hebben, anders stopt de stroom en stopt de "machine").

Als bonus beantwoord ik een vraag die jij niet stelt ( 8) ): waar is 1980 de crisis van?
De verzadiging van de consumentenmarkten in combinatie met de stijging van de werkloosheid (beide als gevolg van stijgende productiviteit) veroorzaakte een situatie van waarderingsblokkering en een nieuw antwoord werd gevonden: de opkomst van de financiële sector die de echte industrie zou aanvullen. Dit vermeed een systematische ineenstorting of oorlog, de enige twee andere ontsnappingsroutes. Deze oplossing is echter niet van blijvende aard en verhoogt alleen de interne tegenstellingen van het systeem (en hoe meer de tegenstellingen hautes, hoe meer de ineenstorting onvermijdelijk is).
0 x
'Geloof vooral niet wat ik je vertel.'

 


  • Vergelijkbare onderwerpen
    antwoorden
    bekeken
    laatste bericht

Terug naar "Society and Philosophy"

Wie is er online?

Gebruikers die dit bekijken forum : Geen geregistreerde gebruikers en 186-gasten