François Roddier, thermodynamica en de samenleving

[Ahmed]

Als ik u volg, vind ik uw zin altijd slecht in elkaar gezet, want als de hoorn des overvloeds het niet kunnen begrijpen (per definitie), zijn de incompetenten dat niet meer vanwege diezelfde incompetentie...
Ik denk echter dat ze allemaal, in verschillende mate, hoorn des overvloeds zijn, omdat ze allemaal zweren bij groei, werkgelegenheid en min of meer bij de ‘startende natie’ (nou ja, misschien geloven ze er niet in – ze geloven er niet in). ?).

[sen-no-sen]

Als ik u volg, vind ik uw zin altijd slecht in elkaar gezet, want als de hoorn des overvloeds het niet kunnen begrijpen (per definitie), zijn de incompetenten dat niet meer vanwege diezelfde incompetentie...
Ik denk echter dat ze allemaal, in verschillende mate, hoorn des overvloeds zijn, omdat ze allemaal zweren bij groei, werkgelegenheid en min of meer bij de ‘startende natie’ (nou ja, misschien geloven ze er niet in – ze geloven er niet in). ?).

Wat ik wil zeggen is dat iemand die in de cultus van het technologisme gelooft, niet kan begrijpen dat het kan mislukken, omdat hij meestal niet over het juiste leesrooster beschikt.
De incompetente mensen nog minder, omdat ze niets begrijpen.
Ik denk echter dat deze term, om relevant te zijn, alleen verstandig gebruikt moet worden, tenzij je dan een "hoorn des overvloeds"-schaal gebruikt.
François Hollande in zijn manier van leven en werken of in zijn toespraken weerspiegelden deze ideologie niet.
Dit geldt veel minder voor de huidige president en nog minder voor a Jean Luc Mélenchon wiens woorden dicht bij de echte Hoorn des overvloeds komen Laurent Alexandre ou ray Kurzweil.

Nu is het duidelijk dat binnen een technologische samenleving, en daarom verstrikt in het economisme, het politieke discours (en het onderscheidt het discours van de mens die het uitspreekt) zich logischerwijs richt op technologische innovatie, aangezien dit de enige oplossing is om het systeem te laten blijven voortbestaan. overleven.
Als er morgen een president aan de macht zou komen die voorstander is van degrowth, zou hij (vooral om de monopolies te misleiden) moeten praten over innovatie op het gebied van degrowth!
Dit staat echter ver af van het felle geloof in de dood van de dood of het afkoelen van de planeet met nanodeeltjes!

[Ahmed]

Ja ik begrijp het! Vergeef me mijn aanvankelijke plagerij, maar het is de moeite waard vanwege de reactie die het teweegbracht...

Je schrijft:

...een gelovige in de cultus van het technologisme kan niet begrijpen dat het kan mislukken

Natuurlijk, omdat het binnen de logica van dit systeem ligt...

[sen-no-sen]

123 – Efficiëntie en veerkracht.
16 mei 2018GeneraalFrançois Roddier

We hebben gezien dat menselijke samenlevingen zich ontwikkelen door cycli van transformatie, waarin ze informatie uit het hoofd leren die hen in staat stelt hun welzijn te verbeteren door meer energie te verspillen. Het is wetenschappelijke en technische vooruitgang. In mijn bericht 121 heb ik laten zien dat dit proces een efficiëntie heeft die vergelijkbaar is met de Carnot-efficiëntie van een thermische machine. Deze is des te groter naarmate de toename van de energie die per bit opgeslagen informatie wordt gedissipeerd groot is. Dit rapport meet de zogenaamde technische vooruitgang. Het drukt de temperatuur van zijn ‘warme bron’ uit.

Maar hoe meer een samenleving energie verspilt, hoe meer zij ervoor zorgt dat haar omgeving evolueert. Het kan alleen in stand worden gehouden door voortdurend nieuwe informatie te onthouden. Dit gebeurt door middel van zogenaamd fundamenteel onderzoek. De energie die nodig is per bit extra nieuwe informatie vertegenwoordigt de temperatuur van de koudebron. Hoe meer het groeit, hoe meer het Carnot-rendement van het bedrijf afneemt. Om goede Carnot-prestaties te behouden, moet een samenleving haar fundamenteel onderzoek ontwikkelen en tegelijkertijd vermijden dat er te veel energie wordt verspild, dat wil zeggen door haar technische ontwikkelingen te beperken tot fundamentele behoeften: die welke het welzijn van iedereen verbeteren.

Voor lezers die deze redenering te abstract vinden, heb ik mijn persoonlijke ervaring beschreven in mijn bericht 122. Hoewel ik mijn onderzoek ter plaatse heb uitgevoerd, heb ik altijd nauw contact gehad met ruimteonderzoek en heb ik laten zien hoe ik de kosten van dit onderzoek buitensporig hoog. Andere lezers zullen deze benadering te persoonlijk en subjectief vinden.

Vandaag stel ik een derde tussenbenadering voor tussen natuurkunde (de uitvoering van Carnot) en het dagelijks leven (mijn persoonlijke ervaring). Deze aanpak is gebaseerd op de biologie. Alle ecosystemen schommelen tussen efficiëntie en veerkracht. Dit komt overeen met twee soorten natuurlijke selectie, genaamd K-selectie en r-selectie [1]. K-selectie bevoordeelt de meest efficiënte organismen, terwijl r-selectie de meest veerkrachtige bevoordeelt. De Deense natuurkundige Per Bak toonde aan dat dit een algemene eigenschap is van alle zelfgeorganiseerde systemen, die hij ‘zelfgeorganiseerde kriticiteit’ noemde. Deze eigenschap is van toepassing op menselijke samenlevingen.

Ik denk dat onze westerse samenlevingen zojuist een periode van K-selectie hebben doorgemaakt. Dit bevoordeelt samenlevingen die energie zo efficiënt mogelijk afvoeren. Het stimuleerde de ontwikkeling van de luchtvaart en vervolgens van het ruimteonderzoek. K-selectie bevordert de vorming van grote organismen, die meer energie verspillen dan kleine. Het bevorderde aldus de oprichting van de Europese gemeenschap. Dergelijke samenlevingen kunnen alleen overleven door steeds meer informatie te onthouden. Dit verklaart de ontwikkeling van computers en de wet van Moore. Maar hoe meer informatie een samenleving uit het hoofd leert, hoe complexer deze wordt, en we hebben gezien dat hoe complexer een samenleving wordt, hoe meer deze de neiging heeft in te storten.

Naarmate een samenleving instort, verdeelt zij zich in kleinere, beter aanpasbare samenlevingen. Er zijn talloze voorbeelden, van de ineenstorting van het Romeinse Rijk tot de ineenstorting van het Sovjetblok, inclusief de ineenstorting van de koloniale rijken. Hetzelfde proces geldt voor westerse samenlevingen. Omdat ze meer energie hebben verspild dan de anderen, is de kans groter dat ze instorten. Dit is helaas het geval met de Europese Unie, die, omdat ze recenter is, kwetsbaarder blijft dan de andere. We kunnen het al zien: Frankrijk en Duitsland hebben, geconfronteerd met de opwarming van de aarde, verschillende strategieën.

Vanuit biologisch oogpunt komt de ineenstorting van een samenleving overeen met de overgang van K-selectie naar r-selectie. Het eerste bevordert de efficiëntie ervan, het tweede bevordert de veerkracht ervan, dat wil zeggen het aanpassingsvermogen. Dit geldt voor energiebronnen. Om redenen van efficiëntie leidt kernenergie tot de oprichting van ongeveer honderd zeer efficiënte fabrieken, maar deze zijn niet erg veerkrachtig: ze zijn zowel duur om te installeren als duur om te onderhouden. Bij een incident kunnen grote gebieden zonder elektriciteit komen te zitten.

Windturbines zijn potentieel veel talrijker en verspreider en zijn veel veerkrachtiger. Ze zijn gemakkelijk te onderhouden en te vervangen en passen zich aan de vraag aan. De recente ontwikkeling van drijvende maritieme windturbines verbetert hun efficiëntie en veerkracht verder. Het is merkwaardig om op te merken dat Frankrijk, dat uitgestrekte kustlijnen heeft, zich inzet voor kernenergie, terwijl Duitsland, dat er geen heeft, het opgeeft. Ten slotte vermelden voorstanders van kernenergie dat windturbines permanente magneten gebruiken die zeldzame aardmetalen bevatten, hoewel dit recycleerbare materialen zijn, terwijl uranium, waarvan de aanvoer evenveel problemen oplevert, een verbruiksmateriaal is.

Dit brengt ons bij de kern van het politieke debat, namelijk dat van de economische groei tegenover een beweging die nog steeds sterk in de minderheid is en die ‘degrowth’ wordt genoemd. In een volgende post kom ik op dit debat terug.

[1] Zie mijn boek: “Thermodynamics of Evolution”, paragraaf 6.4.

http://www.francois-roddier.fr/

[sen-no-sen]

124 – De beweging van degrowth.
18 mei 2018GeneraalFrançois Roddier

Mijn vorige post leverde te veel reacties op om individueel te kunnen reageren. Het was inderdaad verkeerd om de begrippen efficiëntie en veerkracht toe te passen op technologieën als kernenergie of windturbines. Om preciezer te zijn: deze begrippen zijn niet van toepassing op technologieën, maar op hun gebruikers.

In mijn boek getiteld “Thermodynamics of Evolution” leg ik uitvoerig uit hoe bij mensen de genetische evolutie werd verdrongen door een veel snellere evolutie, die culturele wordt genoemd. Er zijn dus K-culturen en r-culturen. In perioden van groei bevoordeelt natuurlijke selectie de meest efficiënte gewassen, K-gewassen. In tijden van crisis bevoordeelt zij veerkrachtiger gewassen, R-gewassen. Je kunt eenvoudig bepalen welk type jouw eigen cultuur is. Afhankelijk van of je de voorkeur geeft aan kernenergie of windturbines, ben je cultuur K of cultuur r.

Dankzij olietechnologieën zal de wereldbevolking binnenkort 8 miljard mensen tellen. De Club van Rome voorspelt 9 miljard mensen in 2030. Deze toename heeft niet alleen de opwarming van de aarde veroorzaakt, waar velen zich zorgen over maken, maar ook een verlies aan biodiversiteit, waarvan we de ernst maar al te gemakkelijk vergeten. We gaan duidelijk een fase van crises in waarvan een groeiend aantal mensen gelooft dat ze tot een ineenstorting van de beschaving zouden kunnen leiden.

Stel nu dat kerncentrales onze huidige energiebronnen zullen vermenigvuldigen en vervangen of zelfs overtreffen. Zo ja, wat zal er in 2030 met de wereldbevolking gebeuren? Wat zal er met de biodiversiteit gebeuren? Windenergie wordt ondersteund door een vereniging genaamd Négawatt. De naam van de vereniging geeft duidelijk haar filosofie weer. Dit is wat ik r-cultuur noem. De wetten van de biologie vertellen ons dat in een crisisfase de bewegingen van cultuur r een grotere overlevingskans hebben dan die van cultuur K.

Een goed voorbeeld van een culturele beweging is de ‘degrowth’-beweging. Dit woord kan helaas tot verwarring leiden: een levend wezen, plant of dier, wordt individueel nooit kleiner: het groeit en sterft vervolgens om door anderen te worden vervangen. Hetzelfde geldt voor economische ondernemingen. Aan de andere kant kan een bevolking, of een bepaald aantal onafhankelijke bedrijven, afnemen. Het is duidelijk dat het debat tussen groei en achteruitgang in feite een debat is tussen K-cultuur en r-cultuur.

De cultuurfilosofie wordt perfect beschreven in een maandblad genaamd “Degrowth”. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit maandblad een rubriek tegen kernenergie bevat. Een ander deel, getiteld ‘Vrijwillige eenvoud’, illustreert heel goed het verschil tussen een complexe samenleving, geoptimaliseerd vanwege haar efficiëntie, en een eenvoudiger samenleving, geoptimaliseerd vanwege haar veerkracht. Terwijl eerstgenoemde vatbaar is voor instorting, is de kans groter dat laatstgenoemde zal overleven tijdens een crisisfase.

Onder de werken gepubliceerd in de ‘degrowth’-beweging zou ik er een willen noemen waaraan ik persoonlijk heb deelgenomen. Het heet ‘Vooruitgang heeft mij gedood’. Ik vind deze titel bijzonder goed gekozen. In de eerste plaats wijst het duidelijk de boosdoener aan, die gewoonlijk “vooruitgang” wordt genoemd, dat wil zeggen technische vooruitgang. Door het “Omar heeft mij vermoord” van de Omar Raddad-affaire op te roepen, toont hij ook het gebrek aan cultuur van het slachtoffer. Hoewel ze werd geboren in een samenleving die in staat was de ruimte in te gaan, vond dezelfde samenleving het niet winstgevend om haar te onderwijzen.

Aan dit boek heb ik persoonlijk bijgedragen in de vorm van een korte tekst getiteld “De gans die de gouden eieren legt” (zie post 84). Deze tekst geeft uitdrukking aan mijn levenslange bezorgdheid over de financiering van wetenschappelijk en technisch onderzoek. Ik denk dat we, net als in de fabel van Jean de La Fontaine, de gans doden die de gouden eieren legt. De redenen hiervoor heb ik uitgelegd in mijn bericht 122. De fabel van La Fontaine is een fabel over hebzucht: we willen de kosten van onderwijs vermijden, die als te duur worden beschouwd. Maar zonder onderwijs en fundamenteel onderzoek doden we de kip die technische vooruitgang genereerde.

De kosten van informatie lijken een fundamentele variabele te zijn. In elke dissipatieve structuur gaat het voordeel naar het element dat de meeste informatie bevat. Hoe meer informatie we hebben, hoe meer we kunnen verwerven. Dit resulteert al snel in een zeer grote ongelijkheid in kennis en welvaart: dit zijn sociale ongelijkheden. Ze sluiten al snel een groot deel van de bevolking uit van de economie.

Er zijn veel manieren om informatie in iemands voordeel te manipuleren. Eén ervan wordt heel goed beschreven door de Amerikaanse grammaticus Noam Chomsky in zijn boek getiteld ‘The manufacturing of consensus’. Een andere, even verraderlijke, is reclame. De degrowth-beweging zelf kwam voort uit een beweging tegen reclame, geboren in de Verenigde Staten (pub-busters) en kwam vervolgens naar Frankrijk onder de naam ‘ad-busters’.

De lezer kan dit bericht illustreren door de tussenkomst van Sylvestre Huet te bekijken, vlak voor mijn presentatie in de mijnschool, en vervolgens door de column van Stéphane Lhomme te lezen in nummer 149 van het maandblad “La Décroissance” (mei 2018).

http://www.francois-roddier.fr/

[Ahmed]

De samenlevingen die wij ten onrechte* als pre-kapitalistisch omschrijven waren duidelijk van het type ‘r’. Door informatie toe te voegen werd de samenleving efficiënter door gebruik te maken van betere en meer menselijke arbeid. De verwachting was dat de efficiëntie nog lange tijd zou blijven groeien, hoewel de investeringen in informatie zwaarder zouden worden. Op een gegeven moment overtreft het gewicht van informatie dat van menselijk werk en heeft het de neiging dit laatste te elimineren ten gunste van machines: het is een logische kortere weg om de effectiviteit van informatie te optimaliseren. Door dit te doen vertraagt ​​het in ruil daarvoor de financiële stroom (zoals onlangs vermeld) en neigt het tot de ineenstorting van het systeem, aangezien machines alleen hun eigen werk-dood-waarde kunnen overbrengen op hun productie.
Voor zover onze samenleving niet direct voor de behoeften van de mens werkt, lijkt het erop dat haar doel direct wordt bedreigd, wat ook het secundaire effect, namelijk het voortbestaan ​​van de mens, in gevaar brengt.
Op dit moment mobiliseert het volk van de ZAD van NDDL kolossale strijdkrachten tegen hen, ook al vertegenwoordigen ze voor niemand een objectief gevaar, maar belichamen ze een verlangen om zichzelf binnen het raamwerk van een r te plaatsen. een houding die symbolisch ondraaglijk is voor de krachten van “K”!**

* Dit is natuurlijk chronologisch gezien correct, maar het insinueert dat onrijpe kapitalistische elementen al aanwezig waren en onvermijdelijk zouden leiden tot de evolutie die we kennen.
** Niets om mee te zien Dino Buzzati!

[sen-no-sen]

Op dit moment mobiliseert het volk van de ZAD van NDDL kolossale strijdkrachten tegen hen, ook al vertegenwoordigen ze voor niemand een objectief gevaar, maar belichamen ze een verlangen om zichzelf binnen het raamwerk van een r te plaatsen. een houding die symbolisch ondraaglijk is voor de krachten van “K”!**

Zeker, maar het is belangrijk om dat te vermelden de selectie K en de selectie r zijn het resultaat van hetzelfde proces dat op een andere schaal wordt ingezet.
Het is precies hetzelfde principe tussen egoïsme en altruïsme.

De beweging van de ‘zadisten’ in de Notre Dame des Landes bijvoorbeeld is in werkelijkheid consubstantieel met een monopolistisch project; zij is daarom te wijten aan een reactie principe(1) dat hij verscheen.
Ter herinnering: het luchthavenproject in dit gebied werd geïnitieerd door mensen uit de socialistische burgerij van Nantes.
De aanwezigheid van ultralinks is ook aanwezig in deze regio vanwege het feit dat zij (de PS-bourgeoisie) zeer tolerant jegens hen is.
Het is dus door de aanwezigheid van de eerste dat de tweede er is, en het is de wil van eerstgenoemden (die voorstanders zijn van het project) die de oppositie van laatstgenoemden (!)
Zonder de twee entiteiten zouden er geen promotors of tegenstanders zijn geweest....


Wat betreft de opmerking van F.Roddier over wind- en kernturbines vergeet hij een belangrijk idee in zijn analyse mee te nemen: het universum is fractaal.
Als het duidelijk is dat windenergie aan de selectie voldoet r eerst, wordt snel vergeten dat deze in een gunstige periode bedoeld is om aan de selectie te gehoorzamen K.
De eerste windturbines hadden een laag vermogen, de projecten werden voornamelijk uitgevoerd door beginnenMaar nu deze de “wind in de zeilen” hebben (en vooral het kapitaal!) worden ze steeds krachtiger, gaande van een paar honderd kW tot enkele tientallen MW, een project dat wordt uitgevoerd door monopolistische bedrijven (2 ), het is selectie K...


(1) Volgens het principe van de tegenspraak gaat alles wat de ene kant op gaat op een gegeven moment noodzakelijkerwijs de andere kant op...
(2)Algemene elektriciens is van plan om 12MW windturbines van 260 meter hoog te bouwen!
https://www.actu-environnement.com/ae/news/general-electric-eolienne-haliadex-30758.php4

[Ahmed]

Ik ben het eens met uw analyse, maar het is belangrijk op te merken dat de oppositie tegen de luchthaven, geïnitieerd door antagonisme, nu verder gaat dan dit puur negatieve raamwerk (voornamelijk als gevolg van het stopzetten van het project, dat geef ik toe!), om zich in te schrijven voor een positief alternatief levensprojecten.

Uw opmerking over de windenergietrend is volkomen relevant: een grotere, krachtigere windturbine is efficiënter in zowel termen van energie-efficiëntie als de hoeveelheid gebruikt kapitaal. Dit laatste punt is belangrijk in een periode waarin massa's ongebruikt geld wanhopig het valorisatieproces willen betreden*.

* Wat geenszins in strijd is met het opdrogen van de operationele begrotingen, integendeel. In feite kunnen bedrijfskosten geen directe winst genereren, in tegenstelling tot productieve investeringen, die nu zo zeldzaam zijn.

[sen-no-sen]

Ik ben het eens met uw analyse, maar het is belangrijk op te merken dat de oppositie tegen de luchthaven, geïnitieerd door antagonisme, nu verder gaat dan dit puur negatieve raamwerk (voornamelijk als gevolg van het stopzetten van het project, dat geef ik toe!), om zich in te schrijven voor een positief alternatief levensprojecten.

Ik zou wat dit betreft iets minder optimistisch zijn dan jij.
Hoewel er interessante projecten rond de Notre Dame des Landes lopen, heb ik vooral de indruk dat de ecologie opnieuw gegijzeld wordt, door beide partijen.
Alternatieve levensprojecten hebben over het algemeen gediend als een scherm om een ​​strijd te kristalliseren.
Voor ultra-links vertegenwoordigde het luchthavenproject Notre Dame des Landes de Heilige Graal: een kapitalistisch project gedragen door een multinational, beschermd door hordes CRS en mobiele gendarmes. Is er geen beter beeld voor de politieke fracties*?
Door het project op te geven (onder druk van de Rekenkamer) trok de Macron-regering het kleed onder de voeten van de Zadisten vandaan, waardoor een effectief strijdmiddel werd geëlimineerd: geen luchthaven meer = geen media meer, de grote avond zou geen plaats...geen bestaansmiddelen meer.

De recente inzet van de militaire politie is een grote politieke fout van de kant van de uitvoerende macht.
Onder druk van de PS en LR wilde E. Macron de standvastigheid van de staat laten zien en vooral dat hij “verder kon pissen dan de anderen”, het is vooral een kwestie van ego.
In die zin (her)gaf hij ultra-links precies wat het wilde: de strijd.
Wat overblijft is een extreem kostbare militaire en politie-inzet voor de belastingbetaler (enkele miljoenen euro's aan traangasgranaten in één enkele "campagne") en een voortzetting van de veiligheidsmaatregelen in de omgeving van Nantes... maar de oplossing was heel eenvoudig: het is daar het was niet nodig om IETS te DOEN, en gedurende twee jaar zouden er geen Zadisten meer op het toneel aanwezig zijn geweest; er zouden slechts een paar neo-boerenprojecten overblijven die deze naam waardig waren.
Aan de andere kant past de regering deze goede Franse traditie van demagogie toe door vergunningen te verlenen voor landbouwprojecten die onder andere omstandigheden zeer moeilijk (en duur!) te verkrijgen zouden zijn geweest.
Welke boodschap sturen we naar de zwijgende meerderheid die de biologische landbouw ingaat, maar worstelt met eindeloze administratieve rompslomp?



*Op dezelfde manier als wanneer een islamistische terrorist met machinegeweren een caféterras vol mensen beschiet, wordt de FN Wrijf in je handen, ieder zijn eigen politieke fantasmagorie!

[Janic]

De recente inzet van de militaire politie is een grote politieke fout van de kant van de uitvoerende macht.
Onder druk van de PS en LR wilde E. Macron de standvastigheid van de staat laten zien en vooral dat hij “verder kon pissen dan de anderen”, het is vooral een kwestie van ego.
In die zin (her)gaf hij ultra-links precies wat het wilde: de strijd.
Wat overblijft is een extreem kostbare militaire en politie-inzet voor de belastingbetaler (enkele miljoenen euro's aan traangasgranaten in één enkele "campagne") en een voortzetting van de veiligheidsmaatregelen in de omgeving van Nantes... maar de oplossing was heel eenvoudig: het is daar het was niet nodig om IETS te DOEN, en gedurende twee jaar zouden er geen Zadisten meer op het toneel aanwezig zijn geweest; er zouden slechts een paar neo-boerenprojecten overblijven die deze naam waardig waren.
Aan de andere kant past de regering deze goede Franse traditie van demagogie toe door vergunningen te verlenen voor landbouwprojecten die onder andere omstandigheden zeer moeilijk (en duur!) te verkrijgen zouden zijn geweest.
Welke boodschap sturen we naar de zwijgende meerderheid die de biologische landbouw ingaat, maar worstelt met eindeloze administratieve rompslomp?

Helemaal eens met deze analyse! We moesten de druk loslaten, net als bij het Larzac-plateau. Maar deze regering wil haar gezag vestigen met haar absolute meerderheid, waardoor het een totalitair systeem is en dus antidemocratisch (zolang deze term in dit geval nog enige betekenis heeft). Het protest verplaatst zich echter alleen maar naar elders!
Deze demagogie is gebaseerd op angst die we aantreffen in het opleggen van andere verplichte vaccins in plaats van echt zorg te dragen voor de gezondheidssituatie in ons land.