Ahmed schreef:Eclectron, Je schrijft:Mijn gevoel is dat het economisch schip op dit moment geen kapitein heeft.
De kapitein is de winst en men valt terug op de ego-egoïst, de egocentrische man op zijn persoonlijke interesses.
De analyse is vrij goed te zien, hoewel het (in mijn ogen) ontbreekt. Precisie: de economie is inderdaad zijn eigen kapitein (en dit, sinds het begin!) En de mannen zijn agenten, dus hij Het is ongepast om te spreken van egoïsme, omdat het individualisme dat wordt waargenomen in onze samenlevingen een gevolg is van de economie en geen oorzaak; het is noodzakelijk dat egoïsme de boventoon voert als men een maximum aan energie wil dissiperen, of als men er de voorkeur aan geeft, om meer abstracte waarde te verzamelen. We hebben dus te maken met een determinisme en niet met een morele wijziging.
De economie heeft twee functies, het eerste en het enige echte doel is om steeds meer abstracte waarde te vergaren, het tweede is dat alleen een middel om dit doel te bereiken bestaat in het bevredigen van behoeften (in de brede zin, aangezien de grote de meeste "behoeften" zijn sociaal). We kunnen zien dat het deel dat aan het middel wordt toegeschreven, alleen afhangt van de effectiviteit * ervan met betrekking tot het primaire doel, dat wil zeggen dat het zeer variabel is, tussen het tastbare en het symbolische. Deze ongelijke dualiteit (tussen finaliteit en middelen) komt voort uit een grote ambiguïteit, die haar voor de ogen van velen verbergt.
Et Janic is terecht erop te wijzen, zelfs als ik het niet in zijn bewoordingen zou doen, dat de gevolgen aanwezig zijn, dat ze impliceren, minder vanwege de fysieke beperkingen, maar van de groeiende moeilijkheid om aan deze uitbreiding van de abstracte waarde van opoffering te voldoen een groeiend deel van de mensheid. Dit is niet nieuw, maar het is wel dat de "selectie" ** nu plaatsvindt binnen de dominante landen (in plaats van alleen wat betreft de perifere landen).
* Dit betekent dat, net zoals water de gemakkelijkste manier is om de zee te bereiken, de tevredenheid van de behoeften zal worden gemeten aan de hand van de maatstaf van het minimum dat aan de voorwaarden van de waardevermeerdering kan voldoen: de marktuitwisseling .
**Dit was de term die in de nazi-vernietigingskampen werd gebruikt om degenen te sorteren die geëlimineerd zouden worden.
Ik sprak over het begrip ego-egoïsme, dat inderdaad misschien vaag lijkt.
Er is inderdaad in ieder van ons een psychologisch centrum dat zegt zelf = ego te zijn
Zelfs dieren beschikken in een andere mate over dit centrum dan wij.
Een dier verdedigt zijn bezittingen: zijn eigen leven, zijn territorium, zijn vrouwtje(s), zijn nakomelingen, zijn voedsel, enz.
Het is deze egoïstische, egocentrische basis die alle acties van het individu stuurt, door mogelijke keuzes te selecteren om te kunnen volhouden.
Dit is geen waardeoordeel van mijn kant, het is de beschrijving van een feit.
De mens heeft dit egoïsme verfijnd en de individualistische samenleving stelt hem in staat deze natuurlijke neiging beter tot uitdrukking te brengen, in tegenstelling tot het stammenleven waar delen de norm was.
maar de egoïstische bodem was er al, net onder het tapijt.
Over de mens kunnen we een waardeoordeel invoeren omdat de mens macht heeft over zijn natuurlijke egoïsme.
dit is wat wij beschaving noemen.
Kortom, egoïsme is de basis van de hele samenleving, inclusief de economie, en niet andersom.
De samenleving is slechts de som van egoïsme (individualiteiten)
We hebben het bedrijf dat we zijn.
Er valt niets anders te klagen dan jezelf veranderen om de samenleving te veranderen.
één element verandert en het geheel verandert. Het is zeker klein, maar ik zie geen andere oplossing.
. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om de werkelijke redenen voor de afschaffing van de slavernij te verklaren, in plaats van via de gevoelens van mededogen die doorgaans als scherm dienen.
