Uit veel onderzoeken blijkt dat de huidige agrobrandstoffen energetisch en op CO2 een slechte of zelfs negatieve balans hebben. Door deze landbouwgrond te gebruiken voor het planten van andere meerjarige gewassen, wordt de CO2-balans verder verslechterd ten koste van agrobrandstoffen.
Door niet alleen rekening te houden met CO2 en energie, maar ook met alle inputs (kunstmest, elektriciteit, verwarming, enz.) Van een boerderij, is het mogelijk om een EQF-balans vast te stellen: equivalent van een liter stookolie per hectare gecultiveerd. Wanneer er meer EQF per ha nodig is dan de agrobrandstof kan produceren, is het enige effect van agrobrandstoffen het vergroten van de winst van multinationals. Er zijn echter maar weinig agrobrandstoffen die meer energie geven dan EQF dan ze verbruiken. Zie onderstaande afbeelding:
Voor meer informatie: de oliebalans van een boerderij, klik hier.
Nog ernstiger is de invloed van agrobrandstoffen op de beursnoteringen van granen en bij kapitaaluitbreiding: we beginnen een koppeling te voelen van “energie” granen op de olieprijs! Dit feit is nauwelijks acceptabel.
De tonnen tarwe of maïs (oorsprong van bio-ethanol) zijn in enkele maanden tijd verdubbeld, waardoor de situatie van boeren in ontwikkelingslanden erg kritiek is. Alsof ze dat nog niet was ...
Selon Jean Ziegler: “Er is 232 kg maïs nodig om 50 liter bio-ethanol te vullen. Met deze hoeveelheid maïs voeden we een kind een jaar lang ".
Daar zijn we het over eens, maar minder zo dat zonder agrobrandstof deze hoeveelheid maïs in de baarmoeder van dit kind terecht zou komen! Ondervoeding en hongersnood zijn zeker niet het gevolg van de productie van agrobrandstoffen, anders zouden ze er niet eerder hebben bestaan… maar het is zeker dat agrobrandstoffen met behulp van voedselgewassen de zaken erger zullen maken.
Aan de andere kant zijn hongersnoden vaak te wijten aan de exploitatie van nabijgelegen natuurlijke hulpbronnen: olie en gas lopen voorop. Hiermee moet rekening worden gehouden in de globale ecobalans van aardolie ... en des te meer, en in vergelijking met die van agrobrandstoffen, en dus verbeteren ... een beetje!
De huidige agrobrandstoffen, met name bio-ethanol, zijn dus verre van een duurzame en alomvattende oplossing voor het energieprobleem.
Er zijn echter gelukkig nog veel meer veelbelovende mogelijkheden voor agrobrandstoffen: 2ième biobrandstoffen en generatie 3ieme. Dit zijn over het algemeen technieken die al jaren bekend zijn (voor sommigen decennia), dus waarom zijn ze niet verder ontwikkeld? Ze zouden het mogelijk maken om de situatie voor deze "nieuwe" brandstoffen echt te veranderen ... zonder te vergeten dat de schoonste brandstof natuurlijk de brandstof is die we niet uitgeven!