Een miniatuur zonne-energiecentrale in studie in de Pyreneeën

ODEILLO (AFP),
de 09-07-2004

Een spiegelschotel met een diameter van acht meter gekoppeld aan een motor die warmte omzet in mechanische energie: een ongekende 1 kW mini-generator op zonne-energie staat sinds eind juni onder kritisch toezicht van onderzoekers van het CNRS-laboratorium in Odeillo.

Over tien of vijftien jaar zullen we misschien buurtborden zien bloeien. "Dit is voldoende om de verbranding van fossiele brandstoffen met 10 tot 15 procent te verminderen, de CO2-uitstoot te verminderen, de opwarming van de aarde en de aangekondigde rampen te beteugelen", leggen de onderzoekers uit.

De theoretische principes zijn al lang bekend. De "concentratie" van zonnestralen op spiegels om hoge temperaturen te creëren, is de specialiteit van het CNRS-laboratorium in Font-Romeu, het zonnecentrum voor hoge temperaturen, op een hoogte van 1500 meter in de Pyreneeën.

De Stirlingmotor, genoemd naar de uitvinder in 1816, is gebaseerd op de hete compressie- en koude expansiecyclus van een gas, dankzij een externe warmtetoevoer. Het produceert genoeg energie om een ​​dynamo aan te drijven.

Lees ook:  13 aanslagen van november in Parijs: hulde, ondersteuning en analyse

“Het combineren van die twee is echter niet zo eenvoudig als het lijkt. De schotels moeten optisch efficiënt zijn, de productie- en onderhoudskosten maken commerciële exploitatie mogelijk”, legt Jean-Michel Gineste uit, projectmanager bij het PROMES-laboratorium (Processen-Materialen en Zonne-energie) van het CNRS.

Reeds ervaren in Duitsland (de belangrijkste financier van het programma) en in Spanje, vindt de parabool-Stirling in Odeillo, op grote hoogte, "extreme" zonneschijnomstandigheden en versterkte warmte-uitwisselingen (felle zon, koele dagen of koude winters), waardoor om het apparaat onder zware omstandigheden te bestuderen.

"Het zal twee jaar van gedetailleerde en permanente metingen vergen om de toch al interessante opbrengsten te verbeteren", leggen de onderzoekers uit. Stirling-parabolen van bescheiden formaat zijn al efficiënter dan fotovoltaïsche systemen, en net iets minder dan windturbines.

"In het midden van de jaren tachtig, nadat de effecten van de olieschokken verdwenen waren, stond zonne-energie weer in de schijnwerpers: het is per definitie niet vervuilend en kan de uitstoot van broeikasgassen aanzienlijk verminderen", legt de wetenschapper uit.

Lees ook:  GM en DaimlerChrysler stappen in hybride auto's

“Om energie op te wekken heb je per definitie de zon nodig. En de +zonnegordel+ van de aarde komt over het algemeen overeen met aride of semi-aride zones, waar de installatie van parabolen op vele manieren kan worden verhinderd”, legt Jean-Michel Gineste uit.

"Zonneparken" van industriële omvang voor massaproductie, of individuele gedecentraliseerde installaties, de relatief kleine schotels zijn eenvoudig te implementeren.

Met de geproduceerde elektriciteit kan waterstof uit water worden gewonnen. De zon zou dus de brandstoffen van de toekomst leveren in zonnige en onderontwikkelde gebieden voor gebruik in het ontwikkelde noorden.

Een nieuw enthousiasme maakte zich meester van de teams van Odeillo, opnieuw in de voorhoede van het nieuws. Dit najaar zal een Europees laboratorium het levenslicht zien, leggen de onderzoekers uit, waarin alle wetenschappelijke zonne-energieën van ons continent worden gebundeld.

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *